«Ή η μπάλα ή ο παίκτης», είναι μια φράση που ίσχυε φυσικά και στο ιταλικό ποδόσφαιρο, όπως δείχνει και η λίστα με τους παρακάτω δέκα ποδοσφαιριστές.
Για το ιταλικό ποδόσφαιρο η άμυνα είναι κάτι ιερό. Πιο ιερό και από το… ποδόσφαιρο, που λέει ο λόγος. Είναι τέχνη και οι Ιταλοί, αν μη τι άλλο, την κατέχουν καλύτερα από όλους, όπως έχει δείξει η ιστορία. Η οποία, όμως, έχει δείξει και κάτι άλλο. Οτι στο ιταλικό ποδόσφαιρο, δηλαδή, η τέχνη μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με το ξύλο. Και οι παρακάτω δέκα περιπτώσεις το απέδειξαν με πολύ ωραίο τρόπο…
Κλαούντιο Τζεντίλε
Παρακάτω θα δείτε ένα βίντεο της FIFA με τίτλο «ο πιο σκληρός των Παγκοσμίων Κυπέλλων;». Αυτό μάλλον τα λέει όλα για τον Ιταλό αμυντικό, βασικό μέλος της Γιουβέντους του Τζοβάνι Τραπατόνι. Ο Τζεντίλε μπορούσε πολύ εύκολα να ρίχνει ξύλο στον παίκτη που αναλάμβανε να μαρκάρει, με τη μάχη του με τον Μαραντόνα στο Μουντιάλ 1982 να έχει μείνει στην ιστορία. Επί 90 λεπτά ο Κλαούντιο έκανε φάουλ με κάθε τρόπο, ολοκληρώνοντας την παράστασή του με μια μεγάλη ατάκα: «Το ποδόσφαιρο δεν είναι για μπαλαρίνες».
Φερνάντο Κόουτο
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του είδε 18 κόκκινες κάρτες, τις περισσότερες στην Ιταλία. Με την Πάρμα αρχικά, στη Λάτσιο στη συνέχεια και αργότερα ξανά στους παρμέντσι, ο Πορτογάλος στόπερ… τρομοκράτησε αρκετούς. Σύμφωνα με τον Σίνισα Μιχαΐλοβιτς, συμπαίκτη του στους λατσιάλι, ο Κόουτο ήταν ένας «εγκληματίας», αλλά με την καλή έννοια. Οταν άρχιζε να τρέχει προς τον επιθετικό που ερχόταν, πάντως, δεν υπήρχε καμία καλοσύνη…
Μάρκο Ματεράτσι
Θα μείνει στην ιστορία για το σκηνικό με τον Ζινεντίν Ζιντάν στον τελικό του Μουντιάλ του 2006 και θα είναι άδικο. Στο κάτω-κάτω, τόση προσπάθεια έκανε για να ονομαστεί «killer», γιατί να ξεχαστούν αυτά; Από τις επικές μονομαχίες του με τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και τα φάουλ στον Αντρέι Σεφτσένκο, μέχρι και τις γροθιές στον Μπρούνο Τσιρίλο, ο Ματεράτσι έκανε ό,τι μπορούσε για να… σακατέψει κόσμο. Και πολλές φορές τα κατάφερνε.
Ρομπέρτο Αγιάλα
«Τι ήταν αυτό το πράγμα με τον Αγιάλα; Mamma mia… Οι αγκωνιές έφευγαν για πλάκα», είπε πρόσφατα ο Κριστιάν Βιέρι, καθώς θυμόταν τους αμυντικούς του παρελθόντος. Και ο Αργεντίνος, όπως φαίνεται, του έμεινε αξέχαστος. Μεγάλη κλάση αμυντικού αλλά και λατινοαμερικάνος, σε Νάπολι (1995-98) και Μίλαν (1998-00) ο Αργεντίνος άφησε το στίγμα του. Οχι τόσο από άποψη επιτυχιών, όσο για το ξύλο που μοίρασε. Με στυλ πάντα.
