Μπορούσε να πάει σε Γιουβέντους, Μίλαν, Ρόμα, Φιορεντίνα, Νάπολι, αλλά ο Ντομένικο Μπεράρντι επέλεξε τη Σασουόλο και δικαιώνεται.
Η ιστορία του έμοιαζε μέχρι και πριν δύο χρόνια, σαν μία από τις πολλές που έχουν καταγραφεί στο ποδόσφαιρο: Νεαρός και ταλαντούχος ποδοσφαιριστής, άργησε να κάνει το μεγάλο βήμα, τον παρέσυρε στη μετριότητα η ομάδα του και μια μεγάλη καριέρα χάθηκε. Στην περίπτωσή του, όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι.
Βασικά με τον Μπεράρντι, τίποτα από την αρχή δεν ήταν συνηθισμένο. Για να μπει στον κόσμο του ποδοσφαίρου, άλλωστε, δε χρειάστηκε να δοκιμαστεί σε κάποιες ακαδημίες, παρά μόνο να παίξει ένα ματς 8×8 κόντρα στους φίλους του μεγαλύτερου αδερφού του. Το έκανε, τους τρέλανε και κάπου εκεί άρχισε να πιστεύει και ο ίδιος ότι… μπορεί και να έχει ταλέντο. Και έχει. Πολύ. Το θέμα είναι ότι φαινόταν πώς θα πάει χαμένο κάποια στιγμή και συγκεκριμένα όταν ο Μπεράρντι απέρριπτε τους πάντες.
Μπορούσε δύο φορές να πάει στη Γιουβέντους, αλλά προτίμησε να μείνει στη Σασουόλο. Μπορούσε να πάει σε κάποια εκ των Μίλαν, Φιορεντίνα, Ρόμα και Νάπολι που του έκαναν προτάσεις από τη στιγμή που έληξε η οψιόν προτεραιότητας που είχαν οι μπιανκονέρι, αλλά και πάλι προτίμησε τη Σασουόλο. Κάπου εκεί, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, πίστεψαν ότι η καριέρα του θα χαθεί, αλλά ο ίδιος τους διέψευσε πανηγυρικά.
Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας των νεροβέρντι από τον Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι τού έδωσε και πάλι κίνητρο, η απόδοσή του ανέβηκε κατακόρυφα, ο Ρομπέρτο Μαντσίνι τον εμπιστεύτηκε για την εθνική Ιταλίας και από τότε ο Μπεράρντι είναι καλύτερος κι απ’ ό,τι ήταν στα πρώτα του βήματα στη Serie A, πριν οκτώ χρόνια, όταν έφτανε στα 30 γκολ πιο γρήγορα κι από τον Λιονέλ Μέσι. Ισως είναι καλύτερος επειδή είναι πιο ώριμος, ίσως επειδή οι προπονητές σε ομάδα και εθνική έχουν βρει τα κουμπιά του, ίσως επειδή νιώθει πλέον δικαιωμένος για την επιλογή του.
Κάτι τέτοιο, άλλωστε, δεν είναι πρωτοφανές στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Και ο μεγάλος Τζίτζι Ρίβα αρνήθηκε κάμποσες φορές να αφήσει την Κάλιαρι για τη Γιούβε, αλλά δεν το μετάνιωσε ποτέ και δικαιώθηκε με απόλυτο τρόπο: Πρωταθλητής Ιταλίας με την ομάδα της Σαρδηνίας, πρωταθλητής Ευρώπης με τη σκουάντρα ατζούρα, της οποίας παραμένει ο πρώτος σκόρερ.
Ο Μπεράρντι είναι δύσκολο να στέψει πρωταθλήτρια την πολύ καλή Σασουόλο, αλλά έχει καταφέρει ήδη κάτι πιο δύσκολο: Να πείσει τους πάντες ότι δεν είναι τελικά και τόσο περίεργος ή «δειλός», αλλά ευτυχισμένος με τις επιλογές του. Και όσο είναι έτσι, κάνει ευτυχισμένους και όσους τον βλέπουν στον αγωνιστικό χώρο, είτε με τη φανέλα των νεροβέρντι είτε με αυτή των ατζούρι.
Δύο φανέλες που θέλει να συνεχίσει να τις τιμάει, σκεπτόμενος τις μεγάλες διοργανώσεις που θα ακολουθήσουν με την Ιταλία και τη συνεχή άνοδο της Σασουόλο, της ομάδας που δε θέλει να αφήσει. Ισως επειδή, όπως έγραψε και η Gazzetta dello Sport, ο Ντομένικο Μπεράρντι είναι η τελευταία σημαία του Calcio…
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημος λογαριασμός της εθνικής Ιταλίας στο Twitter
