Οι μεγάλοι γκελάρουν, οι εκπλήξεις είναι πολλές, οι εξέδρες είναι άδειες, το πρόγραμμα συμπιεσμένο, οι προπονήσεις λίγες και η σεζόν ιδανική για να αλλάξει η ιεραρχία.
Η άγρια (και όμορφη) δέσμη. Οκτώ ομάδες σε απόσταση έξι βαθμών μετά από επτά αγωνιστικές. Μία… διασταύρωση αριθμών που τη βλέπουμε σπάνια: Πρέπει να γυρίσεις στο 2011-12, τη σεζόν στην οποία ξεκινά η κυριαρχία της Γιούβε, για να βρεις μεγαλύτερο χάος στη βαθμολογία στην ίδια αγωνιστική, όταν ήταν εννιά οι ομάδες σε απόσταση έξι βαθμών. Πρωτοπόρος, τότε, ήταν η Ουντινέζε.
Με την ίδια έκπληξη σήμερα βλέπουμε τη Μίλαν και κανείς δεν θα το φανταζόταν: 17 βαθμοί, +2 από τη Σασουόλο (η οποία επίσης δεν αστειεύεται σε ό,τι αφορά τις εκπλήξεις), ακολουθούμενη από μια υπέροχη… συμφόρηση μεγάλων και μεσαίων, η οποία φαίνεται να προαναγγέλει την πιο ισορροπημένη σεζόν στην πρόσφατη ιστορία. Ας ανακεφαλαιώσουμε: Μίλαν 17, Σασουόλο 15, Νάπολι και Ρόμα 14, Γιούβε και Αταλάντα 13, Ιντερ και Βερόνα 12. Και οι Λάτσιο, Σαμπντόρια και Κάλιαρι έτοιμες να ακολουθούν. Από το Champions League μέχρι τη μέση της βαθμολογίας το βήμα είναι σύντομο. Το Campiomatto (τρελοπρωτάθλημα) λέγεται.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ – Απαγορεύεται να εκπλαγείτε πολύ, πάντως. Αυτή είναι η ιδανική εποχή για να ανατρέψει οποιαδήποτε προκαθορισμένη ιεραρχία. Υπάρχει ένας συνδυασμός τεχνικών-τακτικών, υγειονομικών, νομικών, ημερολογιακών και ψυχολογικών αιτιών που αποτρέπει οποιαδήποτε αξιόπιστη πρόβλεψη. Ποιος θα αντέξει ολόκληρη τη σεζόν, μέχρι τον Μάιο, με την προετοιμασία για το Euro τον Ιούνιο; Μια ομάδα συνηθισμένη σε αυτά τα σωματικά και διανοητικά φορτία είναι η Γιούβε. Αλλά αυτή είναι μια νέα Γιούβε που ο Πίρλο γκρεμίζει και ξαναχτίζει κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, στο μέτρο του δυνατού, δεδομένου ότι στερείται τον playmaker που ήθελε. Θα μπορούσε επίσης να είναι η (νόμιμη) σεζόν μετάβασης μετά από εννέα χρόνια με τρελή ταχύτητα: Σε κάθε περίπτωση, η Γιούβε δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί το φαβορί.
Και αυτή που θεωρητικά ήταν έτοιμη για την ίδια πρόκληση, η Ίντερ, σίγουρα υποφέρει από την αντίδραση μιας ατελείωτης σεζόν, με τη λύπη για το Europa League που έχασε την τελευταία στιγμή και με μια μεταγραφική καμπάνια στην οποία, όπως και η Γιούβε, δεν απέκτησε τον regista που ήθελε στο κέντρο. Τρίτος διεκδικητής: Αταλάντα. Δικαιούται, μετά την περσινή πορεία της στο Champions League, να κάνει όνειρα για Scudetto. Αλλά υπέστη μερικές απώλειες, μεταξύ του πρωταθλήματος και της Ευρώπης: Είναι αυτοί οι… πόνοι ανάπτυξης, από τους οποίους μπορεί να γεννηθεί μια νέα μεγάλη ομάδα. Αλλά αυτή είναι επίσης η σεζόν που προσφέρει ακόμη λιγότερο χρόνο.
ΣΕ ΑΝΟΔΟ – Αντιθέτως, βλέπουμε απρόβλεπτες αναβάσεις στην κορυφή. Η Μίλαν είναι η ομάδα που χτίστηκε καλύτερα στη μεταγραφική περίοδο, χωρίς ποδοσφαιριστές που περισσεύουν ή που είναι χωρίς ρόλο ή που αποκτήθηκαν μόνο για το όνομά τους. Παίζει «χαλαρά» γιατί αυτό που έχει, το έχει κερδίσει. Και έχει έναν ηγέτη, τον Ιμπρα, ο οποίος στο γήπεδο δουλεύει για τους άλλους, αν και μερικές φορές η γκρίνια του δεν αντέχεται. Τώρα μένει να φανεί αν το βάρος, η πίεση της βαθμολογίας, όπως και των πολλών κοπλιμέντων, θα αλλάξει το σενάριο.
Υπάρχει και η Νάπολι, η οποία ψάχνει την ισορροπία επιθετικά, ώστε να αντέχει να παίξει με τέσσερις επιθετικούς. Ο Αλέγκρι τα είχε καταφέρει αλλά ο Γκατούζο δεν έχει έναν Μάντζουκιτς, οπότε η τριπλή δουλειά μπροστά θα πρέπει να μοιραστεί, με τις πρώτες εντυπώσεις πάντως να επιναι θετικές. Οπως και αυτές για τη Ρόμα, η οποία με τρεις αμυντικούς και με trequartista κλάσης έχει καταφέρει να μειώσει τις αποστάσεις από τους άλλους μεγάλους και κυρίως αποκτά αυτή την αυτοπεποίθηση που της έλειπε.
