Το ιταλικό ποδόσφαιρο έχει ζήσει πολλά ιστορικά γεγονότα, αλλά το πρωτάθλημα που κατέκτησε η Κάλιαρι το 1970 μάλλον τα ξεπερνάει όλα.
Τη δεκαετία του ’80 και τα πρώτα χρόνια αυτής του ’90, στη γειτονική χώρα αναφέρονταν στις εκπλήξεις λόγω Μουντιάλ. Στις εκπλήξεις που γίνονταν τη σεζόν που ακολουθούσε μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 1983, δηλαδή, το πρωτάθλημα πήγε στη Ρόμα. Το 1987 στη Νάπολι. Το 1991 στη Σαμπντόρια. Είχε βάση, δηλαδή, η «θεωρία» τους. Στα 70’s, όμως, οι εκπλήξεις γίνονταν αλλιώς. Γίνονταν, δηλαδή, τη σεζόν που οδηγούσε στο Μουντιάλ. Το 1974, δηλαδή, το scudetto πήγε στη Λάτσιο. Και τέσσερα χρόνια νωρίτερα, είχε πάει στη Σαρδηνία. Στην Κάλιαρι. Σε μια έκπληξη που ξεπερνάει όλες τις άλλες στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Αυτό δεν αναφέρεται μόνο για τα προφανή… Για το γεγονός, δηλαδή, ότι μιλάμε για μια επαρχιακή ομάδα. Μιλάμε για την ταπεινή Κάλιαρι, η οποία ποτέ δεν είχε κάποιον μεγιστάνα για πρόεδρο. Αναφέρεται και για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ήρθε αυτή η επιτυχία. Μια επιτυχία που έχει πιστωθεί στον μεγάλο Τζίτζι Ρίβα, τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Ιταλίας. Εναν παικταρά που αρνήθηκε… καμιά 10αριά φορές να πάει στη Γιουβέντους, τη Μίλαν ή την Ιντερ. Κι όμως, ο παίκτης που δεν ήθελε να αφήσει την Κάλιαρι για τον βορρά, δεν πίστευε ποτέ ότι θα στέριωνε στη Σαρδηνία.
Ο ηγέτης που το έβλεπε σαν τιμωρία…
«Οταν ήμουν στο αεροπλάνο για Σαρδηνία, για να υπογράψω στην Κάλιαρι, είδα από ψηλά το νησί. Σκέφτηκα κατευθείαν ότι είναι σαν την Αφρική. Το νησί που στέλνουν κόσμο για να τον τιμωρήσουν», είπε χρόνια μετά σε συνέντευξή του. Αυτή ήταν η πρώτη εντύπωση, το πρώτο συναίσθημα του Ρίβα για τον τόπο που θα δόξαζε όσο κανείς ποδοσφαιριστής. Και το έκανε με τον τρόπο του, με το στυλ του, με τον θυμό του για το ξύλο των αντιπάλων.
Οι Ιταλοί λένε ότι ο Ρίβα κάθε φορά που έμπαινε στο γήπεδο μεταμορφωνόταν σε κτήνος. Γινόταν ένα θηρίο που δεν καταλάβαινε τίποτα, που τα έβαζε με όλους και νικούσε. Και κάπως έτσι, μεταμόρφωνε και τους συμπαίκτες του. Δεν ήταν καθόλου δύσκολο, άλλωστε, να τον ακολουθήσουν. Οχι μόνο επειδή ήξεραν τι παίκτης είναι, αλλά επειδή τον ήξεραν καλά και ως άνθρωπο. Εκείνη η Κάλιαρι άλλωστε, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, ήταν πραγματικά μια οικογένεια. Τα μέλη της οποίας, μάλιστα, είχαν τις ίδιες συνήθειες.
