Τα αυτοκόλλητα της Panini έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο ποδόσφαιρο και όλοι έχουν δει, έστω μία φορά, το περίφημο λογότυπό τους.
Αν κάποιος εστιάσει στην Ιταλία γενικά ως χώρα, θα βρει πολλά σύμβολα. Κτίρια, πίνακες ζωγραφικής, ακόμη και τοπία που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία. Και κουβαλάνε, φυσικά, πολλή ιστορία. Αν κάποιος θελήσει να εστιάσει στο ιταλικό ποδόσφαιρο, θα βρει και πάλι πολλά σύμβολα. Παίκτες που θα μνημονεύονται για πάντα, ταλέντα που αποθέωσαν το άθλημα. Ο Κάρλο Παρόλα είναι ένας από αυτούς, αλλά όχι για την καριέρα του, η οποία ούτως ή άλλως ήταν μεγάλη, όπως και η αξία του. Αλλά για μια συγκεκριμένη φάση, η οποία έμελλε να γίνει… αθάνατη και να μεγαλώσει γενιές και γενιές οπαδών.
Ο Παρόλα γεννήθηκε στο Τορίνο το 1921 και σε ηλικία 7 ετών έχασε τον πατέρα του. Ηταν ένα γεγονός που, αν μη τι άλλο, τον σημάδεψε και του άλλαξε τη ζωή. Ενα γεγονός που θα όριζε, τελικά, τη συνέχειά του, την πορεία του. Παιδί πολύ φτωχής οικογένειας, η επιλογή που είχε πλέον μπροστά του ήταν μία και μόνο: Δουλειά. Και εκείνα τα χρόνια ειδικά, δουλειά στο Τορίνο σήμαινε FIAT. Εκεί μπήκε από μικρός και εκεί ήταν που έγινε… ποδοσφαιριστής τελικά. Ο πιτσιρικάς λάτρευε την ποδηλασία αλλά ήταν καλός και με τη μπάλα στα πόδια, όπως μπορούσαν να διαπιστώσουν οι άλλοι εργάτες.
Από τη FIAT στη Γιουβέντους
Οταν, επομένως, έπαιζαν μπάλα στα διαλείμματα, όλοι μαζεύονται για να τον δουν σε δράση. Και όταν λέμε, εννοούμε ακόμη και τους ανθρώπους της οικογένειας Ανιέλι που επιθεωρούσαν τα πάντα. Ενας εξ αυτών, λοιπόν, πρόσεξε τον μικρό Κάρλο και πόσο καλός ήταν με τη μπάλα. Και αφού τον πρόσεξε, η συνέχεια ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη: Από τη FIAT στη Γιουβέντους, από τις 18 λίρες τον μήνα στις 750. Το 1939, στα 18 του χρόνια, ο νεαρός εργάτης γίνεται ποδοσφαιριστής και η πορεία του είναι μόνο ανοδική. Τόσο ώστε λίγα χρόνια μετά να κληθεί στη Μικτή Ευρώπης, εντυπωσιάζοντας και εκεί. Και αφού εντυπωσίασε, ήρθαν και προτάσεις εκτός Ιταλίας.
Ο ίδιος δεν το σκέφτηκε καν, ήταν δεμένος με την ομάδα του, την πόλη του. Δεν είχε, επομένως, κανένα λόγο να αφήσει τη Γιούβε, της οποίας ήταν ο ηγέτης της άμυνας. Και ως τέτοιος θα έγραφε τελικά ιστορία. Οχι με τα δύο πρωταθλήματα που κατέκτησε ή με το κύπελλο Ιταλίας, στα 15 του χρόνια ως Μπιανκονέρο. Την ιστορία την έγραψε στις 15 Ιανουαρίου 1950, όταν οι Τορινέζοι έπαιζαν στη Φλωρεντία με τη Φιορεντίνα. Ηταν ένα παιχνίδι που έληξε χωρίς γκολ, ένα παιχνίδι στο οποίο ξεχώρισαν οι άμυνες. Και πάνω απ’ όλα, ξεχώρισε ο τρόπος με τον οποίο ο Παρόλα απομάκρυνε τη μπάλα σε μια σέντρα του Μάλι, του επιθετικού των Βιόλα.
