Ιταλικό ποδόσφαιρο ώρα μηδέν: Ή αλλάζει ή πραγματικά βουλιάζει

Ενας από τους φόβους της ανθρωπότητας αυτές τις μέρες, είναι το ενδεχόμενο παγκοσμίου πολέμου. Ακόμη πιο συγκεκριμένα, είναι ο φόβος ενός πυρηνικού πολέμου. Το να πατήσει το κουμπί, δηλαδή, ο Πούτιν ή κάποιος άλλος. Σε μια τέτοια περίπτωση, όπως έχουμε διαβάσει σε σχετικά θέματα, ο κόσμος θα γυρίσει στην… παλαιολιθική εποχή. Η Ιταλία, σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρό της, δεν έχει τέτοια ανησυχία πλέον. Τέτοιο φόβο. Και ο λόγος που δεν φοβάται το ενδεχόμενο… πυρηνικής καταστροφής, είναι γιατί αυτή… ήρθε. Τι είναι ένας αποκλεισμός από δεύτερο συνεχόμενο Μουντιάλ για την εθνική Ιταλίας; Καταστροφή, ταπείνωση. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, όμως, έλεγαν οι αρχαίοι Ελληνες. Αρκεί, φυσικά, να υπάρχει η διάθεση για τις απαραίτητες αλλαγές.

Στην περίπτωση του ιταλικού ποδοσφαίρου, αυτές οι αλλαγές θα πρέπει να γίνουν είτε έχουν διάθεση αυτοί που αποφασίζουν, είτε όχι. Και είναι αλλαγές που θα πρέπει να αφορούν όλο το σύστημα του ιταλικού ποδοσφαίρου…

Η κυβέρνηση και τα νέα γήπεδα

Καταρχάς, θα πρέπει να παρθεί επιτέλους η απόφαση για την κατασκευή νέων γηπέδων. Για να το θέσουμε πιο σωστά, θα έπρεπε να είχαν ήδη χτιστεί νέα. Θα έπρεπε οι ομάδες, τα κλαμπ να τα βρουν με τους δήμους. Πώς το έκανε, δηλαδή, η Γιουβέντους με τον δήμο στο Τορίνο; Να το κάνουν και οι άλλοι. Αν δεν μπορούν όμως, θα πρέπει να επέμβει η κυβέρνηση. Και θα πρέπει να επέμβει για να θεσπίσει νόμους για την κατασκευή νέων γηπέδων. «Εχουν σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούν», θα πει κάποιος. Οχι, απαντάμε εμείς. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ σοβαρό θέμα για την Ιταλία, όπως δείχνει και το ποσοστό στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν.

Το ιταλικό κράτος παίρνει πάρα πολλά λεφτά, πάρα πολλά λεφτά όμως, ετησίως από το ποδόσφαιρο. Αυτά τα λεφτά, λοιπόν, θα πρέπει να επιστρέψουν στο ποδόσφαιρο. Είναι υποχρέωση του ιταλικού κράτους –και το είπε ακόμη και ο Αλεξάντερ Τσέφεριν αυτό– να βοηθήσει για νέα γήπεδα. Γιατί τα νέα γήπεδα θα μεγαλώσουν τα έσοδα των κλαμπ. Και τα περισσότερα έσοδα, θα σημαίνουν και πιο δυνατές ομάδες. Και πιο δυνατές ομάδες θα σημαίνουν καλύτερες πιθανότητες για ευρωπαϊκές επιτυχίες. Η Ιταλία που κάποτε έπαιρνε… 2-3 ευρωπαϊκά τρόπαια κάθε χρόνο -και δεν υπάρχει καμία υπερβολή σε αυτό- έχει να πανηγυρίσει σε συλλογικό επίπεδο από το 2010. Τραγικό.

Απομάκρυνση των παραγόντων που είναι για θέατρο σκιών

Ακόμη κι αν κατασκευαστούν νέα γήπεδα και πέσουν περισσότερα χρήματα στο ποδόσφαιρο πάντως, θα πρέπει να δούμε ποιοι θα τα διαχειριστούν αυτά. Από όσους είναι τώρα στη Serie A ως πρόεδροι/ιδιοκτήτες, δεν ξεχωρίζουμε πάνω από 4-5. Ολοι οι άλλοι πρέπει να φύγουν. Είτε να τους οδηγήσουν σε απομάκρυνση από το ποδόσφαιρο, είτε να τους διώξουν με νόμους. Οχι και τόσο δημοκρατικό, θα πει κάποιος. Δεν έχει και τόση μεγάλη σημασία, θα απαντήσουμε εμείς.

