Η Serie A 2023-24 αρχίζει και υπάρχουν πολλές ερωτήσεις που περιμένουν να πάρουν απαντήσεις σε όλα τα γήπεδα το επόμενο 9μηνο.
Η περσινή σεζόν ήταν ονειρική για τη Νάπολι, η οποία κατέκτησε το 3ο πρωτάθλημα της ιστορίας της και πρώτο μετά το 1990. Θα καταφέρουν, επομένως, οι Παρτενοπέι να παραμείνουν στον θρόνο; Ή θα παραδώσουν το στέμμα σε κάποιον από τους συνήθεις ύποπτους του βορρά; Και αν ναι, σε ποιον; Ποια ομάδα θα είναι η έκπληξη της φετινής Serie A και ποια η απογοήτευση; Ποιοι παίκτες θα ξεχωρίσουν; Τι να περιμένουμε από τους προπονητές που φέτος θα παίξουν πιο καθοριστικό ρόλο; Ποιους παίκτες να προσέξουμε; Τι γίνεται με τους διαιτητές; Αυτές και άλλες ακόμη ερωτήσεις έθεσε η Gazzetta dello Sport και έδωσε και τις απαντήσεις, τις οποίες παραθέτουμε αυτούσιες…
Τι πρωτάθλημα θα είναι;
Αυτό της επιστροφής στην κανονικότητα, μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ που χώρισε τη διοργάνωση στα δύο. Προσοχή όμως στο Coppa Africa που μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου θα πάρει περίπου πενήντα παίκτες. Θα είναι ένας παράγοντας σημαντικός. Παράδειγμα: Ίντερ και Γιούβε θα μείνουν άθικτες, Μίλαν και Νάπολι θα χάσουν σημαντικούς παίκτες: Μπενάσερ, αν αναρρώσει, Τσουκουέζε, Οσιμέν, Ανγκισά. Όποιος φτάσει ως το τέλος μπορεί να χάσει έξι αγωνιστικές.
Φαβορί για τον τίτλο;
Νάπολι, Ιντερ, Μίλαν και Γιούβε.
Αν πρέπει να διαλέξεις μόνο μία;
Ο Αρίγκο Σάκι λέει ότι χωρίς Ευρώπη η Γιούβε θα έχει 10 περισσότερους βαθμούς. Σίγουρα ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Ανέκτησε τους Κιέζα και Βλάχοβιτς. Δεν εξαρτάται πλέον από έναν παίκτη (CR7, Ντι Μαρία). Ο Αλέγκρι έχει επενδύσει περισσότερα στο παιχνίδι, φαίνεται. Η άμυνα, η τρίτη καλύτερη την περασμένη σεζόν, ήταν ήδη εγγύηση. Οι νέοι έχουν μεγαλώσει. Είναι η πιο πεινασμένη μετά από δύο σεζόν χωρίς κάποια κούπα.
Για τη Νάπολι θα είναι δύσκολο να το ξαναπάρει;
Δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα δεν τα κατάφερε ούτε ο Ντιέγκο. Η άμυνα έχει χάσει την ψυχή της (Κιμ). Ο Γκαρσία φέρνει νέα στοιχεία, θέλει χρόνο. Αλλά ο Κβάρα και ο Οσιμέν, τα πρώτα ονόματα, είναι ακόμα εκεί και το κόσμημα Βέιγκα υπόσχεται να σαγηνεύσει τον Maradona. Μπορεί να το ξανακάνει, ναι.
Οι δύο από το Μιλάνο;
Ενωμένες από την έλλειψη ενός σταθερού επιθετικού πίσω από τους Λαουτάρο και Ζιρού: Χρειαζόταν. Δεν αρκούν οι Αρναούτοβιτς και Οκαφόρ. Ο Λουκάκου και ο Τζέκο έχουν αφήσει κενό στα γκολ και την εμπειρία. Ο Οκαφόρ και ο Πούλισικ είναι περισσότερο εναλλακτικές για τον Λεάο παρά για τον Ζιρού. Ένας ήταν αρκετός. Ο άλλος έπρεπε να είναι επαγγελματίας περιοχής (Ταρέμι;) ή κάποιος νεαρός φορ, όπως ο Αργεντινός Βελίζ, τον οποίο άφησαν να πάει στην Τότεναμ για την τιμή του Οκαφόρ. Χρειάζονταν και καλύτερες επιλογές στην άμυνα. Η Ίντερ έχασε τον Σκρίνιαρ, η Μίλαν είχε θέματα πίσω και στα φιλικά.
