Μίλαν και Νάπολι έγραψαν τη δική τους ιστορία στο ιταλικό ποδόσφαιρο, όταν η κόντρα του Μαραντόνα με τους Ολλανδούς κινητοποίησε ακόμη και την Camorra.
«Η δεκαετία του ’80 είχε κάποιες εκρηκτικές αντιπαλότητες. Στη μουσική ήταν ο Μάικλ Τζάκσον κόντρα στον Πρινς. Στο μπάσκετ ήταν οι Λέικερς του Μάτζικ Τζόνσον κόντρα στους Σέλτικς του Λάρι Μπερντ. Η καλύτερη, όμως, ήταν αυτή στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Αυτή της Νάπολι του Μαραντόνα με τη Μίλαν των Ολλανδών», έγραψαν πριν χρόνια οι Ιταλοί σε ένα αφιέρωμά τους. Και η αλήθεια είναι πως έγραφαν… την αλήθεια.
Μπορεί το πρώτο μισό των 80’s στο Campionato να χαρακτηρίστηκε από την κόντρα της Γιουβέντους με τη Ρόμα, αλλά τα δεδομένα θα άλλαζαν. Η άφιξη του Ντιέγκο στη Νάπολι το 1984, ήταν το πρώτο μήνυμα. Η αγορά της Μίλαν από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι το 1986, το δεύτερο. Και με τους μπιανκονέρι να κλείνουν έναν κύκλο με την αποχώρηση των Τζοβάνι Τραπατόνι και Μισέλ Πλατινί, το status quo άλλαξε.
Το πρωτάθλημα του 1987 ήταν η απόλυτη ευτυχία των παρτενοπέι, οι οποίοι είχαν νικήσει επιτέλους τον βορρά. Μέχρι που αυτός επέστρεψε την επόμενη σεζόν. Και επέστρεψε αγριεμένος αλλά και με… βοήθεια εκ των έσω. Η σεζόν 1987-88 θεωρείται αυτή κατά την οποία η Καμόρα, η μαφία της Νάπολη, έδειξε τη δύναμη της και στο ποδόσφαιρο. Με άσχημο τρόπο… Οσο άσχημο, δηλαδή, ήταν το να μεταδίδουν τα ΜΜΕ ότι άγνωστοι έσπασαν το αυτοκίνητο του Μαραντόνα. Και όχι μόνο μία φορά…
Τα στοιχήματα που ανησυχούσαν τη μαφία
Με τους παρτενοπέι να πετάνε προς το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα, η Καμόρα ανησυχούσε. Ο λόγος; Τα τρελά ποσά που θα έχανε στο στοίχημα, αφού όλοι στον νότο είχαν ποντάρει ό,τι είχαν και δεν είχαν στην ομάδα τους. Και όλα έδειχναν ότι θα δικαιώνονταν. Η πρωταθλήτρια Νάπολι ήταν αήττητη ως τις 3 Ιανουαρίου και έδειχνε έτοιμη να κάνει περίπατο. Εκείνη την ημέρα, στις 3 Ιανουαρίου 1988, θα έχανε για πρώτη φορά. Αντίπαλος; Η Μίλαν. Σκορ; 3-1. Πρωταγωνιστής; Ο Ρουντ Γκούλιτ.
Για τους ροσονέρι ήταν μια νίκη που τους έδινε αυτοπεποίθηση, πίστη. Για τους παρτενοπέι ήταν απλά μια ήττα. Και θα έκαναν μόνο μία ακόμη τους προσεχείς μήνες, με αποτέλεσμα να είναι αγκαλιά με το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Πέντε αγωνιστικές πριν το τέλος, με τη νίκη να δίνει δύο βαθμούς, η Νάπολι ήταν στο +4 από τη Μίλαν. Και θα την υποδεχόταν στο San Paolo την προτελευταία αγωνιστική. Ολα, επομένως, έδειχναν θρίαμβο της ομάδας του Οτάβιο Μπιάνκι.
Τα πράγματα, όμως, εξελίχθηκαν διαφορετικά: Η Νάπολι που δεν έχανε από κανέναν, έχασε τα τέσσερα από τα τελευταία πέντε παιχνίδια της. Εχασε και από τη Μίλαν με 2-3 και τελικά έχασε και τον τίτλο. «Είναι το πρωτάθλημα που το έκρινε αποκλειστικά η Καμόρα», υποστηρίζουν ακόμη και σήμερα οι Ιταλοί. Και θα το υποστήριζαν και οι εισαγγελείς, αν δεν γινόταν κάτι μακάβριο. Κάτι που ξεπερνάει τη φαντασία.
