Σε όσα έγιναν στις εξέδρες του Μεάτσα κατά τη διάρκεια του Ιντερ – Μίλαν αναφέρθηκε με γράμμα του σε ιταλική εφημερίδα ένας δικαστής που πήγε στο γήπεδο με τον γιο του.
Ηταν ένα ντέρμπι με μεγάλη ένταση στον αγωνιστικό χώρο. Τόσο κατά τη διάρκειά του, όσο και μετά τη λήξη, με το επεισόδιο ανάμεσα σε Λαουτάρο Μαρτίνες και Τεό Ερναντέζ. Ηταν όμως, παράλληλα, και ένα ντέρμπι που είχε μεγάλη ένταση και στις εξέδρες, όπως ανέφερε και το italians.gr σε κομμάτι για όσα έγιναν. Τελικά, όμως, έγιναν κι άλλα, τα οποία δεν αναφέρθηκαν στα ΜΜΕ. Αναφέρονται, όμως, στο γράμμα που έστειλε στην Corriere dello Sport ο Ρομπέρτο Σπανό. Είναι δικαστής, πρόεδρος του Ποινικού Τμήματος του δικαστηρίου της Μπρέσιας και πατέρας ενός 9χρονου παιδιού.
Οι δυο τους είχαν εισιτήρια για το μπλε διάζωμα του Μεάτσα στην curva Sud, ακριβώς κάτω από την εξέδρα στην οποία βρίσκονταν οι οπαδοί της Μίλαν (κεντρική φωτό).
Ακολουθεί αυτούσιο το γράμμα του προς τον διευθυντή της ιταλικής εφημερίδας…
«Αγαπητέ διευθυντή, γράφω για να αναφέρω τα ατυχή γεγονότα των οποίων υπήρξα, δυστυχώς, μάρτυρας την 5η Φεβρουαρίου, στο Ιντερ – Μίλαν. Γεγονότα που έλαβαν χώρα, κατά τη γνώμη μου, κυρίως λόγω των σοβαρών παραλείψεων των σεκιούριτι της γηπεδούχου ομάδας, σε ό,τι αφορά το πώς πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους.
Το απόγευμα του Σαββάτου πήγα στο Μεάτσα μετά την επιμονή του 9χρονου γιου μου, ο οποίος ποτέ δεν είχε δει από κοντά αγώνα ποδοσφαίρου. Ισως, αφελώς, όντας μη εξοικειωμένος με το γήπεδο, δεν θεώρησα ότι τα εισιτήρια στο μπλε διάζωμα θα με άφηναν εκτεθειμένο στις πράξεις των οπαδών της αντίπαλης ομάδας, οι οποίοι ήταν κατά μήκος του κιγκλιδώματος του πάνω διαζώματος. Πίστευα, και προφανώς έκανα λάθος, ότι ορισμένες συνήθειες του παρελθόντος είχαν εξαλειφθεί.
Μόλις φτάσαμε στις θέσεις που έγραφαν τα εισιτήρια, το γιορτινό κλίμα που επικρατούσε έξω από το γήπεδο μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε εφιάλτη. Από το πάνω διάζωμα άρχισε να… βρέχει τα πάντα: Νερό, μπύρες και φυσικά έφτυναν συνεχώς. Για να σώσω το παιδί μου, αλλά και εμένα, από το να είναι αποδέκτης όλων αυτών, μετακινήθηκα προς το κιγκλίδωμα πίσω από την πόρτα, ακριβώς τη στιγμή που ένας τύπος έπεσε με το κεφάλι από ύψος μεγαλύτερο των δύο μέτρων, πανηγυρίζοντας το γκολ της Ιντερ.
Η σκηνή ήταν πολύ δυνατή. Αρχικά ο οπαδός δεν έδινε σημεία ζωής, μετά, όταν γύρισε ανάσκελα, είδαμε ότι το πρόσωπό του ήταν γεμάτο αίμα. Το ατύχημα διέφυγε εντελώς από τους σεκιούριτι, οι οποίοι επενέβησαν μόνο μετά τις επανειλημμένες εκκλήσεις των παρευρισκόμενων για βοήθεια.
Το χειρότερο, όμως, συνέβη μετά, όταν μια ομάδα μαυροφορεμένων και κουκουλοφόρων εμφανίστηκε ξαφνικά στο δικό μας διάζωμα και άρχισαν να χτυπάνε με κλωτσιές και γροθιές όποιον έβρισκαν στον δρόμο τους, προκαλώντας έναν πανικό. Ευτυχώς η περιορισμένη χωρητικότητα μείωσε την πιθανότητα μιας επικίνδυνης προσπάθειας διαφυγής με απρόβλεπτες συνέπειες.
Οι σεκιούριτι; Δεν επενέβησαν. Ο γιος μου, βλέποντας τόση βία μπροστά στα μάτια του, σοκαρίστηκε και άρχισε να κλαίει, ζητώντας μου να επιστρέψουμε άμεσα στο σπίτι. Καθώς προσπαθούσα να τον ηρεμήσω, με τη βοήθεια και άλλων θεατών που συγκινήθηκαν βλέποντάς τον, συνεχίστηκε το φτύσιμο από πάνω και η ρίψη αντικειμένων, μεταξύ των οποίων και δύο μπουκάλια νερό. Γεγονός που έκανε ανούσια οποιαδήποτε προσπάθεια να υποβαθμίσουμε αυτά που γίνονταν.
Οι σεκιούριτι; Απόντες και πάλι. Κοιτάζοντας προς τη δεξιά γωνία του γηπέδου μπορούσες να δεις μια… κίτρινη θάλασσα, αφού περίπου 20 άνθρωποι από αυτούς που θα έπρεπε να εργάζονται για την ασφάλεια των οπαδών είχαν συγκεντρωθεί σε εκείνο το σημείο.
Οι δύο εισβολές στον αγωνιστικό χώρο και η αδέξια αντίδραση των σεκιουριτάδων, ήταν η τελική απόδειξη της ανεπάρκειας τους στο να κάνουν τη δουλειά τους. Η οποία, απ’ ό,τι φαίνεται, περιορίζεται στο να λένε στους οπαδούς (τους ήρεμους) ότι πρέπει να κάθονται στις θέσεις που γράφουν τα εισιτήρια.
Με μεγάλη λύπη, αλλά χωρίς να μπορώ να διαφωνήσω, έμαθα μόλις επιστρέψαμε στο σπίτι ότι ο γιος μου δεν σκοπεύει να πάει ποτέ ξανά σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου.
Θα ήθελα να προσθέσω, τέλος, ότι όλα αυτά που έγιναν δεν αναφέρθηκαν, από όσο γνωρίζω, στα ΜΜΕ. Δεν δόθηκε η έκταση που θα έπρεπε. Δεν μιλάω καν για την τηλεόραση, όπου δεν έδειξαν καθόλου τις εικόνες. Προφανώς προτιμήθηκε να κρυφτεί η σκόνη κάτω από το χαλί για να μην πληγεί η εικόνα που θέλουμε να δώσουμε στο εξωτερικό για το ιταλικό πρωτάθλημα».
