Η Serie A 2024-25 αρχίζει και όλοι περιμένουν να δουν αν η Ιντερ θα διατηρήσει τον τίτλο ή θα έχουμε αλλαγή πρωταθλήτριας ξανά.
Από το 2012 ως το 2020 η Γιουβέντους είχε επιβάλει τον δικό της νόμο κατακτώντας εννιά συνεχόμενα πρωταθλήματα. Από το 2020 κι έπειτα, όμως, η Serie A μόνο μονότονη δεν είναι αφού κάθε χρόνο αλλάζει η πρωταθλήτρια. Το 2021 ήταν η Ιντερ, το 2022 η Μίλαν, το 2023 η Νάπολι, το 2024 η Ιντερ, το 2025 ποια; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα -και όχι μόνο- προσπάθησε να δώσει η Gazzetta dello Sport, το κείμενο της οποίας για τη φετινή Serie A παραθέτουμε αυτούσιο…
Δύο επίθετα για το πρωτάθλημα;
«Μυστηριώδες και υπερήφανο. Μυστηριώδες γιατί 13 ομάδες στις 20 έχουν αλλάξει προπονητή, μια επανάσταση, δεν ξέρουμε τι μας περιμένει, και επίσης γιατί θα πρέπει να ανακαλύψουμε τον αντίκτυπο του νέου Champions League, ακόμα πιο επεμβατικού. Υπερήφανο γιατί η αίσθηση της ανικανότητας που άφησε η εθνική ομάδα στο Euro 2024 έμεινε στο μυαλό των ανθρώπων, ειδικά το τελευταίο ματς με την Ελβετία που χάθηκε χωρίς άλλοθι και χωρίς καρδιά. Τα παθιασμένα Ολυμπιακά μετάλλια των Ατζούρι και το παράδειγμα όσων τίμησαν τη φανέλα ακόμη και με κολικό νεφρού έχουν μειώσει ακόμη περισσότερο την εικόνα του ποδοσφαίρου μας. Το πρωτάθλημα φέτος έχει επίσης ως στόχο να ανακτήσει την αγάπη και την εκτίμηση των φιλάθλων».
Η Ιντερ είναι υποχρεωτικά το φαβορί;
«Ναι, γιατί δεν έχασε κανένα βασικό και πρόσθεσε δύο, όπως ο Ταρέμι και ο Ζιελίνσκι που πριν τραυματιστούν είχαν ήδη δείξει ότι μπορούσαν να αποτελέσουν προστιθέμενη αξία. Ο Λαουτάρο ήταν πρώτος σκόρερ και στο Copa America: Είναι στην καλύτερή του φάση. Ο Μπίσεκ εξελίχθηκε πολύ. Η συνήθης σοφή πρόοδος του Μαρότα στην αγορά επέτρεψε στον Ιντσάγκι να δουλέψει αμέσως με πλήρη ομάδα. Κανείς δεν έχει τις τακτικές βεβαιότητες της Ίντερ. Κίνδυνοι; Η… γεμάτη κοιλιά και η υπεροψία. Όπως λέει ο Σάκι, η κουλτούρα της νίκης δεν είναι άφθονη στην Ιταλία. Η Ρεάλ Μαδρίτης, για παράδειγμα, είναι πάντα πεινασμένη. Ο Ιντσάγκι θα πρέπει να δουλέψει σκληρά για το κίνητρό της ομάδας και να μην παραμελήσει κάποιες συμπεριφορές στα φιλικά του καλοκαιριού. Οι 37 πόντοι που έχασε η Νάπολι μετά το Scudetto είναι προειδοποίηση. Ένα τακτικό κόλπο: Στο ποδόσφαιρο του Γιαμάλ και του Βινίσιους και στις συμπλοκές για τους Νίκο Γκονζάλες και Γκούντμουντσον, ενώ η Ρόμα και η Μίλαν γυαλίζουν τον Σουλέ και τον Τσουκουέζε, η Ίντερ, έχοντας χάσει τον Σάντσες, χάνει έναν… ντριμπλαδόρο. Θα μπορούσε να είχε δώσει λύσεις εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης στο περσινό Champions League».
Ποια θα είναι η αντι-Ιντερ;
«Η Μίλαν. Γιατί κράτησε τους πιο δυνατούς και κάλυψε τα κενά. Κάθε καλοκαίρι έφευγε ένα αστέρι: Ντοναρούμα, Κεσί, Τονάλι… Η βρύση έκλεισε και ήρθε και αυτό που δεν είχε ο Πιόλι: Δεξί μπακ (Έμερσον Ρουαγιάλ), κεντρικός αμυντικός (Πάβλοβιτς), βράχος στη μεσαία γραμμή (Φοφανά), σέντερ φορ με ειδικό βάρος (Μοράτα). Μετά από ένα χρόνο τρεξίματος, ο Τσουκουέζε ανθίζει. Καλές εναλλακτικές στον πάγκο. Αν ο Λεάο, ο οποίος θα γίνει πατέρας προσεχώς, κάνει τελικά το άλμα στην ποιότητα (αποκτήσει σταθερότητα), η υπόθεση του δεύτερου αστεριού θα γίνει αξιόπιστη. Το ντέρμπι της 5ης αγωνιστικής θα μας κάνει να καταλάβουμε πόσο μειώθηκε η διαφορά. Πολλά θα κριθούν από τις ιδέες και τη δουλειά του Φονσέκα που έχει όλα όσα χρειάζεται στη διάθεσή του. Και επίσης από μια διοίκηση, ακόμα σε φάση μάθησης, που θα πρέπει να αποδειχθεί εφάμιλλη με αυτή του τελευταίου Scudetto, το 2022».