Ο ρόλος της… τουαλέτας και η αναγνώριση 15 χρόνια μετά
Εκείνη τη στιγμή κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτή η εικόνα, αυτή η φάση θα έμενε στην ιστορία. Οτι θα γινόταν το σύμβολο της Panini. Βασικά δεν μπορούσε να το φανταστεί ούτε ο φωτογράφος. Ο άνθρωπος που έβγαλε τη φωτογραφία ήταν ο Κοράντο Μπιάνκι, φωτογράφος γέννημα-θρέμμα από τη Φλωρεντία. Ο μύθος, λοιπόν, λέει ότι ο Μπιανκι εκείνη την ώρα ήθελε να πάει στην τουαλέτα, η οποία ήταν στον στίβο. Πίσω από την εστία της Γιουβέντους. Καθώς πήγαινε λοιπόν, έχει μια αναλαμπή. Αποφασίζει να επιστρέψει στη θέση του για να αφήσει τη φωτογραφική μηχανή στο έδαφος. Καθώς το έκανε, έγινε η φάση και κατάφερε να βγάλει τη φωτογραφία από μια ασυνήθιστη γωνία. Ισως γι’ αυτό ο Παρόλα φαίνεται σαν να βρίσκεται… στον ουρανό.
Παρ’ όλα αυτά, ο φωτογράφος δεν αντιλαμβάνεται αμέσως τι εικόνα έχει απαθανατίσει. Η φωτογραφία με το ψαλίδι του Παρόλα δεν θα παίξει πουθενά, δεν θα προωθηθεί. Ο άνθρωπος που την έβγαλε, άλλωστε, δεν τη θεωρούσε κάτι ιδιαίτερο. Δεν ενθουσιάστηκε. Ενθουσιάστηκε, όμως, ο Φράνκο Πανίνι, ο ιδρυτής της εταιρείας Emilian, η οποία αγόραζε τα δικαιώματα των φωτογραφιών. Ο Πανίνι, επομένως, είχε πάρει στην κατοχή του τη φωτό με το ψαλίδι του Παρόλα αλλά δεν το ήξερε. Θα το ανακάλυπτε το… 1965, δηλαδή 15 χρόνια έπειτα από εκείνο το μεσημέρι που είχε γίνει το ματς, κοιτάζοντας κάποια συρτάρια με φωτογραφίες.
Την είδε, την ερωτεύτηκε αμέσως και αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα για αλλαγή στα εξώφυλλα του άλμπουμ της Panini. Αυτή, τελικά, θα γινόταν πέντε χρόνια αργότερα και αφού πρώτα θα υπήρχαν κάποιες αλλαγές στη φωτογραφία. Το αφεντικό της Panini αποφασίζει ότι θέλει τον Παρόλα στη φωτογραφία με μια εμφάνιση άλλη, όχι της Γιουβέντους. Τον θέλει με μια εμφάνιση που… δεν θα ανήκει πουθενά. Σε καμία ομάδα. Ετσι, οι γραφίστες της εταιρείας πιάνουν δουλειά και αλλάζουν τα πάντα. Κρίνοντας εκ των υστέρων, όποιος βλέπει τη φωτογραφία νομίζει πως είναι κάποιος παίκτης της Ρόμα. Τότε, όμως, οι Τζαλορόσι δεν είχαν τέτοια εμφάνιση.
Σχεδόν 300 εκατ. αντίτυπα ετησίως
Οπως και να έχει, σημασία έχει ότι η αλλαγή έγινε. Το εξώφυλλο της Panini είχε, πλέον, τη φωτογραφία με το ψαλίδι του Παρόλα. Του ανθρώπου που στη συνέχεια θα κατακτούσε άλλα τρία πρωταθλήματα και δύο κύπελλα ως προπονητής της Γιούβε. Πάνω απ’ όλα, όμως, έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που έκανε το πιο απίθανο ψαλίδι όλων των εποχών. Το πιο διάσημο ψαλίδι του ιταλικού ποδοσφαίρου. Συνδυάζοντας το ποδήλατο που λάτρευε, με το ποδόσφαιρο που ήξερε καλά. Και επιβεβαιώνοντας τους ανθρώπους της FIAT που είχαν δει από νωρίς ότι ήταν πιο πιθανό να μείνει στην ιστορία για κάτι που θα έκανε με τη μπάλα, παρά με τις ικανότητες του ως εργάτης…
Διαβάστε στο italians.gr
Ιταλικό ποδόσφαιρο: Ο σπίκερ που πέθανε την ώρα του αγώνα και έσωσε περισσότερες ζωές
Ιταλικό ποδόσφαιρο: Ο διαιτητής που πλάκωνε οπαδούς και παίκτες
Ιστορική στιγμή στο ιταλικό ποδόσφαιρο: Η εμφάνιση των χορηγών που έσωσε ομάδες από χρεοκοπία
