Ηταν 18 Μαΐου 1994 όταν η Μίλαν συνέτριβε με 4-0 τη Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ, έχοντας για πρωταγωνιστή στον τελικό τον… απόντα Φράνκο Μπαρέζι.
Η Μίλαν των Ολλανδών είχε δώσει τη θέση της σε αυτή του Φάμπιο Καπέλο. Το ίδιο αποτελεσματική, λιγότερο θεαματική. Απέναντί της, στον τελικό του Champions League το 1994, υπήρχε μια ομάδα που είχε ονομαστεί Dream Team. Συνεχόμενα πρωταθλήτρια Ισπανίας, πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1992, ήταν η καλοδουλεμένη μηχανή του Κρόιφ. Το δημιούργημα του Ολλανδού προπονητή, ο οποίος τις ημέρες πριν τον τελικό ήταν ήρεμος. Σίγουρος. Μέχρι και αλαζόνας. «Είμαστε το φαβορί. Είμαστε πιο ολοκληρωμένοι. Είμαστε πιο έμπειροι μετά την επιτυχία του 1992. Η Μίλαν δεν έχει τίποτα εξαιρετικό. Βασίζουν το παιχνίδι τους στην άμυνα, βασίζουμε το δικό μας στην επίθεση», δήλωνε. Και παράλληλα σχολίαζε πως «τα λεφτά που δώσαμε για τον Ρομάριο, αυτοί τα έδωσαν για τον Ντεσαγί, αυτό λέει πολλά». Και ακόμη περισσότερα θα έλεγαν οι πράξεις στο γήπεδο…
Αυτή η αισιοδοξία ή υπεροψία των Καταλανών, αυξανόταν από τις ιταλικές απουσίες. Τραυματίες οι Φαν Μπάστεν και Λεντίνι, τιμωρημένοι οι Μπαρέζι και Κοστακούρτα. Και ειδικά η απουσία του αρχηγού ήταν πολύ σημαντική, αφού κατηύθυνε την άμυνα. Ο Μπαρέζι, όμως, δεν έγινε τυχαία αρχηγός και σύμβολο της Μίλαν. Η αξία του και η προσωπικότητά του ήταν τέτοια ώστε να μπορεί να καθορίζει τις εξελίξεις και όταν λείπει. Και μια καλή απόδειξη για αυτό, ήρθε την 18η Μαΐου 1994. Την ώρα που το πούλμαν των Ροσονέρι κατευθυνόταν προς το ΟΑΚΑ, έχοντας αναχωρήσει από το ξενοδοχείο, για την ακρίβεια.
Γρήγορα μαθήματα τακτικής…
Οσο καλοδουλεμένη ομάδα ήταν οι Ισπανοί, άλλο τόσο ήταν και οι Μιλανέζοι, οι οποίοι ήξεραν ανά πάσα στιγμή τι πρέπει να κάνουν. Λίγο πριν τον τελικό, όμως, ο αρχηγός αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να δώσει τις οδηγίες του, όπως έχει διηγηθεί ο Πάολο Μαλντίνι. «Θυμάμαι ότι στο πούλμαν καθώς πηγαίναμε στο γήπεδο, φώναξε εμένα, τον Ντοναντόνι, τον Γκάλι και τον Τασότι. Μας έβαλε να κάτσουμε γύρω του και μας είπε: “Ragazzi, εσείς είστε ο πυρήνας αυτής της ομάδας. Σήμερα οι εφημερίδες γράφουν ότι είμαστε χαμένοι αλλά δεν είναι έτσι. Ακούστε με, αυτοί παίζουν με 4-4-2, πίσω έχουν θέματα, αρκεί να παίξουμε από τα άκρα. Ρομπέρτο εσύ είσαι αυτός που μπορεί να κρίνει το ματς, πώς είσαι;”. “Καλά”, απάντησε ο Ντοναντόνι. Ο Φράνκο συνέχισε: “ΟΚ, σε ό,τι αφορά αυτούς τους δύο μπροστά που σπάνε αρχ@@@, να θυμάστε ότι κινούνται συνεχώς, αλλά προσπαθήστε να κλειδώσετε τον Βραζιλιάνο γιατί αυτός δημιουργεί τα περισσότερα προβλήματα. Παίξτε με πολύ ψηλά την άμυνα, γιατί ο Στόιτσκοφ δεν είναι τόσο γρήγορος. Οταν έχει την μπάλα ο Ρομάριο, εσύ Φίλιπο (Γκάλι) τον κλείνεις και ο Μαλντίνι θα βγάζει την άμυνα ψηλά”».
Σε εκείνο το σημείο, ο Μαλντίνι ένιωσε να διαφωνεί. «Αρχηγέ, δεν είναι καλύτερα να το κάνει ο Τασότι αυτό;», θα ρωτήσει, για να πάρει άμεση απάντηση: «όχι, ο Μάουρο θα βοηθάει τον Γκάλι να κλείσει τον Ρομάριο. Θα δείτε ότι έτσι ο τελικός θα είναι δικός μας». Ηταν μια συζήτηση που άγχωσε τον Πάολο, αφού ένιωσε ότι όλο το βάρος για την άμυνα της Μίλαν, κατόπιν της εισήγησης του Μπαρέζι, έπεφτε πάνω του. Ηταν μια συζήτηση που άκουσαν και όλοι οι υπόλοιποι, με πρώτο τον Καπέλο, ο οποίος αμέσως σχολίασε: «Ragazzi, τα είπε όλα ο αρχηγός. Πάμε να σηκώσουμε αυτή την κούπα». Και τη σήκωσαν. Με 4-0 και με τον Ντεσαγί να κλέβει τις εντυπώσεις από τον Ρομάριο, προς έκπληξη του Κρόιφ…
Διαβάστε στο italians.gr
Η άγνωστη ιστορία της απόρριψης του Κρόιφ από τη Μίλαν
Το παιχνίδι στο οποίο «γεννήθηκε» η αυτοκρατορία της Μίλαν
Γιουβέντους – Μίλαν: Οταν οι Ροσονέρι του Σάκι έσπασαν την κατάρα και πήραν το πρώτο πρωτάθλημα