Ψάχνοντας για άλλες υποθέσεις της ναπολιτάνικης μαφίας, λίγα χρόνια μετά, η εισαγγελία φτάνει και στις απειλές της σεζόν 1987-88. Τις απειλές προς την ομάδα. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, καλείται για κατάθεση ο Σαλβατόρε Μπάνι, βασικός εκείνης της Νάπολι. Ο Ιταλός πρώην χαφ είχε να πει πολλά: Για το σπάσιμο του αυτοκινήτου του Μαραντόνα, για τις επισκέψεις στα σπίτια παικτών, για τα απειλητικά τηλεφωνήματα. Τελικά, όμως, δεν θα πει τίποτα.
Η κλοπή του πτώματος
Εχοντας χάσει τον 3χρονο γιο του σε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο τον Οκτώβριο του 1992, καλείται για κατάθεση τον Μάρτιο του 1993. Λίγες μέρες πριν, όμως, θα σοκαριστεί όπως και όλοι: Αγνωστοι βεβήλωσαν τον τάφο του γιου του και πήραν το πτώμα του… Κάποιοι λένε ότι είναι η ύστατη μορφή απειλής της μαφίας. Δεν το ξέρουμε αυτό, αλλά ξέρουμε ότι ο Μπάνι δεν μίλησε. Δεν είπε τίποτα κατά της Καμόρα, δεν επιβεβαίωσε τίποτα από όσα ακούγονταν στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Η ευκαιρία, επομένως, να αποδοθεί… ηθική δικαιοσύνη για το πρωτάθλημα του 1988, χάθηκε. Κατά έναν περίεργο τρόπο, όμως, η Νάπολι είχε προλάβει να εκδικηθεί τη Μίλαν. Πώς; Με το να της πάρει ένα scudetto που έμοιαζε χαμένο το 1990, όταν οι ρόλοι αντιστάφηκαν. Αυτή τη φορά δεν ήταν οι παρτενοπέι αυτοί που έχαναν ένα πρωτάθλημα που έμοιαζε δικό τους, αλλά οι ροσονέρι.
Στις 8 Απριλίου 1990, το πρόγραμμα λέει Μπολόνια – Μίλαν και Αταλάντα – Νάπολι. Οι ροσονέρι μένουν στο 0-0 στο Renato Dall’ Ara και το ίδιο συμβαίνει και στο Μπέργκαμο. Εκεί, όμως, όλα θα αλλάξουν… Ενα κέρμα που πετάνε οι οπαδοί της Αταλάντα βρίσκει τον Αλεμάο στο κεφάλι. Ο Βραζιλιάνος πέφτει, ο γιατρός της Νάπολι του λέει να μην σηκωθεί, να δηλώσει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει. Και το κάνει. Αποτέλεσμα; Το 0-0 γίνεται, όπως προέβλεπε ο νόμος, 0-2 στα χαρτιά.
Το κέρμα στο Μπέργκαμο
Μίλαν και Νάπολι είναι, πλέον, ισόβαθμες και την προτελευταία αγωνιστική θα κριθούν όλα. Ξανά με αμφσβητούμενο τρόπο. Την ώρα που η παρέα του Μαραντόνα περνάει με 4-2 από τη Μπολόνια, αυτή των Ολλανδών χάνει από τη Βερόνα στο Bentegodi. Και πώς χάνει… Αποβολή του Ράικαρντ, αποβολή του Φαν Μπάστεν, αποβολή του Κοστακούρτα, αποβολή και του Αρίγκο Σάκι. Στο Μιλάνο βράζουν, στη Νάπολη τρελαίνονται, στην υπόλοιπη Ιταλία κάνουν λόγο για… ισοπαλία. Το 1988 έχασε υπό περίεργες συνθήκες το πρωτάθλημα η Νάπολι, το 1990 η Μίλαν.
Δύο σκηνικά, δύο ιστορίες, που βοήθησαν ώστε να μεγαλώσει εκείνη η αντιπαλότητα που έγραψε ιστορία στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Η κορυφαία αντιπαλότητα των 80’s, όπως έγραψαν κάποτε οι Ιταλοί. Με τον Μαραντόνα, τον Γκούλιτ, τον Καρέκα, τον Φαν Μπάστεν, τον Αλεμάο, τον Ράικαρντ, τον Φεράρα, τον Μπαρέζι, την Καμόρα, τον Μπερλουσκόνι…
Διαβάστε στο italians.gr
Ιντερ – Μίλαν: Τρεις ιστορίες που δεν ξέρεις για το derby della Madonnina
Λάτσιο – Ρόμα: Η γέννηση και η γιγάντωση του ντέρμπι του μίσους
Το παιχνίδι στο οποίο «γεννήθηκε» η αυτοκρατορία της Μίλαν
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημος λογαριασμός του Ρουντ Γκούλιτ στο Twitter