Πάολο Μοντέρο
Ενα όνομα, μια ιστορία. Με 16 κόκκινες κάρτες στη Serie A έχει ανεβάσει πολύ τον πήχη για τους επόμενους και θα μνημονεύεται πάντα. Το περίεργο με τον Ουρουγουανό, ο οποίος πήγε στην Ιταλία για την Αταλάντα αλλά ταυτίστηκε με τη Γιουβέντους, είναι το εξής: Ηταν εκπληκτικός αμυντικός και πολύ καλός με τη μπάλα στα πόδια, αλλά στο μυαλό όλων κυριάρχησαν τα φάουλ. Και η αλήθεια είναι ότι ο Πάολο μπορούσε να κάνει φάουλ με κάθε τρόπο. Και σε οποιονδήποτε παίκτη. Ο μόνος, όπως είπε μια ψυχή κάποτε, που μπορούσε να σακατέψει τον Τότι στο Olimpico -όπως έκανε το 2004- και να φύγει χωρίς να τον ακουμπήσει κανείς…
Γιαπ Σταμ
Από το 2001 ως το 2004 στη Λάτσιο και από το 2004 ως το 2006 στη Μίλαν, ο Ολλανδός κέρδισε κι άλλους θαυμαστές. Οχι μόνο με τις ικανότητές του, μιλάμε άλλωστε για μεγάλο αμυντικό, αλλά και με τον τσαμπουκά του. Με οποιαδήποτε έννοια. Ο Σταμ ήταν αμυντικός με τον οποίο δεν ήθελες να τα βάλεις, γιατί δεν έκανε ποτέ πίσω. Και αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν αντίπαλοι και συμπαίκτες. Οπως το επιβεβαιώνει και το παρακάτω βίντεο με τον Ιμπραΐμοβιτς…
Πασκουάλε Μπρούνο
Τον αποκαλούσαν «O’ Animale» και μπορεί ο καθένας να καταλάβει τι σημαίνει. Και τι δείχνει, φυσικά, για τον τρόπο παιχνιδιού του. Σε Λέτσε, Κόμο, Γιουβέντους, Τορίνο, Φιορεντίνα ο Μπρούνο… πήρε πολλά πόδια και αυτό ήταν κάτι που πάντα του άρεσε. «Ή η μπάλα ή ο παίκτης, αλλά αν με ρωτήσεις, προτιμώ να περάσει η μπάλα», είχε δηλώσει κάποτε… Οι μάχες του με τους Μπάτζιο, Φαν Μπάστεν, Βιάλι και Μαραντόνα έμειναν στην ιστορία. Οπως και το «ονειρεύομαι να ρίξω μια γροθιά στον Μπονούτσι», που είχε πει πριν λίγα χρόνια.
Σέρτζιο Πορίνι
Αγωνίστηκε σε Μίλαν, Αταλάντα, Γιουβέντους πριν φύγει για Σκωτία. Ηταν κεντρικός αμυντικός και παράλληλα έπαιζε και πλάγιος μπακ αν χρειαζόταν. Ακούραστος στο γήπεδο, έκανε τα πάντα για την ομάδα του, αλλά τεχνικά ήταν το λιγότερο ατσούμπαλος. Σε αντίθεση με τους άλλους της λίστας, πάντως, ο Πορίνι δεν είχε «κακία». Απλά, ήταν παντελώς άτεχνος και έπαιζε με όπλο τη δύναμη, οπότε συχνά κλωτσούσε καλάμια αντί για μπάλα…
Σεμπίνο Νέλα
Το όνομά του ταυτίστηκε με τη Ρόμα, στην οποία αγωνίστηκε από το 1981 ως το 1992. Και με την οποία, μάλιστα, κατέκτησε και πρωτάθλημα (1983). Ο Νέλα ήταν ένας πλάγιος μπακ που ήξερε μπάλα και γι’ αυτό ανέβαινε για να βοηθήσει επιθετικά. Παράλληλα, μπορούσε να παίξει με επιτυχία και ως κεντρικός αμυντικός. Και τα έκανε, γενικά, όλα καλά. Ακόμη και τα… φάουλ. Οι οπαδοί των τζαλορόσι είχαν σύνθημα με το οποίο τον καλούσαν να… δείρει τον αντίπαλο και αυτό λέει πολλά για το στυλ του Νέλα. Καλός χαρακτήρας, πολύ καλός παίκτης, αλλά όταν χρειαζόταν γινόταν και «αλήτης».
Ρομέο Μπενέτι
Ο μοναδικός της λίστας που δεν ήταν αμυντικός, αλλά μέσος. Αλλά και ο μοναδικός της λίστας στον οποίο έγινε… μήνυση για ένα φάουλ. Αρα καλώς τον αναφέρουμε. Στς 10 Ιανουαρίου 1971 η Μίλαν, στην οποία έπαιζε τότε ο Μπενέτι, υποδέχθηκε τη Μπολόνια. Στους ροσομπλού υπάρχει ένας ανερχόμενος παικταράς, ο Φράνκο Λιγκουόρι. Σε μια φάση, ο Μπενέτι πήγε με στόχο το γόνατό του και τον ισοπέδωσε… Κυριολεκτικά. Ο Λιγκουόρι δεν κατάφερε να επανέλθει ποτέ στο επίπεδο που ήταν. Η καριέρα του έλαβε τέλος νωρίτερα από το αναμενόμενο και ο Μπενέτι βρέθηκε κατηγορούμενους σε δικαστήριο. Μοναδική περίπτωση στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Διαβάστε στο italians.gr
Ιταλικό ποδόσφαιρο: Οι 10 καλύτεροι τερματοφύλακες
Ιταλικό ποδόσφαιρο: Παικταράδες που κατέκτησαν λίγα για την αξία τους