Ας προσθέσουμε και τη Σασουόλο, η οποία παίζει ένα ποδόσφαιρο σχεδόν πιο όμορφο από αυτό της Αταλάντα, αλλά λιγότερο επιθετικό και με την εξαιρετική οργάνωση του Ντε Τζέρμπι ξεπερνάει κάποιους τεχνικούς περιορισμούς. Βάζουμε και τη Βερόνα, η οποία φαίνεται ότι στο πρόσωπο του προπονητή Γιούριτς έχει τον δικό της Κριστιάνο Ρονάλντο, γύρω από τον οποίο υπάρχει μια ομάδα επαναστατική αλλά πολύ συγκεντρωμένη. Και κάπως έτσι εξηγείται η «συμπιεσμένη» βαθμολογία. Αλλά μετά υπάρχουν και όλα τα άλλα…
ΠΟΙΕΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ; – Εν τω μεταξύ, η σεζόν άρχισε μετά από ένα μακρύ «καλοκαιρινό κυνήγι» για να καλυφθεί το κενό που είχε δημιουργήσει η καραντίνα των προηγούμενων μηνών. Το πρωτάθλημα τελείωσε στις 2 Αυγούστου και μεσολάβησαν μόλις 48 ημέρες για να αρχίσει το φετινό. Ενδιάμεσα, τον Αύγουστο, υπήρχαν οι αγώνες της Ευρώπης για Γιούβε, Αταλάντα και Ιντερ. Πώς μπορείς να απαιτήσεις μια σωστή προετοιμασία για αυτές τις ομάδες; Δεν είναι εύκολο να ανακτήσεις δυνάμεις και να δουλέψεις όπως πάντα. Χρειάζεται πολλή δημιουργικότητα και προπονήσεις για να γίνει αυτό. Υπάρχουν άλλωστε και οι εθνικές ομάδες, οι οποίες, όμως, δεν μπορούν να θεωρηθούν μόνο πρόβλημα. Το συμπιεσμένο πρόγραμμα έχει ως συνέπεια οι έξι αγωνιστικές των ομίλων σε Champions League και Europa League να πρέπει να διεξαχθούν μέσα σε οκτώ αγωνιστικές. Ομορφο, αφού δεν υπάρχει αυτή η μακρά αναμονή για την επόμενη αγωνιστική, αλλά τι κούραση…
ΘΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ – Στα προβλήματα του συμπιεσμένου προγράμματος, προστίθενται και άλλα δύο, για τα οποία δεν υπάρχει αντίδοτο. Η πρώτη είναι η απουσία του κόσμου: Βασικά έχει σχεδόν ακυρωθεί ο παράγοντας έδρα. Επιπλέον, μια παρενέργεια που κανείς δεν φανταζόταν: Ορισμένοι ποδοσφαιριστές δείχνουν να επηρεάζονται, με την αρνητική έννοια, από την πολλή σιωπή. Απρόσμενο, σωστά; Δεύτερο πρόβλημα: Ο παράγοντας Covid. Η Τζένοα αποδεκατίστηκε, όλοι θα πρέπει να αποδεχθούν ότι θα έχουν κάποια στιγμή θετικούς τους καλύτερους παίκτες, θα πρέπει να περιμένουν τα αποτελέσματα των τεστ και να ελπίζουν ότι η μεταδοτικότητα, ακόμη κι αν οι παίκτες είναι ασυμπτωματικοί, δε θα προκαλέσει άλλα αρνητικά αποτελέσματα.
Ακολούθως, οι τραυματισμοί: Περισσότερα ματς, περισσότερο στρες, λιγότερες προπονήσεις και… να οι κραυγές για τους μυικούς πόνους. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, άλλες δύο πειθαρχικές «καταστάσεις» συνέβαλαν στο να είναι τόσο συμπιεσμένη η βαθμολογία. Η πρώτη ήταν το λάθος της Ρόμα που δεν έβαλε τον Ντιαβαρά στη λίστα για το ματς με τη Βερόνα, χάνοντας με 3-0 στα χαρτιά ενώ το παιχνίδι είχε λήξει 0-0. Η δεύτερη ήταν το 3-0 στα χαρτιά στο Γιουβέντους – Νάπολι. Με βάση το πώς έπαιζαν οι ομάδες εκείνη την περίοδο, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν πολύ διαφορετικό.
ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ – Συνοπτικά: Ακόμη και οι μεγάλες ομάδες, ανάμεσα στα συνεχή παιχνίδια και την ατελή προετοιμασία, δεν καταφέρνουν να βρουν συνέπεια, σταθερότητα. Συμβαίνει στην Ισπανία (όπου Μπαρτσελόνα και Ρεάλ συχνά γκελάρουν), στην Αγγλία και στη Γερμανία, όπου Μπάγερν, Λίβερπουλ και Σίτι έχουν χάσει βαθμούς, συμβαίνει παντού. Από εκεί και πέρα, ίσως στο τέλος όλα να επιστρέψουν στην προκαθορισμένη κατάταξη. Μέχρι να γίνει αυτό, όμως, εμείς διασκεδάζουμε με αυτά τα τρελοπρωταθλήματα…
* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη Gazzetta dello Sport στις 21/11/2020.
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημος λογαριασμός της Μίλαν στο Twitter
