Οι μεγάλες ομάδες, οι δυναστείες, αυτές που μένουν στην Ιστορία και αποτυπώνονται στις μνήμες των οπαδών σαν σημάδι από φωτιά, είναι γνωστές σαν ποίημα και έτσι έχει μείνει και στο μυαλό του Αντρέα Μποτσέλι η Grande Inter.
Χάρη σ’ αυτήν αγάπησε το ποδόσφαιρο ο αναγνωρισμένος Ιταλός τενόρος. Μιλάμε ασφαλώς για μια από τις κορυφαίες ομάδες στα χρονικά του ιταλικού ποδοσφαίρου, νικήτρια σε δύο τελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1964 και το 1965. «Σάρτι, Μπούργκνιτς, Φακέτι, Μπεντίν, Γκουαρνέρι, Πίκι, Ζαΐρ, Ματσόλα, Ντομενγκίνι, Σουάρεθ, Κόρσο. Ακόμη τη θυμάμαι απ’ έξω την 11άδα», παραδέχθηκε πρόσφατα σε συνέντευξή του στην αγγλική εφημερίδα «The Times». Το παράξενο βέβαια είναι πως αυτή η 11άδα δεν έπαιξε σε κανέναν από τους δύο τελικούς. Ούτε στο 3-1 επί της Ρεάλ Μαδρίτης το 1964, ούτε στο 1-0 εναντίον της Μπενφίκα ένα χρόνο αργότερα.
Ιντερίστα από… κούνια
Εκείνη ήταν η Ίντερ του Ελένιο Ερέρα, αλλά και η Ίντερ των παιδικών χρόνων του Αντρέα Μποτσέλι. «Όταν μεγάλωνα η Ίντερ κατακτούσε τα πάντα. Παρόλο που είμαι από την Τοσκάνη πολλοί συμμαθητές μου ήταν Ίντερ εκείνα τα χρόνια», δήλωσε. Οι πρώτες αναμνήσεις της «Grande Inter» ήταν μέσα από το ραδιόφωνο. Μια επιρροή που τον βοήθησε και στην καριέρα του. «Κρατούσα το τρανζιστοράκι κολλημένο στ’ αυτί μου», θυμάται.
Από εκεί και έπειτα οι χαρές της ομάδας του Μιλάνου ήταν και δικές του όπως και οι λύπες της. Συνδέθηκε με φιλία με τον άλλοτε ιδιοκτήτη και πρόεδρο των «νερατζούρι», Μάσιμο Μοράτι. Αν και πλέον δεν μπορούσε να δει, λάτρεψε την ομάδα του Ζοσέ Μουρίνιο που κατέκτησε το treble το 2010. «Μετά, όμως, μας έκαναν να υποφέρουμε!», ομολογεί. Ίσως γι’ αυτό και το 2018 όταν κόουτς των ιντερίστι ήταν ο Λουτσιάνο Σπαλέτι επισκέφθηκε τo «Απιάνο Τζεντίλε», το προπονητικό κέντρο του συλλόγου και τραγούδησε το «Nessun Dorma» για τους παίκτες και το τεχνικό τιμ, προκειμένου να τους ανεβάσει ψυχολογικά!
Grande tifoso
Φυσικά, ο «Maestro» δεν έχει σταματήσει να μαθαίνει και να ενδιαφέρεται για την ομάδα της καρδιάς του. «Ας μην βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα και να κρίνουμε χωρίς να ξέρουμε εις βάθος τους λόγους που ο Αντόνιο Κόντε αποφάσισε να φύγει. Ο Σιμόνε Ιντσάγκι είναι ένας καταπληκτικός προπονητής, αλλά τα εξαιρετικά αποτελέσματα είναι πάντοτε καρπός μιας ξεχωριστής αλχημείας και χημείας που δημιουργείται μεταξύ ενός γκρουπ ανθρώπων. Ο Κόντε κατάφερε να φτιάξει αυτό το κλίμα, ας ελπίσουμε πως ο Ιντσάγκι θα κάνει το ίδιο», τόνισε.
Ερωτώμενος δε, για το «αντίο» του Ρομέλου Λουκάκου και τη μεταγραφή του στην Τσέλσι, απάντησε: «Ω, ναι πόνεσε. Πώς να μην μας λείπει. Είναι ένας φανταστικός ποδοσφαιριστής, ένας σούπερ αθλητής, ένα παράδειγμα πώς μπορεί να συνδυαστεί το ταλέντο ενός βιρτουόζου της μπάλας με την ταχύτητα αλλά και ασύγκριτο ομαδικό πνεύμα». Κι αν κάποιος ξέρει από βιρτουόζους είναι ο Αντρέα Μποτσέλι. Θα του λείψει, όμως, κι ο άνθρωπος Λουκάκου. «Είναι καταπληκτικός τύπος! Η ευφυΐα είναι προφανής από την ικανότητά του να μαθαίνει ξένες γλώσσες. Τα ιταλικά ήταν η 8η του. Πόσο τυχερή είναι η Τσέλσι…», κατέληξε.
Διαβάστε στο italians.gr
Don Andrea Gallo: Ο αγγελικά αναρχικός ιερέας οπαδός της Τζένοα
Τρίφον Ιβανόφ: Ο αντισυμβατικός αμυντικός που αγαπήθηκε πολύ και έφυγε νωρίς
Καβάνι: Ο κίλερ που έδωσε μόνο χαρά και δεν πρόδωσε ποτέ την Νάπολι
