Ο Ρομπέρτο Μπάτζιο κατάφερε πράγματα που άλλοι ονειρεύονται σε όλη τη διάρκεια της καριέρας τους, αλλά είδε και το όνειρό του με την εθνική Ιταλίας να γίνεται εφιάλτης.
17 Ιουλίου 1994… Στο κατάμεστο Ρόουζ Μπόουλ του Λος Αντζελες διεξάγεται ο τελικός του παγκοσμίου κυπέλλου. Η Σκουάντρα Ατζούρα έχει απέναντί της τη Βραζιλία και όλα θα κριθούν στη διαδικασία των πέναλτι. Το 90λεπτο, όπως και η παράταση, δεν αναδεικνύουν νικητή. Θα γινόταν, ενδεχομένως, αυτό, αν η εθνική Ιταλίας είχε έτοιμο 100% τον Μπάτζιο. Η μοίρα, όμως, τα ήθελε αλλιώς…
Ο «μικρός Βούδας» έχει τραυματιστεί στον ημιτελικό με τη Βουλγαρία. Εκεί όπου έβαλε δύο γκολ, στέλνοντας τους Ατζούρι στον τελικό. Το πρόβλημα είναι μυικό, η συμμετοχή του στον τελικό είναι αμφίβολη, αλλά όλοι ξέρουν ότι θα παίξει. Ακόμη και με δεμένο πόδι. Οπως και έγινε δηλαδή, αφού ο Ρομπέρτο θέλει να κάνει το τελευταίο βήμα.
Ενα χρόνο μετά τη βράβευση με τη Χρυσή Μπάλα, είναι έτοιμος να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής. Στα νοκ-άουτ του Μουντιάλ, άλλωστε, ο Μπάτζιο έχει πάρει από το χέρι την εθνική Ιταλίας και την οδηγεί προς τον θρίαμβο. Η 17η Ιουλίου 1994, επομένως, θα πρέπει να είναι η μέρα του. Αυτό περιμένουν όλοι, αυτό φοβούνται οι Βραζιλιάνοι, αυτό εύχονται οι Ιταλοί, αυτό πιστεύει και ο ίδιος. Και ήταν, αλλά με τον λάθος τρόπο…
«Ηταν το όνειρό μου και έγινε ο εφιάλτης μου…»
Με τη σελεσάο μπροστά με 3-2 στη διαδικασία των πέναλτι, ο «θεϊκός κοτσιδάκιας» πάει στη βούλα για να κρατήσει την ομάδα του Αρίγκο Σάκι ζωντανή. Τότε, όμως, θα συμβεί αυτό που θα τον σημαδέψει για πάντα. Θα μπει στην κατηγορία των «καταραμένων», αυτών που στιγματίστηκαν λόγω ενός κακού χτυπήματος, μιας κακής εκτέλεσης.
«Μου συμβαίνει ακόμη και μέρα, πριν πάω για ύπνο, να μου έρχεται στο μυαλό εκείνη η στιγμή. Ολα όσα γίνονταν, όλα όσα σκεφτόμουν, όσα ένιωθα. Στο κάτω-κάτω ήταν το όνειρό μου από μικρό παιδί, να παίξω σε έναν τελικό Μουντιάλ Ιταλία – Βραζιλία. Και τελικά το όνειρό μου έγινε ο εφιάλτης μου… Πέναλτι έχασα πολλά, αλλά ποτέ δεν είχα εκτελέσει άλλο ψηλά. Το ονειρευόμουν για χρόνια και δυσκολεύομαι ακόμη και τώρα να το αποδεχθώ. Αν είχα το μαγικό ραβδί, θα ήταν το μοναδικό που θα άλλαζα στην καριέρα μου», ήταν τα λόγια του.
Διαβάστε στο italians.gr
Εθνική Ιταλίας: Γιατί ο Σάκι δεν πήρε τον Μπάτζιο στο Euro 1996
Εθνική Ιταλίας: Ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής που δεν έπαιξε ποτέ σε Euro
