Αντίπαλος Ιντερ: Γιατί η Σαχτάρ… έγινε η Βραζιλία της Ουκρανίας

Στην αρχή ήταν ο Μπραντάο, αυτός που έβγαλε την Ιντερ από το Champions League το 2012: Αν η Σαχτάρ είναι η Βραζιλία της Ουκρανίας, συμμετέχει επίσης κι αυτός, ο οποίος ήταν ήδη εκεί όταν έγινε το σημείο καμπής και λειτούργησε ως… μαγνήτης. Η ομάδα μετέγραψε 35 Βραζιλιάνους από το 2004 και μετά, και στη φετινή που αντιμετωπίζει απόψε τους ιντερίστι υπάρχουν 13 εκπρόσωποι της χώρας της Λατινικής Αμερικής: είναι δύσκολο να βρεθεί μια τόσο μεγάλη και σταθερή σε χρονική διάρκεια αθλητική αποικία στον υπόλοιπο κόσμο. Και οι Βραζιλιάνοι δεν ήρθαν τυχαία στον εν λόγω σύλλογο: πίσω από την made in Brazil Σαχτάρ υπάρχει μια ποδοσφαιρική φιλοσοφία που έγινε πρότζεκτ.

Τα μυαλά

Όλα «γεννήθηκαν» από τα αλληλεπικαλυπτόμενα όνειρα δύο ανθρώπων. Ο ένας είναι ο Ρινάτ Αχμέτοφ, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη χώρα, με μια αντισυμβατική επιθυμία να φέρει το… jogo bonito στην πόλη του. Ο άλλος είναι ο Μιρτσέα Λουτσέσκου, ένας γκουρού και εφευρέτης προπονητής που αποβιβάστηκε σε μια χώρα όπου όλοι έπαιζαν το ίδιο ποδόσφαιρο, αυτό του Λομπανόφσκι.

Το όνειρο και των δύο είναι να προσφέρουν θέαμα, και στο ποδόσφαιρο το θέαμα κάνει… ομοιοκαταληξία με τη Βραζιλία. Και εδώ μπαίνει στο προσκήνιο ένας τρίτος άνδρας, ο μάνατζερ Frank Henouda, με έδρα το Ρίο: ο Λουτσέσκου τον γνωρίζει καλά, του είχε φέρει τον Ταφαρέλ και τον Ζαρντέλ στη Γαλατασαράι και εμπιστεύεται το μάτι του. Του λέει, λοιπόν, τί έχει στο μυαλό του.

Η ιδέα

Ο Αχμέτοφ θέλει ένα να φτιάξει ένα γήπεδο… θέατρο ονείρων στο Ντόνετσκ και στον Λουτσέσκου αρέσει η ιδέα. Απαιτεί όμως επενδύσεις ακόμη και για τις προπονητικές εγκαταστάσεις. Το σχέδιό του είναι ένα γήπεδο και στην ομάδα να μην υπάρχουν μεγάλα ονόματα. Θέλει να βγάλει ο ίδιος πρωταθλητές. Προσβλέπει, λοιπόν, στην απόκτηση αγοριών ηλικίας 18 έως 20 ετών, για να εξελιχθούν ποδοσφαιρικά, κατά προτίμηση ταλέντα με επιθετική κλίση. Πώς όμως πείθεις έναν Βραζιλιάνο να πάει στο Ντόνετσκ; Η απόκτηση του Ματούζαλεμ, του βετεράνου των χιλίων μαχών ήταν ένα καλό… τυράκι. Αυτός και ο Μπραντάο έφτιαχναν μια ωραία… βιτρίνα.