Διαφορετική η στρατηγική στο κέντρο. Πώς έχουν τα πράγματα;
Η Ίντερ απέκτησε έναν που πατάει περιοχή (Φρατέσι). Με τον Σάμαρτζιτς θα είχε ολοκληρώσει μια δυνατή γραμμή. Τώρα έχει κενά αλλά παραμένει πολύ δυνατή στο κέντρο. Η Μίλαν, έχοντας χάσει τον Tonali, έχει προσθέσει «βάρος» (Λόφτους-Τσικ, Μούσα) και επιθετικότητα με τον Τσουκουέζε που θα κάνει τον Leao στα δεξιά. Ο Πιόλι έχει περισσότερα στοιχήματα για να κερδίσει από τον Ιντζάγκι, αλλά, όσον αφορά την ποιότητα της ομάδας, το δεύτερο αστέρι είναι κοντά και για τους δύο.
Η Λάτσιο που βγήκε 2η πέρυσι;
Θεωρητικά, η αποχώρηση των Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς την αποδυνάμωσε: Γκολ και ασίστ εξαφανίστηκαν. Προσοχή όμως: Το παιχνίδι του Σάρι αποζημιώνει και όλοι θα νιώσουν πιο υπεύθυνοι καθώς δεν μπορούν πλέον να αναθέσουν στον Σέρβο τα πάντα. Ένας δυναμικός χαφ όπως ο Ροβέλα και ένας αναπληρωματικός του Ιμόμπιλε όπως ο Καστεγιάνος δεν ήταν εκεί πέρυσι. Ο Καμάντα και ο Ισακσεν μπορούν να βοηθήσουν τον Ciro. Θα δούμε αν η ομάδα όντως αποδυναμώθηκε ή όχι.
Αλλοι υποψήφιοι για την Ευρώπη;
Η Αταλάντα έχει μια επιθετική που τη ζηλεύουν στο Μιλάνο. Ο Γκασπερίνι θα μπορεί να διασκεδάσει. Η αναγέννηση του Ντε Κετελάρε είναι η πιο ενδιαφέρουσα πρόκληση του πρωταθλήματος. Τα χρήματα του Χόιλουντ επανεπενδύθηκαν. Ο Σκαμάκα έφτασε γεμάτος περηφάνια και μπορεί να εξελιχθεί. Αταλάντα για Champions League, αν της βγουν όλα. Η Φιορεντίνα που ίσως βρήκε τα γκολ (Μπελτράν, Ενζολά) στοχεύει στην Ευρώπη.
Η Ρόμα;
Ο Μουρίνιο παραμένει ο καλύτερος «σκόρερ», με λαϊκή αναγνώριση, ακόμα κι αν αμύνεται αντί να επιτίθεται, αλλά χρειάζεται στον αγωνιστικό χώρο έναν με το εύκολο γκολ. Ο Μπελότι δεν είναι αρκετός. Ο Αουάρ φέρνει ποιότητα, αλλά είναι μεταξύ των υποψήφιων για το Κύπελλο Αφρικής. Ο Ρενάτο Σάντσες πρέπει πρώτα να παραμείνει υγιής και μετά μπορεί να είναι η έκπληξη. Ο Μάτιτς ήταν κάτι παραπάνω από κολώνα. Ακόμα όλα (πάρα πολλά;) σχετίζονται με τον Ντιμπάλα. Από εκεί και πέρα, η Τορίνο που διατήρησε το νεανικό και δοκιμασμένο ρόστερ της μπορεί να στοχεύει στην Ευρώπη.
Η Μόντσα που πλησίασε πέρυσι; Θα ξαναπροσπαθήσει;
Η Μόντσα δεν πρέπει να αυταπατάται ότι όλα είναι όμορφα και απλά όπως στον δεύτερο γύρο. Οι αποχωρήσεις των Κάρλος Αουγκούστο και Ροβέλα αφαίρεσαν πολλά από την ομάδα. Ο αποκλεισμός στο Coppa Italia είναι ένα σημάδι. Καλύτερα να ξεκινήσει με το μαχαίρι στα δόντια. Αυτό ισχύει και για τη Σασουόλο που έχασε τον Φράτεζι, για την Έμπολι που δεν έχει πλέον τους πόντους του Βικάριο: Το να είναι όμορφες στο μάτι αυτή τη φορά μπορεί να μην είναι αρκετό. Η ήσυχη ζώνη στη μέση της βαθμολογίας θα είναι μικρότερη.
