Μίλαν. Από τον Καλάμπρια στον Λεάο και τον Σαλεμάκερς, όλοι είναι στη σωστή θέση. Και το γκρουπ αρχίζει να πιστεύει πλέον.
O «κύριος Μίλαν» έχει ένα μέσο όρο βαθμών που τον ζηλεύει όλη η Ευρώπη, καλύτερο από αυτόν της Μπάγερν Μονάχου, ανώτερο από αυτόν του Ζοσέ Μουρίνιο με την Τότεναμ. Ο «κύριος Μίλαν» έχει κάνει καλύτερο ξεκίνημα από τον Αντσελότι και δεν έχει σκοπό να σταματήσει. Ο Στέφανο Πιόλι επελαύνει από τον καναπέ του σπιτιού του. Επελαύνει στο smart working, αν και ο Ντανιέλε Μπονέρα μετέδωσε τις δικές του κατευθύνσεις και το δικό του πνεύμα με τον καλύτερο τρόπο στο γκρουπ.
Ο Πιόλι μπορεί να επιστρέψει στον πάγκο την Πέμπτη κόντρα στη Σέλτικ, εξαρτάται από το τεστ κορονοϊού. Θα είναι μέχρι και αύριο υπό έλεγχο, σύμφωνα με το πρωτόκολλο της UEFA. Αλλά, ανεξάρτητα από την παρουσία του στον πάγκο, έχει ήδη ισιώσει τη Μίλαν και έχει χτίσει ένα γκρουπ που ξέρει πού να πάει ακόμη κι όταν ο ίδιος λείπει, αν και, ανάμεσα σε drones και βιντεοκλήσεις, στην πραγματικότητα είναι πάντα εκεί. Εχει φέρει ηρεμία και ένα λογικό ποδόσφαιρο.
Ο Πιόλι ως προπονητής της Ιντερ σταμάτησε το 2016-17 σε έναν μέσο όρο 1,70 βαθμών ανά ματς. Τις δύο επόμενες χρονιές στη Φιορεντίνα τα πήγε χειρότερα, αλλά βελτιώθηκε με τη Μίλαν, αμέσως μετά την άφιξή του, το περσινό φθινόπωρο. Η επέλαση άρχισε μετά την ήττα από την Τζένοα στις 8 Μαρτίου, μετά το lockdown που παρέλυσε την Ιταλία και μέρος του κόσμου, αλλά όπως ο ίδιος έχει υπενθυμίσει αρκετές φορές, η Μίλαν έπαιζε καλά ήδη από τον Ιανουάριο.
Υπήρχε μια συνέπεια. Υπήρχαν οι Ιμπραΐμοβιτς και Κίερ, υπήρχε μια σειρά από νέους που επανεκτιμήθηκαν. Ο μεγαλύτερος πόντος που παίρνει ο Πιόλι, έγκειται στην ευελιξία: Διάλεξε ένα σύστημα, το 4-2-3-1, ιδανικό για να φτιάξει τον Ιμπραΐμοβιτς που πολλοί πίστευαν πως ήταν στη δύση της καριέρας του, αλλά τελικά αναγεννήθηκε. Βρήκε μια λύση για τον Σαλεμάκερς, βασικά περισσότερες από μία, με δεδομένο ότι ο Βέλγος με την ορμή και το θάρρος του μπορεί να παίξει σε διάφορες θέσεις εξασφαλίζοντας δυναμισμό στο παιχνίδι.
Αξιοποίησε στο μάξιμουμ τον Μπενασέρ, τον ντροπαλό χαφ που μέσα στο γήπεδο μόνο τέτοιος δεν είναι. Αγγιξε τις σωστές χορδές με τον Κεσί και η μεταμόρφωση του Ιβοριανού είναι ίσως το πιο ξεκάθαρο δεδομένο σε αυτή τη Μίλαν που σχηματίστηκε παιχνίδι με παιχνίδι. Αν το ίδρυμα Elliott έψαχνε έναν προπονητή ικανό να δημιουργήσει ένα γκρουπ και να προχωρήσει ένα πρότζεκτ, τον βρήκε χωρίς να… ενοχλεί φιλόσοφους και γκουρού, γλιτώνοντας ίσως και πολλά λεφτά.
Τα λεφτά που μετράνε περισσότερο, όμως, είναι αυτά που επενδύθηκαν στους ποδοσφαιριστές και οι που τους ψάχνουν, σε συμφωνία με την ιδιοκτησία, βρήκαν από ‘δω κι από ΄κει κομμάτια ενός παζλ που ο Πιόλι ήταν καλός στο να συνθέσει. Κανείς δεν θα είχε ποντάρει στο ταλέντο του Σαλεμάκερς, λίγοι θα αντέχουν τα βήματα στο κενό του Ραφαέλ Λεάο, για να αναφέρουμε ενδεικτικά τα ονόματα δύο παικτών πολύ βελτιωμένων.
Η πιο εντυπωσιακή περίπτωση, όμως, είναι ίσως αυτή του Καλάμπρια, ο οποίος πλέον είναι σταθερή επιλογή για τους ροσονέρι και σημαντικός και για την εθνική. Στον «κύριο Πιόλι Μίλαν», αυτόν που ξέρει να δίνει κίνητρο, λείπει ένας άθλος: Να πείσει τον Ντεσάμπ να καλέσει στην εθνική Γαλλίας τον Τεό Ερναντέζ. Μετά θα του απομένει ακόμη ένας, να προτείνει στον Ιμπραΐμοβιτς να μην επιστρέψει στην εθνική Σουηδίας. Αλλά αυτό δεν θα το κάνει ποτέ. Και όχι μόνο επειδή ο Ζλάταν πιθανότατα δεν θα το έπαιρνε καλά.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη Gazzetta dello Sport την 1/12/2020.
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημος λογαριασμός της Μίλαν στο Twitter
Διαβάστε επίσης
Μίλαν: Πήγαν για προπόνηση στο ρεπό
Μίλαν: Οι κινήσεις τον Ιανουάριο για να χτυπήσει το scudetto
Μίλαν: Τι δείχουν οι αριθμοί μετά τις πρώτες εννιά αγωνιστικές