Οι Γιουβέντους και Νάπολι;
«Μοιράζονται τη γοητεία και τους κινδύνους του να κάνουν ένα άλμα στο κενό. Δύο απότομες στροφές. Συναρπαστικό γιατί κάθε αλλαγή φέρνει ενθουσιασμό και αισιοδοξία. Το Stadium, μετά από 3 χρόνια ασπρόμαυρου ποδοσφαίρου, έχει την αίσθηση ότι μπορεί να παρακολουθήσει έγχρωμη παράσταση. Από το corto muso του Αλέγκρι στο χαμόγελο όλων στη Μπολόνια στο τελευταίο πρωτάθλημα. Ο Αντόνιο Κόντε έγινε δεκτός στη Νάπολη ως Αμερικανός το 1943 που χάρισε σοκολάτα. Είναι γλυκό να τον ακούς να λέει «Amma fatica». Κίνδυνοι, γιατί η εγκατάλειψη παλιών ιδεών και η επιβολή νέων συνεπάγεται νέες ισορροπίες που δεν είναι εύκολο να βρεθούν. Η προώθηση της αμυντικής γραμμής στα 30 μέτρα, το να μάθεις τον κόσμο να πιέζει και να μην ξεφεύγει είναι πρόκληση, όπως είδε ο Τιάγκο Μότα στα φιλικά. Όπως είναι πρόκληση και να συνυπάρξουν το άμεσο ποδόσφαιρο του Κόντε με το passing game στυλ Σάρι που έχει μείνει κάτω από το δέρμα της Νάπολι. Η ισοπαλία στο 90λεπτο με τη Μόντενα στο Coppa Italia κατέστησε σαφές ότι η μετάβαση από το «Amma faticà» στο «Amma gioca» είναι πιο περίπλοκη από το αναμενόμενο. Η ημιτελής και καθυστερημένη μεταγραφική αγορά έχει περιπλέξει τη δουλειά των δύο προπονητών που κοιτάζουν τον συνάδελφό τους Ιντσάγκι με κάποιες λάμψεις ζήλιας. Αν όμως τα πράγματα στα δύο… εργοτάξια πάνε όπως τα έχουν σχεδιάσει, η Γιούβε και η Νάπολι θα μπορέσουν να είναι αντίπαλοι τηε Ίντερ για τον τίτλο. Προσοχή, για έναν εργάτη σαν τον Κόντε, οι εβδομάδες χωρίς ευρωπαϊκές υποχρεώσεις κάνουν την ομάδα… τούρμπο».
Αουτσάιντερ για το πρωτάθλημα;
«Και εδώ μιλάμε για προπονητές με κίτρινα κράνη στο κεφάλι. Υπάρχουν πάρα πολλές δραστηριότητες σε εξέλιξη στα εργοτάξια της Αταλάντα και της Ρόμα για να δοθεί μια οριστική και αξιόπιστη αξιολόγηση. Αλλά, ανεξάρτητα από τα άτομα, η ομάδα του Γκασπερίνι έχει πλέον κορυφαία εμπειρία, τακτική στιβαρότητα, είναι πολύ δυνατή στο physical game, έχει μια προσωπικότητα που θωρακίζεται από δύο διεθνείς τελικούς μέσα σε 84 ημέρες. Αν ο Κοπμάινερς παραμείνει ή αντικατασταθεί καλά (Ο’ Ράιλι), αν αποκτηθούν πολύτιμοι εξτρέμ, αν ο Σκαμάκα και ο Τζανιόλο εξελιχθούν και δείξουν τις δυνατότητές τους, μπορεί να πετάξει όπου τολμούν οι αετοί. Ακριβώς όπως ο Ντε Ρόσι, ο οποίος έχει καλές ιδέες, αν ο αποχαιρετισμός του Ντιμπάλα του φέρει τον Κιέζα στο σπίτι για να ταιριάζει με την ποιότητα του Σουλέ και αν ο δυνατός Ντόβμπικ διατηρεί τους μέσους όρους της Χιρόνα».
Άλλο όνομα για την Ευρώπη;
«Φιορεντίνα. Είναι ενδιαφέρον το να φανταστεί κανείς τη μακρά και τεχνική πορεία των Κολπάνι και Γκούντμουντσον δίπλα-δίπλα, δύο ποιοτικοί παίκτες. Με την ευκαιρία να παίζει πλέον συνεχώς, ο Κιν θα μπορούσε να αποδώσει σύμφωνα με τις υψηλές προσδοκίες που υπήρχαν γι’ αυτόν. Στη Μόντσα ο Παλαντίνο έκανε τις ιδέες του να καρποφορήσουν. Αν πετύχει και στη Φλωρεντία, οι Βιόλα θα μπορούσαν να κάνουν ένα αισθητικό άλμα αντάξιο της πόλης. Αλλά και ανταγωνιστικό, γιατί η ποιότητα αποδίδει. Προσοχή στον Μαροκινό Ρίτσαρντσον».
Διαβάστε τα νέα των ομάδων της Serie A στο italians.gr
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημος λογαριασμός της Ιντερ στο Twitter
