Μία από τις πιο όμορφες αλλά και πιο δύσκολες, παράλληλα, εποχές για την εθνική Ιταλίας, ήταν αυτή των Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο και Φραντσέσκο Τότι.
Σεζόν 2000-01. Ρόμα – Γιουβέντους. Στην προθέρμανση, πριν το ντέρμπι κορυφής, το Sky Italia εστιάζει σε δύο πρόσωπα. Μία κάμερα ακολουθεί συνεχώς τον Τότι, μία άλλη ακολουθεί συνεχώς τον Ντελ Πιέρο. Και κάπως έτσι, η ιταλική τηλεόραση κηρύσσει την έναρξη μιας συζήτησης που διήρκεσε χρόνια: Τότι ή Ντελ Πιέρο; Ντελ Πιέρο ή Τότι; Τότι και Ντελ Πιέρο μαζί ή αυτό δεν μπορεί να γίνει; Ηταν το νέο δίλημμα στο ιταλικό ποδόσφαιρο και ήταν ένα πρόβλημα για την εθνική Ιταλίας.
Αυτό δεν είχε φανεί στο Euro 2000, όπου οι δυο τους είχαν συνυπάρξει. Στον τελικό με τη Γαλλία, μάλιστα, ο Ντίνο Τζοφ είχε «τολμήσει» να τους χρησιμοποιήσει μαζί. Ο Φραντσέσκο ήταν βασικός εκείνη την ημέρα, ο Αλεσάντρο μπήκε ως αλλαγή. Στην Ιταλία, όμως, δεν είχε γίνει καμία συζήτηση για το γεγονός. Τόσο επειδή κυριάρχησε η πίκρα για την ήττα και όπως αυτή ήρθε, όσο κι επειδή ακόμη δεν είχε δημιουργηθεί η «κόντρα». Ο Ντελ Πιέρο ήταν ήδη γνωστός σε όλο τον πλανήτη, ο Τότι τότε, εκείνο το καλοκαίρι, καθιερωνόταν στη συνείδηση όλων ως παικταράς.
Αντικείμενο συζήτησης σε όλο τον κόσμο
Ο Τζοφ, τελικά, αποχώρησε μετά το Euro αλλά το δίλημμα θα παρέμενε. Και θα γινόταν ακόμη μεγαλύτερο τα επόμενα χρόνια. Θα γινόταν, βασικά, το μόνιμο θέμα συζήτησης όποτε γινόταν αναφορά στην εθνική Ιταλίας. Συζήτηση που ξεκινούσε από το ποιος θα πάρει το Νο10, μέχρι το αν μπορούν να βρίσκονται ταυτόχρονα στον αγωνιστικό χώρο. Ολοι, εντός και εκτός Ιταλίας, είχαν άποψη. Και το «όλοι» δεν είναι υπερβολικό αλλά η πραγματικότητα. Το «Τότι ή Ντελ Πιέρο», άλλωστε, είχε γίνει αντικείμενο αφιερωμάτων στον διεθνή Τύπο.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα αντιμετώπιζαν σαν ευλογία την παρουσία δύο τέτοιων παικτών. Στην Ιταλία, εκεί όπου μπορεί κανείς να «ανακαλύψει» ίντριγκα κι εκεί που δεν υπάρχει, αντιμετωπιζόταν σαν… κατάρα. Ακόμη και ο Τζοβάνι Τραπατόνι, μάλιστα, μπήκε σε αυτό το… τριπάκι κάποια στιγμή, θεωρώντας ότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Υπό αυτή την έννοια, το… φτύσιμο του Τότι στον Πόουλσεν, στο Ιταλία – Δανία του Euro 2004, λίγο έλειψε να γίνει δεκτό με… πανηγυρισμούς. Η ομάδα, βέβαια, απέτυχε παταγωδώς, αλλά η τιμωρία του Φραντσέσκο δεν είχε επιτρέψει να γίνεται η ίδια συζήτηση σε όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης.
Ποιος θα πάρει το Νο10;
«Υπήρχε μια προσπάθεια από όλους για να δημιουργηθεί μια κόντρα. Δεν καταλαβαίνω το γιατί, αλλά ήταν σαν να προσπαθούσαν να μας κάνουν αντιπάλους. Να μας φέρουν σε κόντρα μεταξύ μας. Ανάμεσά μας, όμως, δεν υπήρχε ποτέ τέτοια τάση. Ο Φραντσέσκο ήταν φίλος μου, περνούσαμε τέλεια μαζί, χαιρόμασταν κάθε φορά που βρισκόμασταν στην εθνική. Και είναι πραγματικά κρίμα που δεν βρέθηκε κάποιος που θα μας έβαζε να παίξουμε μαζί», έλεγε τότε ο Ντελ Πιέρο.
