Ηταν 17 Μαρτίου 1999 όταν η Γιουβέντους απέκλεισε τον Ολυμπιακό με το γκολ του Αντόνιο Κόντε που δεν έχει ξεχαστεί από κανέναν.
Σεπτέμβριος 1998. Η νέα σεζόν αρχίζει και η Γιούβε μπαίνει σε αυτή ως πρωταθλήτρια και έχοντας τρεις συνεχόμενους τελικούς Champions League. Με τον Μαρτσέλο Λίπι στον πάγκο, οι μπιανκονέρι είναι ξανά ένα από τα μεγάλα φαβορί σε Ιταλία και Ευρώπη, έχοντας αποφύγει τις μεγάλες αλλαγές. Η σημαντικότερη αποχώρηση ήταν αυτή του Τοριτσέλι, η σημαντικότερη προσθήκη ήταν αυτή του Τούντορ.
Οι πρώτοι μήνες της αγωνιστικής περιόδου είναι καλοί για τους Τορινέζους στη Serie A, αλλά λιγότερο στο Champions League. Εκεί, βασικά, η Κυρία δείχνει να κολλάει συνεχώς και πάει από ισοπαλία σε ισοπαλία. Εχοντας κληρωθεί σε όμιλο με Αθλέτικ Μπιλμπάο, Γαλατασαράι και Ρόζενμποργκ, η Γιουβέντους ξεκινάει με πέντε ισοπαλίες! Θα μπορούσε και να έχει αποκλειστεί, αλλά η ισοπαλία είναι γενικά το αγαπημένο αποτέλεσμα στο γκουπ. Ετσι, η νίκη με 2-0 επί της Ρόζενμποργκ στην τελευταία αγωνιστική, αρκεί για την πρόκριση στους «8».
Σοκ με Ντελ Πιέρο, παραίτηση Λίπι
Μια πρόκριση, όμως, που στο Τορίνο δεν μπορούν να πανηγυρίσουν όπως θέλουν. Ο σοβαρός τραυματισμός του Ντελ Πιέρο στο Ούντινε, αρχές Νοεμβρίου του 1998, παγώνει τους πάντες. Ο Pinturicchio παθαίνει ρήξη χιαστού, μένει εκτός για το υπόλοιπο της σεζόν και η ομάδα αρχίζει να χάνει έδαφος. Αν στον τραυματισμό του Αλεξ προστεθούν και οι φήμες για κακές σχέσεις του Λίπι με κάποιους παίκτες, έχουμε την πλήρη εικόνα.
Οι μπιανκονέρι μένουν πίσω στο πρωτάθλημα, προχωράνε ασθμαίνοντας στην Ευρώπη και στι 7 Φεβρουαρίου 1999 έρχεται το τέλος εποχής: Μετά την εντός έδρας ήττα με 2-4 από την Πάρμα, ο «Πολ Νιούμαν» παραιτείται. Αντικαταστάτης του είναι ο Κάρλο Αντσελότι και τα νέα ενδιαφέρουν και τον Ολυμπιακό. Ο λόγος; Εχει κληρωθεί να αντιμετωπίσει τη Γιουβέντους στους προημιτελικούς του Champions League. Και στον Πειραιά το πιστεύουν ότι μπορούν να την αποκλείσουν.
Η ασταθής πορεία της, το βαρύ κλίμα για τον Αντσελότι που δεν τον γουστάρει ο κόσμος, η έλλειψη κινήτρου, όλα παίζουν ρόλο. Η Γιούβε μοιάζει πιο γήινη και οι ερυθρόλευκοι, από την άλλη πλευρά, είναι στα καλύτερά τους. Στην τρίτη χρονιά του Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο τους, η ομάδα είναι υπολογίσιμη και στην Ευρώπη. Το είχε δείξει, άλλωστε, στον όμιλο. Εχοντας κληρωθεί με Αγιαξ, Πόρτο και Κροάσια Ζάγκρεμπ, οι Πειραιώτες προκρίνονται ως πρώτοι.
Η πίστη του Ολυμπιακού
Δεν είναι μόνο αποτελεσματικοί. Είναι και μια ομάδα που παίζει όμορφο ποδόσφαιρο και η κλήρωση με τη Γιουβέντους των συνεχόμενων τελικών είναι το τέλειο κίνητρο. Αυτή η πίστη τους, θα αυξηθεί μετά το πρώτο παιχνίδι. Στο Delle Alpi, παρουσία χιλιάδων οπαδών του, ο Ολυμπιακός θα βρεθεί πίσω στο σκορ μετά το πολύ ωραίο γκολ του Ιντσάγκι. Θα σωθεί από τον Ελευθερόπουλο σε κάποιες φάσεις, θα δεχθεί δεύτερο γκολ από τον Κόντε (79′) αλλά θα αντιδράσει. Το πέναλτι του Νινιάδη στις καθυστερήσεις, με το οποίο έγινε το 2-1, πανηγυρίζεται σαν νίκη. Σαν πρόκριση.
