Οι ultras της Λάτσιο ήταν ακροδεξιοί και ταυτίστηκαν με αυτό, αλλά ένας από τους αρχηγούς τους ήταν όσο πιο μακριά γίνεται από αυτά τα «πιστεύω».
Δεν χρειάζεται να είναι κοινωνιολόγος κάποιος για να καταλάβει ότι ποδόσφαιρο και πολιτική είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Δεν χρειάζεται να είναι Ιταλός κάποιος για να ξέρει ότι στα πέταλα των ομάδων υπήρχε και πάντα θα υπάρχει έκφραση πολιτικών πεποιθήσεων.
Δεν χρειάζεται να είναι ειδικός του ιταλικού ποδοσφαίρου κάποιος για να ξέρει ότι οι ultras της Λάτσιο είναι ακροδεξιοί. Χρειάζεται περισσότερο κι από… αχαλίνωτη φαντασία όμως, για να πει -αν δεν το γνωρίζει εκ των προτέρων- ότι ένας από τους αρχηγούς των Irriducibili ήταν αριστερός! Ναι, αριστερός. Και το ήξεραν όλοι στην Curva Nord.
Η ιστορία του Γιούρι Αλβίτι, για τον οποίο ο λόγος, αρχίζει στα τέλη των 70’s. Τότε έζησε για πρώτη φορά την ατμόσφαιρα στο Olimpico αλλά δεν ήταν τέτοια που να τον ενθουσίασε. Το αίμα του, βλέπετε, έβραζε και εκείνα τα χρόνια δεν ήταν και τα πιο δυναμικά για τους ultras των λατσιάλι. Δεν άργησε, επομένως, να βρει άλλα άτομα που του έμοιαζαν. Και ακόμη πιο γενικά, δεν άργησαν να επιβάλουν τον δικό τους νόμο στο πέταλο.
Η τετράδα που άλλαξε την Curva
Στις αρχές των 80’s ο Γιούρι γίνεται φίλος με τον Φαμπρίτσιο Πισιτέλι. Αυτόν που θα έμενε στην ιστορία ως Diabolik, την ιστορία του οποίου έχει γράψει το italians.gr. Πολύ γρήγορα θα έρθουν κοντά σε αυτούς τους δύο, άλλοι δύο. Ο Φαμπρίτσιο «Τόφολο» και ο Αντάμο «Er Marchese» Ντιονίζι. Είναι μια τετράδα που θα γίνουν κολλητοί, μια τετράδα που λατρεύει τη Λάτσιο, αλλά και μια τετράδα… ζόρικη.
«Οποιος έζησε από μέσα εκείνα τα χρόνια, ξέρει ότι χρειαζόταν μια αλλαγή. Η Λάτσιο ήταν στη χειρότερή της φάση σε όλα τα επίπεδα. Αγωνιστικά, οικονομικά, οπαδικά. Κάτι έπρεπε να κάνουμε για να αποκτήσει ξανά τον σεβασμό των άλλων ο λατσιάλε», είχε πει το 2000 σε εκπομπή ιταλικής τηλεόρασης. Ενα αφιέρωμα που είχε γίνει στους Irriducibili, οι οποίοι είχαν αποκτήσει περισσότερη δύναμη από οποιοδήποτε άλλο κλαμπ.
Από τις 18 Οκτωβρίου 1987, όταν και ιδρύθηκε ο σύνδεσμος, οι οργανωμένοι της Λάτσιο δυνάμωναν συνεχώς. Σε αριθμό μελών, σε παρουσία εκτός έδρας, σε σκηνικά με ξύλο, σε δυνατότητα παρέμβασης στις αποφάσεις της ομάδας. Και παράλληλα δυνάμωναν φυσικά και οικονομικά. Ολοι οι σύνδεσμοι οπαδών, κακά τα ψέματα, μπορούν να βγάλουν λεφτά. Αλλοι περισσότερα, άλλοι λιγότερα. Κανείς, λοιπόν, δεν έβγαλε ποτέ πιο πολλά από τους Irrducibili.
«Να πούμε ότι είναι business; OK, ας το πούμε. Και; Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι business, αλλά βασίζεται στα αποτελέσματα της ομάδας. Και κανείς δεν είναι πιο κοντά στην ομάδα, πάντα, από εμάς. Επειδή είμαστε οπαδοί απαγορεύεται να είμαστε και επιχειρηματίες; Ή οι επιχειρηματίες απαγόρευεται να είναι και οπαδοί;», έλεγε στην ίδια συνέντευξη ο Γιούρι.