Και κάπως έτσι έρχονται στον σύλλογοι οι Τζάντσον, Φερναντίνιο, Γουίλιαν, τουλάχιστον 2-3 Βραζιλιάνοι το χρόνο, νεάνιδες διεθνείς, τους οποίους οι Ουκρανοί άρπαξαν από τις λεγόμενες μεγάλες ποδοσφαιρικές δυνάμεις χάρη στη δύναμη ενός απτού έργου. Η σχέση είναι αμοιβαία-κερδοφόρα: τα αγόρια γνωρίζουν ότι θα είναι στο στοιχείο τους, αγωνιζόμενα σε μια ομάδα που θέλει να παίζει ωραία μπάλα σε υψηλό επίπεδο. Ο σύλλογος, από την άλλη αποκτάει ταλέντα με γονιδιακή τεχνική ταχύτητας, η οποία δεν διδάσκεται, κι αν μπορεί σ’ αυτή να προστεθεί αθλητική προετοιμασία και τακτική, τότε θα έχει κάνει μπίνγκο.

Έτσι η Βραζιλία της Ουκρανίας «απογειώνεται», το ονειρικό στάδιο εγκαινιάζεται από τη Ριάνα, η ομάδα ανατρέπει τις τοπικές ιεραρχίες και στην Ευρώπη κατακτάει ένα Κύπελλο Uefa και… στήνει πολλές ενέδρες στις τοπ ομάδες. Με την πάροδο του χρόνου υπάρχουν “Shakhtarinhos” που «κάνουν το μπαμ» και πωλούνται σε τουλάχιστον δέκα φορές πάνω από την τιμή της αγοράς τους και άλλοι που παραμένουν, καθώς η οικονομική σταθερότητα που διαθέτει η ομάδα δεν την υποχρεώνει να βιαστεί να πουλήσει.

Βραζιλιάνικη ψυχή

Η βραζιλιάνικη ψυχή επηρέασε πολύ το κλαμπ. Οι Βραζιλιάνοι ζουν στο ίδιο συγκρότημα κατοικιών. Οι γυναίκες τους κάνουν παρέα, τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο μαζί. Οι μάγειρες της ομάδας έμαθαν να μαγειρεύουν ρύζι και feijao, και από την άλλη οι Ουκρανοί ποδοσφαιριστές πήραν μαθήματα Πορτογαλικών για να επικοινωνούν καλύτερα. Όταν δε, ήρθε η αντικατάσταση του Λουτσέσκου, ο Αχμέτοφ επέλεξε τεχνικούς με αυτή τη γλωσσική βάση (Φονσέκα, Κάστρο).

Σήμερα τα αστέρια του Ντε Ζέρμπι είναι ο κεντρικός μέσος Μάρκος Αντόνιο, γνωστός ως «τυφώνας» με ύψος 1,65 μ., αλλά είναι η καρδιά κι ο εγκέφαλος της ομάδας κι ο εξτρέμ Τετέ, δεξιοτέχνης ντριμπλέρ. Στην άμυνα είναι σταθερός ο Mάρλον, που αρίβαρε από τη Σασουόλο, ο Βιτάο βρίσκεται σε φάση ανέλιξης και στα πλάγια ο Ντοντό και ο Ισμαΐλι τρέχουν δυνατά. Στη μεσαία γραμμή, οι βετεράνοι Αλαν Πάτρικ, Ντεντίνιο και Μάρλος ξέρουν πώς να αλλάζουν ταχύτητα, με τον επιθετικό μέσο Pedrinho να είναι περισσότερο ένας transition παίκτης για την δεύτερη τελική πάσα. Τον Ιανουάριο φτάνει από την Internacional Vinicius ο Τομπίας. Γεννημένος το 2004, λένε ότι είναι ο Καφού σε μινιατούρα…

Διαβάστε στο italians.gr

Η άγνωστη ιστορία της Ζανκτ Πάουλι πριν γίνει αυτό που είναι σήμερα

Τρίφον Ιβανόφ: Ο αντισυμβατικός αμυντικός που αγαπήθηκε πολύ και έφυγε νωρίς

Ρόμπεν Ενκε: Το δράμα ενός ταλαντούχου τερματοφύλακα

Πηγή φωτογραφίας: Επίσημος λογαριασμός της Σαχτάρ στο Twitter