«Καπνίζαμε όλοι. Ολοι. Και όταν βρίσκαμε την ευκαιρία, πίναμε και κανένα ποτήρι. Με το αλκοόλ δεν το παρακάναμε ποτέ όμως. Με το τσιγάρο, ναι», είχε παραδεχθεί ο Πιερλουίτζι Τσέρα. Ο οποίος είναι, επίσης, μια ιδιαίτερη ιστορία αυτής της επιτυχίας. Μια «ιστορία» που αποτελεί ακόμη ένα επιχείρημα για να θεωρείται αυτή η μεγαλύτερη έκπληξη στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Το ρεκόρ της άμυνας υπό την καθοδήγηση ενός χαφ
Γιατί; Επειδή ο Τσέρα ήταν ο ηγέτης της άμυνας χωρίς να είναι αμυντικός! Ηταν χαφ, αλλά ο τραυματισμός του Τομαζίνι είχε ως αποτέλεσμα να γυρίσει πιο πίσω. Και ήταν μια τρομερά σοφή απόφαση του προπονητή Μάνλιο Σκοπίνιο. Με τον Αλμπερτόζι στο τέρμα, έναν από τους καλύτερους τερματοφύλακες που έβγαλε η Ιταλία, και τους Τσέρα, Μαρτιραντόνα, Νικολάι, Τζινιόλι στην άμυνα, η Κάλιαρι πέτυχε το εξής: Δέχθηκε 11 γκολ σε 30 αγωνιστικές. Ο μέσος όρος είναι… 0,37 γκολ ανα παιχνίδι. Ρεκόρ που δεν σπάει!
Επίδοση που γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακή, αν σκεφτούμε ότι η ομάδα έπαιζε χωρίς προπονητή για πέντε μήνες! Ο Μάνλιο Σκοπίνιο είχε πει διάφορα στον διαιτητή μετά από ένα ματς με την Παλέρμο και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό πέντε μηνών. Είπαμε, αυτό το πρωτάθλημα είναι μια αδιανόητη έκπληξη με βάση τις συνθήκες που κατακτήθηκε. «Από την εξέδρα βλέπεις καλύτερα τον αγώνα», είχε πει πάντως ο ίδιος, θέλοντας να χαμηλώσει τους τόνους. Αυτό, άλλωστε, ήταν κάτι που του άρεσε πάντα.
Ο Σκοπίνιο λάτρευε τη φιλοσοφία, τους αρχαίους Ελληνες, τις τέχνες. Λάτρευε το να διαβάζει βιβλία και να βλέπει τους παίκτες του να καπνίζουν όλοι μαζί. Μπορεί να μην του άρεσε το ότι κάπνιζαν, του άρεσε όμως το ότι το έκαναν όλοι μαζί. Μια παρέα, την οποία ο ίδιος λάτρευε. Αυτό που δεν λάτρευε, για την ακρίβεια μισούσε, ήταν η διοίκηση της Κάλιαρι. Κι όμως, αυτή η ομάδα, επαναλαμβάνουμε, πήρε πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν.
Αστυνομικοί και φυγάδες πανηγύριζαν μαζί
Και το πήρε έχοντας απέναντί της την Ιντερ των Ματσόλα και Σουάρες, τη Μίλαν των Ρόκο και Ριβέρα, τη Γιουβέντους των Αναστάζι και Φουρίνο… Το πήρε έχοντας, όλους κι όλους, 17 παίκτες στο ρόστερ. Και κάτι χιλιάδες τρελαμένους στις εξέδρες, οι οποίοι δεν πίστευαν αυτά που έβλεπαν, αυτά που ζούσαν. Γιατί αυτά που ζούσαν εκείνη τη σεζόν, ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Σαν κι αυτό που έγινε στις 12 Απριλίου 1970.
Την ημέρα που η Κάλιαρι υποδέχθηκε τη Μπάρι και με νίκη έπαιρνε το πρωτάθλημα, η αστυνομία συνέλαβε δύο φυγάδες. Πριν τους οδηγήσουν στο τμήμα για να επιστρέψουν στη φυλακή, τους πήγε στο γήπεδο. Αστυνομικοί και συλληφθέντες είδαν μαζί τον αγώνα, πανηγυρίζοντας έξαλλα το πρωτάθλημα της Κάλιαρι. Την πιο τρελή έκπληξη στο ιταλικό ποδόσφαιρο…
Διαβάστε στο italians.gr
Ιταλικό ποδόσφαιρο: Η πρωταθλήτρια Σαμπντόρια και η μαγική ιστορία της
Ιταλικό ποδόσφαιρο: Η τρελή πορεία της Ελλάς Βερόνα στο πρωτάθλημα του ’85
Ιταλικό ποδόσφαιρο: Η ομαδάρα της Πάρμα που πήρε τρία ευρωπαϊκά αλλά ποτέ πρωτάθλημα
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημη ιστοσελίδα της Κάλιαρι
