Γιουβέντους. Δυσκολεύτηκε στη μεταγραφική περίοδο, αλλά μάλλον ήταν για καλό.
Τρίτη επιλογή, ναι. Και ποιο το πρόβλημα; Μεταξύ του Μοράτα και της Γιούβε είναι αγάπη με τη δεύτερη ματιά, σε όλες τις διεθνείς σκηνές. Ο ψηλός Μαδριλένος επέστρεψε στην Ιταλία μετά από τέσσερα χρόνια με μια ετικέτα όχι για να την επιδεικνύει, αλλά αυθεντική: Μια πρόχειρη αγορά.
Για να ενισχύσουν την επίθεσή τους, οι πρωταθλητές Ιταλίας δεν έκρυψαν το γεγονός ότι οι στόχοι ήταν, κατά σειρά προτίμησης, οι Λουίς Σουάρες και Εντιν Τζέκο. Ωστόσο, τα σχέδια του Ανιέλι έπρεπε να αναπροσαρμοστούν λογω υπερβολικών τεχνικών εμποδίων. Η λύση Μοράτα δεν ήταν το σχέδιο Β, αλλά Γ, ούτε καν ο Παράτιτσι και οι συνεργάτες του δεν το αρνήθηκαν. Το casting ήταν αποκλειστικά για τους killers στην περιοχή, ένας αγαπημένος ρόλος του «πιστολέρο» της Ουρουγουάης, ο οποίος όμως τελικά δόθηκε σε έναν επιθετικό που προτιμά να κινείται παντού, συχνά με την πλάτη του στο τέρμα. Στον Μοράτα δηλαδή, ο οποίος σε κάθε περίπτωση δεν ήταν… άλμα στο άγνωστο: Είχε αφήσει υπέροχες αναμνήσεις στο Τορίνο, είχε κερδίσει τόσους πόντους που «ανάγκασε» τη Ρεάλ Μαδρίτης να τον πάρει πίσω.
Κρίμα, ωστόσο, για το γεγονός ότι κατά την περιπλάνησή του μεταξύ της La Liga και της Premier League, ο Αλβαρο Μπόρχα Μοράτα Μαρτίν είχε χάσει κάτι. Ο επιθετικός που με τον Αλέγκρι είχε νιώσει και τη γεύση ενός… πολυτελούς γκολ, το προσωρινό 1-1 με τη Μπαρτσελόνα στον τελικό του Champions League 2015, έχει υποτιμηθεί. Υπό το φως αυτών που έχουμε δει μέχρι τώρα στη δεύτερη περιπέτειά του με τη Γιούβε, είναι σαφές ότι στον Μοράτα το μαύρο και άσπρο, αντί να ξεθωριάζει σε γκρι, έχει ευεργετικό και αναζωογονητικό αποτέλεσμα.
Δύο doppiette στο Champions League, η επιστροφή στα γκολ μετά από ένα χρόνο με την εθνική Ισπανίας, στο ιστορικό 6-0 επί της Γερμανίας. Όλα πολύ όμορφα. Τώρα, ωστόσο, δεν πρέπει να πέσουμε στον αντίθετο πειρασμό, να χαρακτηρίσουμε δηλαδή την απόκτηση Μοράτα ως μια κίνηση με σίγουρα κέρδη, είναι σωστό να αξιολογήσουμε την παρουσία του αφού περάσει μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Ο Αλβαρο χαρακτηρίζεται σαν “soft 9”, όχι κομπλιμέντο. Το βλέμμα ενός όμορφου μαθητή γυμνασίου εξαπατά, γιατί ξέρει πώς να χτυπήσει. Αν μη τι άλλο, είχε κατά μέσο όρο 0,4 γκολ ανά παιχνίδι στη Μαδρίτη και το Λονδίνο, χαμηλό για έναν πρώτο επιθετικό. Οι πολλές αμφιβολίες για τον Μοράτα εξαφανίζονται σιγά-σιγά μπροστά σε αριθμούς που είναι ενθαρρυντικοί, χάρη στην… αλλαγή αέρα, περιβάλλοντος.
Για να γίνει αυτό, έβαλε το χέρι του και αυτός που είναι στον πάγκο: Ο Πίρλο και ο Μοράτα έπαιξαν και -πάνω απ’ όλα- νίκησαν μαζί. Δεν συμβαίνει σε όλους, πρέπει όμως να ξέρεις πώς να εκμεταλλευτείς τη βοήθεια της μοίρας. Για παράδειγμα, να αφήνεις το στίγμα σου όταν ο Ρονάλντο σου δίνει χώρο και ο Ντιμπάλα περιπλανιέται αναζητώντας ένα μόνιμο κέντρο βάρους. Εδώ, ο Αλβαρο αποδείχθηκε ότι είναι σε θέση να κάνει αυτό που πρέπει και ο Πίρλο το αναγνωρίζει, με το feeling ανάμεσα στους δύο να μεγαλώνει κι άλλο.
Αμέσως μόλις κλήθηκε, ο Μοράτα απάντησε χωρίς καθυστέρηση στη Γιούβε: Πρώτα στην πρόταση και μετά στο γήπεδο. Έχει ανακτήσει την ψυχολογία του και έδωσε πολύτιμη βοήθεια στο ξεκίνημα μιας ομάδα που πρέπει να βελτιωθεί: στη Γιουβέντους, η… ξαναζεσταμένη σούπα έχει ήδη καλή γεύση».
* Το κείμενο δημοσιεύθηκε στη Gazzetta dello Sport στις 19/11/2020.
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημη ιστοσελίδα της Γιουβέντους
