Ο Μίνο Ραϊόλα έφυγε από τη ζωή και η Serie A έχασε έναν από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της, κόντρα σε ό,τι πιστεύουν πολλοί οπαδοί.
Η είδηση του θανάτου του Ιταλοολλανδού μάνατζερ προκάλεσε σοκ, παρά το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε. Σοκ που θα ήταν μεγαλύτερο αν οι δημοσιογράφοι δεν κατάφερναν, γιατί κατόρθωμα ήταν αλλά ντροπιαστικό, να κάνουν λάθος και να τον… πεθάνουν λάθος μέρα. Για όσους τον ήξεραν προσωπικά, το σοκ παρέμεινε πολύ μεγάλο και όταν ήρθε η ανακοίνωση της οικογένειάς του. Και ήταν πολύ μεγάλο επειδή είχαν συνηθίσει να τον βλέπουν να νικάει πάντα. Κάτι που δεν άρεσε στους οπαδούς, οι οποίοι όμως ξεχνούσαν κάτι πολύ σημαντικό: Η δουλειά του Ραϊόλα δεν ήταν να κάνει χαρούμενες τις ομάδες στις διαπραγματεύσεις με τους παίκτες. Η δουλειά του ήταν να κάνει χαρούμενους τους παίκτες και να αναγκάζει τα κλαμπ να… ματώνουν οικονομικά. Και τη δουλειά του την έκανε τέλεια. Καλύτερα απ’ όλους.
Τέλεια, όμως, ήταν και η συμπεριφορά του Μίνο απέναντι στη Serie A διαχρονικά. Αν η Ιντερ πήρε κάποτε τον Ντένις Μπέργκαμπ, το χρωστάει και στη δική του συνεισφορά. Αν ο Πάβελ Νέντβεντ συνδέθηκε με το ιταλικό πρωτάθλημα, το χρωστάει και σε αυτόν. Αν ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς έγινε «παιδί της Ιταλίας», το χρωστάει σε αυτόν. Αν ο Μάριο Μπαλοτέλι, ένας ποδοσφαιριστής χωρίς μυαλό, υπήρξε κάποτε σε τέτοιο επίπεδο ώστε να παίζει στην εθνική ομάδα και να βοηθάει στην πορεία προς τον τελικό του Euro 2012, το χρωστάει σε αυτόν. Γιατί αυτός ήταν που προσπαθούσε να βάλει έστω λίγο μυαλό στον άμυαλο «Super Mario». Αν ο Πολ Πογκμπά έφερε καθαρό κέρδος 100 εκατ. ευρώ στη Γιουβέντους, το μεγαλύτερο καθαρό κέρδος στην ιστορία του ποδοσφαίρου, το χρωστάει σε αυτόν. Και αν ο Ερλινγκ Χάαλαντ έπαιζε στη Serie A τώρα, στους Μπιανκονέρι, αντί για τη Bundesliga, θα το χρωστούσε σε αυτόν. Γιατί αυτός στο Τορίνο ήθελε να τον στείλει αλλά στο Τορίνο δεν εκτίμησαν σωστά τον Νορβηγό φορ.
Αν δεν ήταν ο Μαλντίνι δεν θα τον κατηγορούσε κανείς
Ο Ραϊόλα, με λίγα λόγια, έκανε πάντα καλό στις ιταλικές ομάδες, χωρίς να αναφέρουμε και όλες τις δουλειές που έκανε με μικρότερα κλαμπ. Παρ’ όλα αυτά, βρέθηκε να κατηγορείται και να στήνεται στον τοίχο από τον Τύπο, λόγω ενός και μόνο παίκτη: Τζίτζιο Ντοναρούμα. Η ανανέωση του συμβολαίου του με τη Μίλαν το 2017, όσα έγιναν μέχρι να υπογράψει, τον έφεραν στο στόχαστρο των οπαδών των Ροσονέρι. Και όταν τελικά ο Ιταλός τερματοφύλακας έφυγε πέρυσι, ο Ιταλοολλανδός μάνατζερ άκουσε ακόμη περισσότερα. Ηταν, όμως, δίκαιο αυτό; Οχι. Το 2017, άλλωστε, ο Ραϊόλα δεν ήταν κατά της ανανέωσης του συμβολαίου του Ντοναρούμα. Ηταν κατά των Κινέζων που είχαν αγοράσει τη Μίλαν, δηλώνοντας τότε ότι δεν είναι καθόλου αξιόπιστοι. Είχε άδικο; Ας απαντήσουν οι οπαδοί των Ροσονέρι.
