Μάρκο Μποριέλο. Ο Ναπολιτάνος που έφυγε από την πόλη του για να ζήσει.
Το 1999, σε ένα διαμέρισμα στο Μιλάνο, η αστυνομία προχωράει στη σύλληψη του Πασκουάλε Τσεντόρε, γνωστός και ως «il Dottore». Ανθρωπος της Camorra, συνεργάτης των καρτέλ της Κολομβίας, ο Τσεντόρε ήταν για τις Αρχές αυτός που έφερνε τις μεγαλύτερες ποσότητες ναρκωτικών στην Ιταλία και αυτός που φρόντισε αυτά να μοιραστούν σε Νάπολη και Μιλάνο.
Ολα αυτά δεν θα μας ενδιέφεραν, όμως, αν ο συλληφθέντας δεν ομολογούσε ότι στις 22 Δεκεμβρίου 1993 σκότωσε τον Βιτόριο Μποριέλο, με τον οποίο είχε οικονομικές διαφορές, τον οποίο έθαψε κάτω από το σπίτι του, στη συνέχεια, με τη βοήθεια ενός συνεργάτη του. Εκείνη η βραδιά λίγο πριν τα Χριστούγεννα του ’93, είναι αυτή κατά την οποία άλλαξε εντελώς η ζωή ενός 11χρονου στη Νάπολη. Ο μικρός Μάρκο, θα συνειδητοποιούσε γρήγορα ότι δεν είναι όλα όμορφα σε αυτόν τον κόσμο, δεν ειναι όλα όμορφα ούτε καν στην πόλη του, οπότε θα αποφασίσει ότι θέλει να ξεφύγει από όλα.
Δεν σχεδίαζε να γίνει ποδοσφαιριστής, αλλά ήταν μια καλή διέξοδος για να αποφύγει το να μπλέξει με τη μαφία, η οποία κυριαρχούσε στην πόλη και ειδικά στη γειτονιά του, στο San Giovanni a Teduccio. Δεν σχεδίαζε να ζήσει στο Μιλάνο, αλλά ήταν μια καλή διέξοδος για να αφήσει πίσω του ακόμη και τις αναμνήσεις, όσο φυσικά είναι εφικτό κάτι τέτοιο. Και θεωρητικά θα το πετύχει, ζώντας καταστάσεις που τον έφεραν σε πρώτο πλάνο για τον ιταλικό Τύπο. Και όχι απαραίτητα τον αθλητικό…
Ο Μποριέλο έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του στην Τζένοα ως δανεικός από τη Μίλαν, με την οποία κατέκτησε πρωτάθλημα και Champions League. Λίγα χρόνια μετά, θα γινόταν πρωταθλητής και με τη Γιουβέντους, ενώ θα φορούσε και τη φανέλα της Ιντερ. Σε όλες αυτές τις «περιπέτειες», περισσότερα ήταν τα ρεπορτάζ για τα… γκολ που έβαζε εκτός γηπέδων και λιγότερα για τα εντός. Οχι άδικα, αν δούμε τη λίστα με τις κατακτήσεις του, και όχι άσχημα για τον ίδιο, αφού ζούσε μέσα στην ευτυχία. Ζούσε όπως ήθελε βασικά, έχοντας «διδαχθεί» από τον Κριστιάν Βιέρι.
Ο Bobo είναι ένας από αυτούς που ξέρουν καλύτερα από όλους το Μποριέλο και μάλλον δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τον αγαπούσε πάντα σαν μικρότερο αδερφό του. Του έδινε συμβουλές για το ποδόσφαιρο, του έδινε κίνητρο να συνεχίσει να προσπαθεί όταν ένιωθε ότι η καριέρα του έχει πάρει την κάτω βόλτα, ήταν δίπλα του όταν ο Τύπος προσπαθούσε να εισβάλει περισσότερο από όσο έπρεπε στη ζωή του, κατηγορώντας τον ακόμη και για πράγματα που δεν έκανε.
Ο Βιέρι και η μητέρα του, ήταν πάντα τα στηρίγματά του, αποφεύγοντας όλα αυτά τα χρόνια να μιλήσει εκτεταμένα για τον πατέρα του, για τη δολοφονία του και για το πόσο αυτό τον επηρέασε σε όλα. Τον επηρέασε στον τρόπο που βλέπει την πόλη του.
«Η Νάπολη μου έκλεψε τον μπαμπά, όχι την όμορφη εφηβεία που πέρασα εκεί και την εκπαίδευση που μου είχε δώσει. Έκλεψε την ελπίδα μου από τότε που δεν ξέραμε πού να τον κλάψουμε, τότε που ακόμα προσπαθούσαμε να πιστέψουμε ότι τον είχαν απαγάγει ή ότι έχασε τη μνήμη του. Αν και τα τηλεφώνήματα από τα… τσακάλια, τα “Βιτόριο, Βιτόριο” ή οι κλήσεις χωρίς να μιλάνε, δεν είναι ποτέ καλό σημάδι. Μετά μας το ομολόγησε κάποιος που μετάνιωσε. Δεν μου έκλεψε, όμως, την υπερηφάνεια του να έχω μεγαλώσει στο τρίγωνο του θανάτου – San Giovanni a Teduccio, Barra and Ponticelli – χωρίς να έχω παρασυρθεί από το παράδειγμα των μελών της μαφίας που είχαν πόλεμο», θα πει σε συνέντευξη του, εκφράζοντας παράλληλα και την αγάπη του, γιατί αυτό δεν αλλάζει τελικά, για τον τόπο που τον στιγμάτισε για πάντα.
«Η Camorra σκότωσε τον μπαμπά, όχι την αγάπη μου για τη Νάπολη. Δεν είναι πλέον η πόλη μου, αλλά κάθε τόσο πρέπει να επιστρέψω για να ακούσω τους θορύβους, να νιώσω τις μυρωδιές της, για να με συγκινήσει και ενθουσιάσει όλο αυτό»…
Πηγή φωτογραφιών: Επίσημος λογαριασμός του Μάρκο Μποριέλο στο Instagram