Τα τατουάζ του Τσε Γκεβάρα
Μια συνέντευξη, κατά τη διάρκεα της οποίας ο Αλβίτι, ως ένας από τους τέσσερις της ηγετικής ομάδας, άφησε άφωνους τους δημοσιογράφους. Οπως και όλους όσοι δεν είναι λατσιάλι, οπότε δεν ήξεραν και τα πάντα για τους οργανωμένους οπαδούς της ομάδας. Και τους άφηνε άφωνους, όταν επιβεβαίωνε τις φήμες ότι σε ό,τι αφορά τα πολιτικά πιστεύω, θα έπρεπε να είναι εχθρός των Irriducibili.
«Είμαι αριστερός, ναι. Το σώμα μου έχει τατουάζ του Τσε Γκεβάρα, είμαι αριστερός, πάντα ήμουν. Ποιο είναι το πρόβλημα; Ολοι στην Curva το ξέρουν και όλοι με έχουν αποδεχθεί ως έναν από τους αρχηγούς τους. Ξέρεις γιατί; Επειδή είμαστε φίλοι. Και γίναμε φίλοι ρισκάροντας τη ζωή μας, γίναμε φίλοι μέσα από επικίνδυνα σκηνικά», ήταν τα λόγια του, κάνοντας αναφορά στα παλαιότερα χρόνια.
«Τη δεκαετία του ’80 τα πράγματα ήταν πολύ επικίνδυνα, αλλά ήταν ένας ωραίος κίνδυνος. Ηταν όλα πιο γνήσια, πιο αντρικά. Πιο ρομαντικά, ακόμη και το ξύλο που έπεφτε. Είχαμε αντρικούς κανόνες, όχι μόνο εμείς, όλοι. Αυτά όμως χάνονται πλέον, δεν είμαι αισιόδοξος για το μέλλον», δήλωνε όταν έμπαινε ο 21ος αιώνας. Τότε, δηλαδή, που οι Irriducibili ήταν στα πολύ πάνω τους. Ακυρώνοντας μεταγραφές λόγω χρώματος, προπηλακίζοντας την ομάδα, εντυπωσιάζοντας με τις coreo, σχεδιάζοντας ακόμη και την είσοδό τους στο… χρηματιστήριο!
Με τον Γιούρι να έχει αναλάβει το κομμάτι του marketing, οι ultras της Λάτσιο είχαν φτάσει να έχουν 14 επίσημες μπουτίκ. Στις οποίες, φυσικά, δεν πουλούσαν μόνο δικά τους προϊόντα, αλλά και της ομάδας. Με τον Σέρτζιο Κρανιότι, άλλωστε, τα έλεγαν καλά. Με τον Κλαούντιο Λοτίτο που ανέλαβε το 2004, όχι. Για την ακρίβεια, αυτός ήταν η αιτία που η ηγετική ομάδα των Irriducibili διαλύθηκε.
Η αρχή του τέλους
Το 2006 ο πρόεδρος των Ρωμαίων κατήγγειλε ότι ο Γιούρι ήταν ο ένας από τους τρεις (Diabolik και Τόφολο οι άλλοι δύο) ultras που τον απείλησαν και τον εκβίασαν προκειμένου να τους παραχωρήσει τις μετοχές της Λάτσιο! Εστω όχι απευθείας σε αυτούς, αλλά σε μια εταιρία-βιτρίνα, την οποία θα ήλεγχαν. Μια καταγγελία που τελικά είχε ως συνέπεια παρέμβαση αστυνομίες, δίκες και τελικά απομάκρυνση του Αλβίτι από το Olimpico, από το γήπεδο γενικά.
Από το 2006, ο Γιούρι… άραξε στο Trastevere, στη μποέμ, γραφική γειτονιά της Ρώμης, όπου και μεγάλωσε. Συνέχισε να προπονείται στο μποξ, αφού ήταν και πυγμάχος, όπως και να παρακολουθεί τις εξελίξεις στη Λάτσιο. Χωρίς να εμφανίζεται στο γήπεδο όμως, με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα το 2013. Το έκανε για να βοηθήσει τον Φαμπρίτσιο Diabolik Πισιτέλι, με τον οποίο παρέμειναν κολλητοί μέχρι και την ημέρα της δολοφονίας.
Ενα γεγονός που έβαλε οριστικά τέλος σε οποιαδήποτε σκέψη του Γιούρι Αλβίτι για επαναδραστηριοποίηση του στα οπαδικά. Αποφασίζοντας, έτσι, να περνάει τον χρόνο του ασχολούμενος με την ερασιτεχνική ομάδα της γειτονιάς του. Εχοντας πάντα τη Λάτσιο στην καρδιά του. Και τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα στο δέρμα του…
Διαβάστε στο italians.gr
Ο οπαδός – κομάντο που έμεινε στην πρώτη γραμμή για 40 χρόνια
Νάπολι: Ενας από τους χειρότερους οπαδούς της Ιταλίας έκανε κάτι που δεν περίμενε κανείς
Αταλάντα: Ο αρχηγός των οπαδών που δεν μπορεί να πάει στο γήπεδο επί δεκαετίες
