Ο Πελέ καμαρώνει -και δικαίως- για τα αμέτρητα γκολ που πέτυχε στη διάρκεια της καριέρας του, αλλά υπάρχει ένας τερματοφύλακας που δεν μπόρεσε ποτέ να νικήσει.
Το να είσαι Αργεντίνος και να παίξεις στη Βραζιλία, δείχνει χαρακτήρα. Το να παίξεις στην εθνική ομάδα της χώρας σου, είναι αναγνώριση. Το να κατακτήσεις αήττητο πρωτάθλημα, δείχνει αξία. Το να σε αποκαλούν «Μπάτμαν», δείχνει το εύρος του ταλέντου. Το να μη δεχθείς ποτέ γκολ από τον Πελέ ενώ τον αντιμετωπίζεις 15 φορές, είναι κάτι που σε κάνει μύθο. Και να σκεφτεί κανείς, ότι υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα είχε συμβεί τίποτα από όλα αυτά…
Ο Κάρλος Αδόλφο Μπάτις, για τον οποίο ο λόγος, γεννήθηκε το 1942 στο Μπουένος Άιρες και δεν είχε καμία τρέλα με το ποδόσφαιρο. Του άρεσε ο αθλητισμός, του άρεσε η γυμναστική, αλλά το όνειρό του ήταν άλλο. Γιατρός ήθελε να γίνει και οι συμπατριώτες του λένε ότι μπορούσε εύκολα να το πετύχει. Είχε το μυαλό, είχε τη διάθεση, τα «έπαιρνε εύκολα τα γράμματα», όπως λένε. Εύκολα, όμως, προσαρμοζόταν στο ποδόσφαιρο, όπως φάνηκε.
Στα 17 του χρόνια, μαθητής στο σχολείο Salto Argentino, ο Μπάτις έπαιζε ποδόσφαιρο με τους συμμαθητές μου. Επαιζε με την ομάδα του σχολείου και ήταν δεξιός εξτρέμ. Και ήταν και καλός, λένε. Μια μέρα όμως, στο παιχνίδι που έκαναν στο σχολείο, σαν προπόνηση, ο τερματοφύλακας χτύπησε. Για κάποιον λόγο που δεν έχει διευκρινιστεί, ο γυμναστής είπε στον Κάρλος να πάει στο τέρμα. Ενδεχομένως λόγω του ύψους του (1,80μ.), της σωματοδομής του. Κάτι που δεν περνούσε απαρατήρητο ούτε από τα κορίτσια…
Η διαίσθηση και το αήττητο πρωτάθλημα
Ο Μπάτις ήταν έξυπνος, δυνατός, είχε πέραση στις γυναίκες, αλλά είχε πέραση και στο τέρμα. Κι ας μην το ήξερε ούτε ο ίδιος. Το κατάλαβε, όμως, εκείνη την ημέρα που έκατσε αναγκαστικά κάτω από τα δοκάρια. «Ημουν 17 ετών. Τα απέκρουα όλα. Πετούσα από τη μία γωνία στην άλλη. Μη με ρωτήσεις πώς και γιατί… Δεν ήξερα, δεν είχα ξαναπαίξει τερματοφύλακας, δεν ήξερα την τεχνική τους. Υποθέτω πως ήταν διαίσθηση. Και είχα και εκπληκτικά αντανακλαστικά, όπως διαπίστωσα», είπε χρόνια μετά στο περιοδικό El Grafico.
Οταν τα είπε, βέβαια, αυτά, δεν ήταν πιτσιρικάς. Δεν ήταν κάποιος που ξεκινούσε την καριέρα του. Ηταν, ήδη, όνομα. Ως τερματοφύλακας. Εχοντας αποδεχθεί ότι αυτή ήταν η μοίρα του, ασχολήθηκε κανονικά με αυτό και δεν το μετάνιωσε ποτέ. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, αφού έβλεπε συνεχώς τα πράγματα να βελτιώνονται; Ξεκίνησε στην Λος Αντες το 1864, πήγε στην Ουρακάν το 1965, υπέγραψε στη Σαν Λορέντσο το 1966. Εκεί θα «υπέγραφε» και το πρώτο αριστούργημά του.