Νεοφώτιστες και μάχη παραμονής. Ποιες πρέπει να φοβούνται;
Η Λέτσε χωρίς επιθετικούς και η Φροζινόνε που δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά μια μεταγραφική καμπάνια επιπέδου Serie A δείχνουν να βρίσκονται πιο πίσω. Η Τζένοα του Ρετέγκι είναι η πιο φιλόδοξη: Τους προτείνουμε ως έκπληξη.
Η μάχη στον πίνακα των σκόρερ;
Ο Οσιμέν είναι το φαβορί. Μετά ο Λαουτάρο, ο Βλάχοβιτς που σε μια υγιή και πιο καλή Γιούβε γίνεται πολύ δυνατός υποψήφιος. Ο Λεάο σε μια πιο επιθετική Μίλαν, απελευθερωμένος χάρη και στον Τσουκουέζε, μπορεί να αυξήσει τα γκολ του. Η έκπληξη μπορεί να είναι οι Ιταλοί, ας το ελπίσουμε.
Την περσινή σεζόν μόνο δύο Ιταλοί στους πρώτες 23 σκόρερ, οι Ιμπομπιλε και Τσιοφάνι. Θα αλλάξει αυτό;
Ακριβώς, τώρα σαν υποστήριξη για τον Τσίρο ήρθε ο Σκαμάκα, επέστρεψε ο διεθνής Ρετέγκι, ο Λούκα (Ουντινέζε), οι Κιν, Ρασπαντόρι, Πελέγκρι, Πιναμόντι, Κολόμπο, Καμπιάγκι μπορούν να βελτιωθούν… Η εθνική Ιταλίας έχει σχεδόν όλους τους επιθετικούς της στη Serie A. Μια καινοτομία της διοργάνωσης.
Ποιους νέους να παρακολουθήσουμε;
Το όμορφο καλοκαίρι των μικρών εθνικών ομάδων έφερε στη Σασουόλο τους Μισόρι, Βολπάτο, Λιπάνι… Οι πιτσιρικάδες της Γιούβε αναζητούν επιβεβαίωση, ξεκινώντας από τους Μιρέτι και Φατζόλι. Ιδιαίτερη προσοχή στον Μπαλντάντσι, το καλύτερο (σχεδόν μοναδικό) 10άρι. Και μετά οι Οριστάνιο (Κάλιαρι), Παφούντι (Ουντινέζε), Μπόβε (Ρόμα)… Ο Καρνεζέκι (Αταλάντα), επίσης, προσπαθεί να πετάξει. Ευχόμαστε γήπεδο και τύχη σε όλους.
Λίγα 10άρια, σωστά;
Ναι, στο Μιλάνο, τη χρονιά του θανάτου του Σουάρες και των 80ων γενεθλίων του Ριβέρα, δύο επιθετικοί φοράνε το νούμερο 10: Ο Λεάο και ο Λαουτάρο. Στη Γιούβε που είχε Πλατινί, Ζιντάν, Μπάτζιο και Ντελ Πιέρο, το φοράει ένας χαφ (Πογκμπά). Ο καλύτερος σε αυτόν τον ρόλο παραμένει ο Ντιμπάλα (Ρόμα).
Νέοι ξένοι;
Δεν ήρθαν νικητές της Χρυσής Μπάλας. Αλλά ο Βέιγκα (Νάπολι) μπορεί να ανθίσει καλά. Ο Ράιντερς (Μίλαν) έχει ήδη εκτιμηθεί. Ο σπρίντερ Τσουκουέζε παρουσιάζει ενδιαφέρον. Όσοι έχουν δει τους πατεράδες τους θα ακολουθήσουν τα παιδιά τους με στοργή: Γουεά (Γιούβε), Τουράμ (Ίντερ). Όταν ένας νεαρός Αργεντινός επιθετικός προσγειώνεται στη Φλωρεντία, κεντρίζει πάντα την προσοχή: Μπελτράν, Ινφαντίνο. Δύο νέοι τερματοφύλακες: Ζόμερ (Ίντερ), Κρίστενσεν (Φιορεντίνα). Άξιοι προσοχής: Μπεουκεμά (Μπολόνια), Εντικά και Ρενάτο Σάντσες (Ρόμα), Πούλισικ (Μίλαν), Νατάν (Νάπολι), Ισακσεν (Λάτσιο), Εμπουλά (Βερόνα), Ικουεμέσι (Σαλερνιτάνα). Ο Τοβέν (Ουντινέζε) ήταν ήδη εκεί, αλλά αυτός που μαγεύει φαίνεται να είναι άλλος παίκτης.