Οσο για τη φυγή του Ντοναρούμα, ο Μίνο άκουσε… του κόσμου τις κατάρες, απλά και μόνο επειδή στη διοίκηση των Μιλανέζων είναι ο Πάολο Μαλντίνι. Και από τη στιγμή που υπάρχει ο Μαλντίνι, ήταν δεδομένο ότι δεν θα έπεφτε πάνω του καμία ευθύνη. Αντιθέτως, όλες θα έπεφταν πάνω στον μάνατζερ. Ο οποίος, όμως, και πάλι, έστω έμμεσα, τη βοήθησε τη Μίλαν: Ο Μενιάν αυτή τη στιγμή είναι καλύτερος τερματοφύλακας από τον Ντοναρούμα. Και πιο φθηνός. Με λίγα λόγια, κερδισμένοι βγήκαν οι Ροσονέρι. Οπως και ο Τζίτζιο, οικονομικά. Οπως και ο ίδιος ο Ραϊόλα, επίσης οικονομικά.
Μάνατζερ παικτών, όχι ομάδων
Υπάρχει, βέβαια, η εκδοχή ότι ο Μίνο ήταν στο στόχαστρο όλων επειδή το πράγμα ξέφυγε με τις προμήθειες των μάνατζερ ή με τα συμβόλαια των παικτών. Αυτό, όμως, δεν θα ενοχλούσε κανέναν αν ο χαρακτήρας του δεν ήταν εκρηκτικός. Αν δεν έκανε δηλώσεις, όταν έκρινε πως χρειαζόταν κάτι τέτοιο, απαντώντας έντονα. Ο Ζόρζε Μέντες, για παράδειγμα, το ίδιο με τον Ραϊόλα έκανε πάντα. Ηταν, όμως, ήρεμος. Ο Μίνο, από την άλλη, ήταν Ναπολιτάνος. Ηταν φυσιολογικό, επομένως, να είναι πιο εκρηκτικός, πιο οξύθυμος, να αρπάζεται πιο εύκολα όταν θεωρούσε ότι θίγονται τα συμφέροντά του. Τα οποία συμβάδιζαν πάντα με αυτά των παικτών. Γιατί δικός τους μάνατζερ ήταν. Οχι των ομάδων. Και το γεγονός ότι οι ομάδες, παρά τις διαφορές τους, συνέχιζαν να κάνουν δουλειές μαζί του, κάτι δείχνει αν μη τι άλλο…
Ο νεκρός, λένε, δικαιώνεται πάντα, αλλά η συγκεκριμένη «υπεράσπιση» στον Μίνο Ραϊόλα δεν γίνεται γι’ αυτό. Γίνεται επειδή σε όλη τη διάρκεις της καριέρας του, η οποία τελικά ήταν πολύ πιο σύντομη απ’ ό,τι θα περίμενε, στάθηκε εξαιρετικά έντιμος απέναντι στη Serie A. Και έβαλε κι αυτός το δικό του λιθαράκι, είτε για να είναι το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου κάποτε, είτε για να έχει κάποια αστέρια στις τάξεις του ακόμη κι όταν είχε μείνει πίσω σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές λίγκες. Κι ας μην του το αναγνώριζαν όσο έπρεπε και όλοι όσοι έπρεπε…
Διαβάστε στο italians.gr
Πέθανε ο Μίνο Ραϊόλα – Η ανακοίνωση της οικογένειάς του
Ο παίκτης που «έφτιαξε» τον Ραϊόλα και ο παράγοντας που τον γείωσε όσο κανείς
«Ο Κλοπ είναι ένα κομμάτι από σκ@τ@» – Οι φράσεις του Ραϊόλα που προκάλεσαν πάταγο