Και η αλήθεια είναι ότι σαν τέτοιο έμοιαζε τη βραδιά της 17ης Μαρτίου 1999. Είναι η μέρα της ρεβάνς, είναι σε ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ και είναι ένα 90λεπτο που δεν έχει ξεχαστεί ακόμη. Ενα 90λεπτο που βάζει τη Γιούβε στα σχοινιά από νωρίς. Οι ερυθρόλευκοι μπαίνουν φουριόζοι, χάνουν ευκαιρίες με Τζόρτζεβιτς – Γκόγκιτς και τελικά ο δεύτερος είναι που θα κάνει το 1-0 στο 12′. Είναι ένα σκορ που αφήνει εκτός τους μπιανκονέρι, οι οποίοι καλούνται να αντιδράσουν. Δείχνουν να μην μπορούν να το κάνουν, όμως.
Η ομάδα του Αντσελότι έχει πολλά προβλήματα, η μία καλή ευκαιρία που δημιουργείται χάνεται από τον Ιντσάγκι και όλα δυσκολεύουν. Στα μισά του δευτέρου ημιχρόνου, μάλιστα, χρειάζεται μια τεράστια επέμβαση του Ραμπούλα σε κοντινή κεφαλιά του Αμανατίδη για να μη γίνει το 2-0. Παρ’ όλα αυτά, η Γιούβε δεν ξυπνάει. Η εικόνα του παιχνιδιού δεν αλλάζει και όλα δείχνουν ότι σε αυτή την κρύα και βροχερή βραδιά θα γραφτεί ιστορία: Οι μπιανκονέρι θα γνωρίσουν τον πρώτο ευρωπαϊκό αποκλεισμό τους μετά τη σεζόν 1993-94 και μια ελληνική ομάδα θα είναι στους «4» του Champions League.
Η αλλαγή, ο αέρας, ο πανηγυρισμός…
Μέχρι που μπαίνουμε στο τελευταίο 10λεπτο… Στο 82′ ο απελπισμένος Αντσελότι βγάζει τον Μίρκοβιτς για να βάλει τον Μπιριντέλι και τέσσερα λεπτά νιώθει δικαιωμένος: Ο Ιταλός δεξιός μπακ σεντράρει, η μπάλα παίρνει ύψος, αλλά ο αέρας την… προσγειώνει απότομα. Ο Ελευθερόπουλος δεν υπολογίζει καλά, ο Κόντε τη βλέπει μπροστά του και τη στέλνει στην κενή εστία: 1-1.
Το ΟΑΚΑ παγώνει αλλά… ξαναζεσταίνεται σε δευτερόλεπτα λόγω της χερονομίας του Ιταλού στον πανηγυρισμό. Ο Ολυμπιακός προσπαθεί να ανασυνταχθεί αλλά η Γιουβέντους ξέρει πώς να διαχειριστεί την κατάσταση και τελικά παίρνει το «εισιτήριο» για τους «4». Εκεί, θα αποκλειόταν από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά αυτό ήταν κάτι που δεν ενδιέφερε πλέον τους Ελληνες οπαδούς.
Αυτούς που μίσησαν και λάτρεψαν, αναλόγως τη σκοπιά του καθενός, τον Αντόνιο Κόντε τη βραδιά της 17ης Μαρτίου 1999…
Ολυμπιακός: Ελευθερόπουλος, Αμανατίδης (88′ Λουτσιάνο), Γεωργάτος (88′ Αλεξανδρής), Καραταϊδης, Ανατολάκης, Πουρσανίδης, Μαυρογενίδης, Καραπιάλης (77′ Αμπονσάι), Τζόρτζεβιτς, Γιαννακόπουλος, Γκόγκιτς.
Γιουβέντους: Ραμπούλα, Μίρκοβιτς (82′ Μπιριντέλι), Μοντέρο, Ντι Λίβιο, Ιουλιάνο, Κόντε, Ζιντάν (90′ Τακινάρντι), Ντάβιντς, Ντεσάμπ, Εσνάιντερ (68′ Αμορούζο), Ιντσάγκι.