Στο ιταλικό ποδόσφαιρο υπάρχουν παράγοντες που δεν κάνουν ούτε για Ελλάδα. Παράγοντες οι οποίοι έχουν μάθει να επιβιώνουν επειδή… αυτοί είναι έξυπνοι και οι άλλοι χαζοί. Παράγοντες που βρίσκονται εκεί απλά για να διαχειρίζονται, δηλαδή να παίρνουν, λεφτά. Για να βάλουν από την τσέπη τους ούτε λόγος. Για να κάνουν κάτι σοβαρό για τις ομάδες τους με τα έσοδα που αυτές έχουν, επίσης ούτε λόγος. Είναι παράγοντες που υπάρχουν για να φωνάζουν κατά των μεγάλων, για να κάνουν παιχνίδια με τις ψηφοφορίες στη Λίγκα. Για να γίνονται… ουρά άλλων και να παίζουν τα παιχνιδάκια τους.

Αυτοί οι τύποι, λοιπόν, πρέπει να εξαφανιστούν. Και αν δεν σκοπεύουν να εξαφανιστούν από μόνοι τους, θα πρέπει να τους εξαφανίσουν. Να φτιάξουν έναν-δύο νόμους τόσο απαιτητικούς, ώστε να αποτελέσουν παρελθόν οι παράγοντες που επιβιώνουν… παρασιτικά. Δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα, είναι παντελώς ασόβαροι και δεν έχουν λόγο ύπαρξης στο ιταλικό ποδόσφαιρο.

Οι Ιταλοί ποδοσφαιριστές ΠΡΕΠΕΙ να παίζουν

Στις 7 Οκτωβρίου, με αφορμή το Ιταλία – Ισπανία στο Nations League, το italians.gr είχε γράψει: «Ιταλικό ποδόσφαιρο: «Απαγορεύεται» να είσαι νέος και να παίζεις στη Serie A». Συμπέρασμα που προέκυπτε βάσει δεδομένων, τα οποία λένε ότι οι γηγενοίς παίκτες κάτω των 20 ετών έχουν ελάχιστο χρόνο συμμετοχής στην 1η κατηγορία, σε σχέση με τους γηγενείς κάτω των 20 ετών σε Γερμανία, Αγγλία, Ισπανία, Γαλλία. Γενικά η Ιταλία είναι εκτός τόπου και χρόνου σε αυτό το θέμα, με συνέπεια να βλέπουμε το απίθανο: Να είναι, δηλαδή, ο άλλος 22-23-24 ετών και οι γείτονες να τον θεωρούν ταλέντο. Ανερχόμενο. Απειρο. Τον θεωρούν ουσιαστικά… παιδί.

Αυτό θα πρέπει να αλλάξει από το επόμενο σαββατοκύριακο κιόλας. Κι αν φοβούνται να τους εμπιστευτούν οι προπονητές, θα πρέπει να το κάνει η ομοσπονδία. Πώς; Θεσπίζοντας ακόμη και νόμο, αν χρειαστεί, για τη χρησιμοποίηση των νεαρών Ιταλών. Για όποιον υποστηρίξει ότι δεν είναι δίκαιο, θα πούμε το εξής: Είναι αδιανόητα άδικο να μην παίζουν πιτσιρικάδες Ιταλοί επειδή οι ομάδες αγοράζουν ξένους με τους οποίους γελάει ο κόσμος. Κάποτε στη Serie A οι ξένοι ήταν μόνο παικταράδες, αλλιώς δεν έπαιζαν. Τώρα, πλέον, παίζει ο κάθε πικραμένος.

Αν πάρουμε τα ρόστερ των 20 ομάδων της Serie A θα βρούμε πάρα πολλούς ξένους παίκτες που είναι αστείες περιπτώσεις. Και δεν είναι καθόλου υπερβολικό αυτό. Είτε μιλάμε για μικρότερες είτε για μεγάλες ομάδες. Αυτό το κακόγουστο αστείο, λοιπόν, θα πρέπει να τελειώσει. Είσαι παικταράς; Καλώς να έρθεις στην Ιταλία και να παίξεις. Είσαι ένας λίγος; Μακριά κι αγαπημένοι.

Διαβάστε στο italians.gr

Εθνική Ιταλίας: Ετοιμο το νέο τεχνικό δίδυμο αν παραιτηθεί ο Μαντσίνι

«Στην κόλαση» – Τα πρωτοσέλιδα για την εθνική Ιταλίας μετά τον αποκλεισμό από το Μουντιάλ

Ιταλία – Βόρεια Μακεδονία 0-1: Ντροπιαστικός αποκλεισμός από το Μουντιάλ για δεύτερη συνεχόμενη φορά (vid)