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας να δημιουργηθεί μια κόντρα που δεν υπήρχε, μπήκε στη συζήτηση και το Νο10. Ποιος από τους δύο θα έπρεπε να το πάρει; Στο Euro 2000 πήγε στον Ντελ Πιέρο, με τον Τότι να παίρνει το 20. Στο Μουντιάλ 2002, το Euro 2004 και το Μουντιάλ 2006 πήγε στον Τότι, με τον Ντελ Πιέρο να παίρνει το 7. Για το 2006, μάλιστα, υπάρχει και ένα… ρομαντικό παρασκήνιο.
Ο Τότι τραυματίστηκε σοβαρά στον αστράγαλο λίγους μήνες πριν τη διοργάνωση. Ο Μαρτσέλο Λίπι είναι αποφασισμένος να τον περιμένει ως το τέλος, χωρίς να είναι σίγουρος αν θα προλάβει. Λέγεται, ότι ο Ντελ Πιέρο είπε στον Ρωμαίο «κάνε υπερπροσπάθεια, φρόντισε να είσαι έτοιμος και πάρε και το Νο10». Δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια, αλλά κι αν δεν είναι, δεν θα αφήσουμε την αλήθεια να μας χαλάσει την «ιστορία».
Η μυθική παράταση του Λίπι
Ο Τότι, τελικά, το πρόλαβε το Μουντιάλ. Μπήκε στην αποστολή, μπήκε στην 11άδα και είδε και το όνειρο του να γίνεται πραγματικότητα. «Εμείς είμαστε παίκτες, όχι προπονητές. Οι παίκτες τα βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά. Ισως κάποια πράγματα που εμείς πιστεύουμε ότι μπορούν να γίνουν, τελικά να μην είναι εφικτά. Μπορεί να έχουν δίκιο οι προπονητές, δεν ξέρω. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι με τον Αλεξ μπορούμε να συνυπάρξουμε στην 11άδα. Μπορούμε να παίξουμε σαν πρώτος και δεύτερος επιθετικός. Μπορεί να παίξει σαν 10άρι ο ένας και επιθετικός ο άλλος. Μπορούμε να παίξουμε ακόμη και πιο πλάγια, αφήνοντας μπροστά έναν ή δύο φορ. Αρκεί να βρεθεί ένας προπονητής που να μη φοβάται να το τολμήσει», ήταν η άποψη του Capitano.
Αυτός ο προπονητής, τελικά, ήταν ο Λίπι. Και το έκανε στο πιο… πωρωτικό παιχνίδι της Σκουάντρα Ατζούρα εδώ και δεκαετίες. Στις 4 Ιουλίου 2006, στον ημιτελικό του Μουντιάλ με τη Γερμανία, ο «Πολ Νιούμαν» σόκαρε τους πάντες: Βασικός ο Τότι, στο 74′ ο Τζιλαρντίνο αντί του Τόνι και στην παράταση ο Ιακουίντα αντί του Καμορανέζι και ο Ντελ Πιέρο αντί του Περότα. Την ώρα που κρίνονταν η πρόκριση στον τελικό, με αντίπαλο τη Γερμανία στην έδρα της, ο Λίπι παρατάσσει την εθνική Ιταλίας με 4 επιθετικούς στην παράταση! Οι δύο εξ αυτών, είναι αυτοί που «δεν μπορούν να συνυπάρξουν».
«Ακόμη και σήμερα…»
Και από εκεί και πέρα, ξέρουμε όλοι πώς γράφτηκε η ιστορία. Ηταν το τέλειο φινάλε για αυτή την «κόντρα», αφού ο Τότι αποσύρθηκε από τη Σκουάντρα Ατζούρα αμέσως μετά το τέλος του Μουντιάλ. Λίγα χρόνια μετά, θα ακολουθούσε και ο Ντελ Πιέρο. Ακόμη και τώρα, όμως, αμφότεροι πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. «Θες να σου πω αλήθεια τι πιστεύω; Οτι εγώ και ο Αλεξ, έστω για 30 λεπτά, θα μπορούσαμε ακόμη να παίζουμε. Και θα κάναμε και τη διαφορά», είπε ο Er Pupone, μιλώντας για τον ίδιο και τον Pinturicchio, το… 2020!
Διαβάστε στο italians.gr
Εθνική Ιταλίας: Γιατί ο Σάκι δεν πήρε τον Μπάτζιο στο Euro 1996
Εθνική Ιταλίας: Η άγνωστη ιστορία για το ξύλο που πήγαν να παίξουν Καναβάρο – Τουράμ το 2006
Εθνική Ιταλίας: Η βραδιά που ο έξαλλος Λίπι έβριζε τον Μπουφόν