Τι να περιμένουμε από τους προπονητές;
Ο Ρανιέρι επέστρεψε. Είναι χαρά να έχουμε πίσω την κομψότητά του, τη χρειαζόμαστε. Ο αέρας πνέει καλά και για τον Ντι Φραντσέσκο που ξεκινάει ξανά. Η αίσθηση είναι ότι οι προπονητές θα μετρήσουν περισσότερο από το συνηθισμένο στη μάχη του πρωταθλήματος. Ο Γκαρσία πρέπει να εγγυηθεί τη συνέχεια και να επιβάλει νέα πράγματα. Οι Πιόλι και Αλέγκρι πρέπει να ρετουσάρουν τις ομάδες. Ο Ιντσάγκι πρέπει να διαχειριστεί μια αφθονία που δεν είχε ποτέ. Οι επιλογές όλων θα κρίνουν τη βαθμολογία, περισσότερο από πριν.
Τι παιχνίδι θα δούμε στο φετινό πρωτάθλημα;
Θεωρητικά πιο όμορφο και επιθετικό. Ο Πιόλι σπρώχνει τη Μίλαν μπροστά, ο Αλέγκρι ζητάει περισσότερη δημιουργία από τη Γιούβε… Ακόμα και οι μικρές χτίζουν από πίσω. Στη συνέχεια, στην πραγματικότητα η μπάλα περνάει στους κεντρικούς αμυντικούς και, όταν φτάσει στη μεσαία γραμμή, επιστρέφει πίσω. Κάποτε λεγόταν «Μελίνα». Μάλιστα, ο Γκασπερίνι βαρέθηκε και ζήτησε από τον τερματοφύλακα να κάνει βολέ και η ομάδα να παλέψει για δεύτερες μπάλες, 50 μέτρα πιο πάνω. Θα δούμε. Το ποδόσφαιρο δεν μένει ποτέ ακίνητο. Κυλάει μπροστά όπως η μπάλα.
Τι μπορούμε να ευχηθούμε στους διαιτητές;
Είθε το Var να είναι διάσωση και όχι όργανο βασανιστηρίων. Μακάρι οι συνηθισμένες ομάδες που διαμαρτύρονται για λόγους στρατηγικής, από τον πάγκο και τον αγωνιστικό χώρο, να σταματήσουν επιτέλους. Εν τω μεταξύ περιμένουμε να μιλάνε και να εξηγούν οι διαιτητές στο τέλος του παιχνιδιού, όπως μας έχουν υποσχεθεί εδώ και χρόνια. Αλλά δεν μιλούν ποτέ.
Στο πρωτάθλημα, τέλος, τι ευχόμαστε;
Να είναι ήρεμο, πρώτα απ’ όλα, χάρη στο αίσθημα ευθύνης όλων. Μετά τις ρήτρες και τα κουρέλια, ας ελπίσουμε να μην μπουν οι αντιπαραθέσεις στο γήπεδο και να μην τις εκμεταλλευτεί κανείς. Ας ελπίσουμε ότι το ποδόσφαιρο θα παραμείνει «παιχνίδι», όπως είπε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ξεκινάει το πρώτο πρωτάθλημα χωρίς αυτόν. Όταν ο Μπερλουσκόνι ανέθεσε τη Μίλαν στον Γκαλιάνι το 1986, του είπε: «Αντριάνο, θυμήσου: Το ποδόσφαιρο ανήκει στον κόσμο των συναισθημάτων, όχι στον κόσμο των επιχειρήσεων». Και πάντα διέταζε αξία και ομορφιά στους προπονητές του, πέρα από το αποτέλεσμα. Ας ελπίσουμε σε ένα πρωτάθλημα σαν αυτό: Πάθους, αξίας και διασκέδασης.
Διαβάστε τα νέα των ομάδων της Serie A στο italians.gr
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημος λογαριασμός της Serie A στο Twitter
