Η ιστορία των Adidas και Puma έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από ό,τι θα περίμενε κανείς, αφού έφερε στα άκρα δύο επιτυχημένα αδέρφια.
Τις τελευταίες εβδομάδες διέρρευσαν οι φανέλες που θα φοράνε διάφορες ομάδες την επόμενη σεζόν, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν ξανά στα social media οι συζητήσεις για αυτές. Αλλοι βρήκαν όμορφα τα σχέδια που διέρρευσαν, άλλοι όχι, άλλοι εξέφρασαν προτιμήσεις σε φανέλες του παρελθόντος, για να καταλήξει τελικά η συζήτηση στις εταιρίες που ντύνουν τις ομάδες. Και όταν η συζήτηση καταλήγει εκεί, είναι αναπόφευκτο το να σκεφτείς και την ιστορία κάποιων εξ αυτών των εταιριών και συγκεκριμένα δύο κολοσσών: Adidas και Puma. Δύο brand που πραγματικά είναι δύσκολο να πει κανείς αν είναι περισσότερα αυτά που τις ενώνουν ή αυτά που τις χωρίζουν…
Βασικά, για να βγει ένα συμπέρασμα, πρέπει να πάρουμε την ιστορία από την αρχή και συγκεκριμένα από την 1η Ιουλίου 1924, όταν στη Γερμανία και συγκεκριμένα στο Χερτζοχενάουραχ της Βαυαρίας, ένας 24χρονος ονόματι Αντι Ντάσλερ ξεκίνησε μια δική του επιχείρηση με όραμα την κατασκευή αθλητικών παπουτσιών. Μαζί του, ως συνέταιρος, ήταν και ο αδερφός του, Ρούντολφ Ντάσλερ, με το νέο εγχείρημα να ξεκινάει με αισιοδοξία, αποφασιστικότητα και την επωνυμία «Gebrüder Dassler Schuhfabrik», δηλαδή «Εργοστάσιο Υποδημάτων Αδελφών Ντάσλερ».
Η σκέψη ήταν καλή και το γεγονός ότι ακολουθούσαν σε τέσσερα χρόνια οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Αμστερνταμ, γεγονός που τα αδέρφια εκμεταλλεύτηκαν για να μπουν στην αγορά, ήταν ακόμη καλύτερο. Αν σε αυτό προσθέσουμε και το γεγονός ότι ερχόταν ο… Αδόλφος Χίτλερ στην εξουσία στη συνέχεια, η κατάσταση για τους Αντι και Ρούντολφ γινόταν τέλεια, αφού ήταν μέλη του ναζιστικού κόμματος. Κάτι που θα εκμεταλλεύονταν για να μπει και η δική τους εταιρία στα… κόλπα, έχοντας φυσικά και την απαραίτηση ώθηση από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936, όταν ο Τζέσε Όουενς ταπείνωνε τον Χίτλερ φορώντας δικά τους παπούτσια.
Ολα αυτά σήμαιναν συνεχή άνοδο του ονόματος της εταιρίας, άρα περισσότερα χρήματα, δηλαδή μεγαλύτερη δραστηριότητα αφού πλέον δεν έφτιαχναν μόνο αθλητικά παπούτσια και κατ’ επέκταση, ως αποτέλεσμα όλων αυτών, ήρθαν και οι μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Γεγονός που θα δοκιμάσει όσο ποτέ τις σχέσεις των δύο αδελφών, οι οποίοι είχαν επιχειρηματικές και προσωπικές διαφωνίες. Και το γεγονός ότι αποφάσισαν να χωρίσουν τους δρόμους τους, μάλλον δείχνει ότι αυτές δεν κατέστη εφικτό να εξαφανιστούν.
Ετσ, το 1948, έρχεται στη… ζωή η νέα εταιρία του Αντι Ντάσλερ, η οποία θα πάρει το όνομά της από το όνομα του και το πρώτο συνθετικού του επωνύμου του: Adidas. Ο Ρούντολφ, από την άλλη πλευρά, δεν θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια, αλλά θα απαντήσει με τον ίδιο τρόπο, προχωρώντας στην ίδρυση της Ruda (καταλαβαίνει ο καθένας πώς προκέκυψε η ονομασία), η οποία στη συνέχεια θα γίνει πιο γνωστή ως Puma.
Το Χερτζοχενάουραχ, μια πόλη της Βαυαρίας με 25.000 κατοίκους, γίνεται ξαφνικά η έδρα δύο εταιριών που συνεχώς μεγαλώνουν και όλοι, θέλουν ή όχι, καλούνται να διαλέξουν πλευρά. Και αν κρίνουμε από το γεγονός ότι το ίδιο έγινε και με τις ομάδες της περιοχής, αφού η ASV Herzogenaurach επέλεξε την Adidas και η FC Herzogenaurach την Puma, το σκηνικό μάλλον ήταν «πολεμικό». Αν και τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμη…
Ο θρίαμβος της Γερμανίας επί της Ουγγαρίας στον τελικό του Μουντιάλ 1954, η νίκη που έμεινε στην ιστορία ως το «Θαύμα της Βέρνης», είναι και θρίαμβος της Adidas, αφού τα δικά της παπούτσια με τς βιδωτές τάπες φορούσε η εθνική ομάδα στα γήπεδα της εποχής που είχαν αγωνιστικούς χώρους που καμία σχέση δεν έχουν με τους σημερινούς. Αντιλαμβανόμενη το πλεονέκτημα που έπαιρνε η απέναντι πλευρά, η Puma υποστήριξε ότι αυτή είχε βγάλει στην αγορά το συγκεκριμένο προϊον, αναφέροντας ως απόδειξη την πρωταθλήτρια Καϊζερλάουτερν του 1953.
Τα χρόνια περνούσαν με τις δύο εταιρίες να γιγαντώνονται όλο και περισσότερο, αλλά μετά την ακμή υπάρχει πάντα η παρακμή και αυτό επιβεβαιώθηκε δεκαετίες μετά, όταν πέρασαν σε χέρια Γάλλων και Ελβετών. Ο λόγος; Τα παιδιά των Αντι και Ρούντολφ Ντάσλερ μάλλον δεν αποδείχθηκαν το ίδιο επιτυχημένοι επιχειρηματίες μετά τον θάνατο των δύο αδελφών που τα ξεκίνησαν όλα.
Και δεν τα τελείωσαν, αφού οι διαφορές τους έμειναν ως το τέλος της ζωής τους, με τον θρύλο να λέει ότι ναι μεν θάφτηκαν στο ίδιο νεκροταφείο, αλλά με τους τάφους να απέχουν πολύ ο ένας από τον άλλο…
Διαβάστε επίσης
Αβελίνο: Η βραδιά που 11 άνθρωποι έγιναν λύκοι
Ο τερματοφύλακας που τον καταράστηκε ένα ολόκληρο έθνος για ένα γκολ
Ο επιθετικός που σε 20 χρόνια δεν πέτυχε ούτε ένα γκολ και κορόιδεψε τους πάντες