Το 1968, η Σαν Λορέντσο έγινε η πρώτη αήττητη πρωταθλήτρια του αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Ο Μπάτις δέχθηκε μόνο 10 γκολ σε 22 αγώνες σε αυτή την τρελή πορεία. Και κάπως έτσι, πήρε και ο ίδιος την πορεία για την εθνική Αργεντινής. Και παράλληλα προς τη Βραζιλία. Αυτό κι αν δεν μπορούσε να το φανταστεί ποτέ… Εγινε όμως. Και έγινε το 1971, όταν υπέγραψε στην Αμέρικα και από εκεί πήγε στη Μπαΐα. Και από τη Μπαΐα στην Κορίνθιανς, ο πρώτος Αργεντίνος που έπαιζε εκεί, το 1974.
Νικητής σε 15 αναμετρήσεις με τον Πελέ
Ο ίδιος εξήγησε ότι η απόφασή του να πάει στη Βραζιλία ήταν για οικονομικούς λόγους. Μποέμ τύπος, περνούσε καλά όποτε μπορούσε και αυτό μάλλον δεν ήταν καλό για την τσέπη του. Ετσι, άφησε την Αργεντινή για τη Βραζιλία και εκεί ήταν που εκτοξεύτηκε. Ηταν, βλέπετε, η εποχή του Πελέ. Του μεγαλύτερου αστεριού της εποχής, του κορυφαίου σκόρερ που είχε δει ο πλανήτης. Δεν το «είδε», όμως, ποτέ ο Κάρλος Αδόλφο Μπάτις.
Από το 1971 ως το 1974 αντιμετώπισε 15 φορές τον Πελέ. Ούτε μία, ούτε δύο, ούτε πέντε, ούτε δέκα… Τον αντιμετώπισε 15 φορές και ούτε μία δεν μάζεψε τη μπάλα από τα δίχτυα του μετά από προσπάθεια του Πελέ. Σύμφωνα με τη στατιστική, ο μοναδικός που έπαιξε κόντρα στον Βραζιλιάνο και δεν δέχθηκε γκολ. Τουλάχιστον από όσους τον αντιμετώπισαν περισσότερες από μία ή δύο φορές.
Γεγονός, όμως, στο οποίο ο ίδιος δεν έδινε σημασία. Οσο έπαιζε, τουλάχιστον. Προτιμούσε να ασχολείται με το πώς θα βελτιώσει κι άλλο την τεχνική του, αποτελώντας πρότυπο για τον σπουδαίο Ομπάλδο Φιγιόλ, τον σπουδαίο Αργεντίνο τερματοφύλακα. Προτιμούσε να παίζει με τα πόδια, ξεκινώντας την επίθεση της ομάδας του από πίσω, λανσάροντας τότε αυτό που ζητούν οι προπονητές τώρα.
«Ευχαριστώ Κάρλος, είσαι σπουδαίος τερματοφύλακας»
Προτιμούσε να βελτιώνει τις ελαστικές κινήσεις του, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα να τον αποκαλούν «Μπάτμαν». Και σαν τέτοιος εμφανίστηκε και το 1987 στην πρώτη έκδοση του Copa Pele στο στάδιο Pacaembú. Σε ένα φιλικό για παίκτες από 35 ετών και πάνω. Ο ίδιος, τότε, ήταν 45 ετών και κράτησε ανέπαφη την εστία του, έχοντας απέναντι τον Ζαϊρζίνιο, τον Ριβελίνο, τον Έντου…
Δεν είχε, εκείνη την ημέρα, τον Πελέ. Κι ας είχε το όνομά του το τουρνουά. Και να τον είχε, όμως, ήξερα όλοι τι θα γινόταν. Πώς θα τελείωνε το παιχνίδι. Με τον Βραζιλιάνο να τον πλησιάζει δηλαδή και να του λέει το εξής, όπως αποκάλυψε ο Κάρλος λίγα χρόνια πριν φύγει από τη ζωή: «Στο τέλος του αγώνα ερχόταν πάντα και μου έλεγε “ευχαριστώ Κάρλος, είσαι σπουδαίος τερματοφύλακας”».
Κι ας μην ήταν ποτέ το όνειρό του να γίνει τέτοιος…
Διαβάστε στο italians.gr
Ξεκίνησε τερματοφύλακας, έγινε επιθετικός και… σκότωσε έναν τερματοφύλακα
Ρόμπεν Ενκε: Το δράμα ενός ταλαντούχου τερματοφύλακα
Ο τερματοφύλακας που τον καταράστηκε ένα ολόκληρο έθνος για ένα γκολ
