Σίνισα Μιχαΐλοβιτς. Ο Σέρβος βγήκε από τη μάχη με τη λευχαιμία νικητής αλλά και διαφορετικός.
Αυτό, ο πρώτος που το λέει είναι ο ίδιος, σε δηλώσεις του με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του, της αυτοβιογραφίας του, με τίτλο «La partita della vita».
Ενας αγώνας για τη ζωή, στον οποίο ο Σέρβος νίκησε και παράλληλα άλλαξε, διατηρώντας όμως πάντα τον φόβο.
«Ο φόβος είναι θετικός συναίσθημα, τουλάχιστον μέχρι ένα σημείο. Κάποιος που δεν φοβάται είναι αναίσθητος. Πρέπει να έχεις φόβο, αλλά και το θάρρος για να τον αντιμετωπίσεις, να τον δαμάσεις. Στα παιδιά μου, στους παίκτες μου, έλεγα πάντα να έχουν φόβο, γιατί έτσι είσαι πιο συγκεντρωμένος, πιο προσεκτικός», τονίζει ο Σίνισα, ο οποίος δεν έχει ξεχάσει τίποτα από όσα έζησε τον τελευταίο χρόνο.
Αυτό το καταλαβαίνει, όπως λέει, όταν ακούει το «μπιπ, μπιπ, μπιπ που κάνουν το βράδυ τα σκουπιδιάρικα, μου φέρνει στο μυαλό τον ήχο από το μηχάνημα της χημειοθεραπείας. Είναι σκέψεις που θέλω να αφήσω στην άκρη, αλλά έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό μου».
Από εδώ και πέρα, όμως, ο Μιχαΐλοβιτς δεν λειτουργεί μόνο με το μυαλό, αλλά και με την καρδιά. Κυρίως με την καρδιά, όπως παραδέχεται.
«Ημουν ευαίσθητος και πριν, αλλά δεν το άφηνα να φανεί. Τώρα, αν θέλω να κλάψω, κλαίω. Αν πρέπει να πω κάτι, καλό ή κακό, το λέω. Δεν με νοιάζει. Κατάλαβα ότι όταν είσαι άρρωστος, σου επιτρέπονται όλα, να πεις ή να κάνεις, έχεις το δικαίωμα να μη σκέφτεσαι μην πληγώσεις τους άλλους. Σκεφτόμουν όμως: Γιατί να μην μπορώ να τα πω όλα και όταν θα είμαι καλά; Δεν βλέπω τη μητέρα μου από τα προηγούμενα Χριστούγεννα. Φέτος ελπίζω ότι θα πάω. Και είμαι σίγουρος ότι αυτή τη φορά, σε αντίθεση με τις προηγούμενες που έπρεπε να προσέχω πώς θα την αγγίξω ή θα την αγκαλιάσω, θα την πάρω αγκαλιά και θα την κρατήσω σφιχτά. Και αν μου έρθει να κλάψω, θα κλάψω. Είμαι καλά πλέον και στο πνεύμα, πέρα από το σώμα, επειδή εκφράζω τα συναισθήματά μου. Είμαι καλύτερα από πριν, υπό αυτή την έννοια».
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημος λογαριασμός της Μπολόνια στο Twitter
