Η Γιουβέντους βρίσκεται σε μια τραγική κατάσταση, η οποία δημιουργήθηκε από δικά της λάθη κυρίως.
«Στον Τραπατόνι έλεγα πάντα ένα πράγμα: Τζοβάνι, δεν θέλω να νικάς κάθε χρόνο, δεν με νοιάζει αυτό. Ας πάρουμε το πρωτάθλημα φέτος, ας το χάσουμε του χρόνου, αλλά να το ξαναπάρουμε την επόμενη. Μια χαρά ικανοποιημένοι θα είμαστε», είχε πει κάποτε ο Τζάνι Ανιέλι. «Η Γιούβε κάνει εξαιρετική δουλειά και ο Αντρέα Ανιέλι μού έχει πει ότι στόχος είναι να πάρει 10 συνεχόμενα πρωταθλήματα», είχε πει το 2018 ο Ζοσέ Μουρίνιο. Οχι ότι χρειαζόταν αυτό για να αντιληφθεί κανείς ότι ο ανιψιός δεν έχει καμία σχέση, πλην της συγγενικής, με τον Avvocato, αλλά είναι μία από τις εξηγήσεις για την τωρινή κατάσταση των Μπιανκονέρι…
Μια κατάσταση η οποία, βέβαια, μπορεί να χαρακτηριστεί και αναμενόμενη. Ενας από τους νόμους της ζωής, άλλωστε, είναι ότι όλα είναι κύκλος και από αυτό δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς. Δεδομένα, επομένως, η Γιούβε κάποια στιγμή θα σταματούσε να παίρνει σερί πρωταθλήματα. Δεδομένα, επίσης, θα έρχονταν και δύσκολα χρόνια. Αυτό που δεν ήταν δεδομένο αλλά έγινε στην πορεία, ήταν ότι θα έφτανε σε αυτή την κατάσταση από δικά της λάθη. Από δικές της αποφάσεις. Από τη δική της… απληστία. Μια απληστία που προέκυψε όταν η διοίκησή της, ο πρόεδρός της συγκεκριμένα, ένιωσε παντοδύναμος. Καλή παγίδα αυτή και ο Ανιέλι δεν ξέφυγε.
Τα πρώτα σημάδια, άλλωστε, είχαν έρθει με την αλλαγή του σήματος. Ο λόγος για τον οποίο είχε γίνει, τότε, έμοιαζε να έχει μια βάση. Στο κάτω-κάτω, αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα ως έχουν, το ποδόσφαιρο είναι μια μεγάλη μπίζνα πλέον. Λογικό μοιάζει, επομένως, το να προσπαθείς συνεχώς να βγάλεις περισσότερα χρήματα. Η Γιουβέντους, όμως, το έκανε με λάθος τρόπο. Το έκανε, για να το θέσουμε πιο σωστά, με πολύ άκομψο τρόπο. Η αλλαγή του σήματος ήταν σοκ για τους οπαδούς της. Σοκ που ξεπεράστηκε από ένα άλλο, όταν είδαν φανέλα, έστω για μια σεζόν, χωρίς τις κλασικές ρίγες. «Δεν έγινε και τίποτα», θα σκεφτεί κανείς. Στο κάτω-κάτω, για μια σεζόν ήταν. Δεν πάει έτσι όμως…
Πρωτοφανής αλλοίωση του DNA
Η Γιούβε, το ξέρουν φίλοι και εχθροί αυτό, είναι η πιο ιταλική από τις ιταλικές ομάδες. Είναι διαχρονικά το πιο made in Italy ποδοσφαιρικό κλαμπ της γειτονικής χώρας. Οταν, λοιπόν, σε αυτό το κλαμπ αρχίζεις να πειραματίζεσαι με το σήμα και με τη φανέλα, σημαίνει ότι αρχίζεις να πειράζεις σιγά-σιγά το DNA. Και αυτό θα έρθει η ώρα που θα το βρεις μπροστά σου. Δεν γινόταν να συμβεί διαφορετικά άλλωστε, από τη στιγμή που οι Μπιανκονέρι άρχισαν με σταθερά βήματα να απομακρύνονται από τις αρχές τους.
Ανέκαθεν οι Τορινέζοι βασίζονταν σε έναν σκληρό ιταλικό πυρήνα. Οι Ιταλοί παίκτες, αργά αλλά σταθερά, εξαφανίστηκαν από το ρόστερ. Ανέκαθεν η Γιουβέντους ήταν κλαμπ που απέφευγε φανατικά τους… νεωτερισμούς και ήταν υπέρ των παραδόσεων. Είδαμε, όπως προαναφέρθηκε, τι έγινε με σήμα και φανέλα. Ανέκαθεν η Κυρία είχε δίπλα της τους πιστούς της συντρόφους, τους οπαδούς της. Η διοίκηση του Αντρέα Ανιέλι τούς έκανε στην άκρη και αυτούς, βρίσκοντας πάτημα στις σχέσεις κάποιων εκ των αρχηγών τους με τη μαφία για να τους εξαφανίσει από το γήπεδο.
Ολα αυτά, ο πρόεδρος του κλαμπ τα βρίσκει τώρα μπροστά του. Σε μια τόσο άσχημη αγωνιστική περίοδο, δεν υπάρχει ο ιταλικός πυρήνας που θα βγει μπροστά στα αποδυτήρια. Σε μια τόσο άσχημη αγωνιστική περίοδο, δεν υπάρχει ο κόσμος για να δείξει τον δρόμο για την επόμενη μέρα. Πριν λίγα χρόνια οι συζητήσεις αφορούσαν στο αν μπορεί να επεκταθεί η χωρητικότητα του Stadium, αν ήταν λάθος το να χωράει μόνο 41.000. Τώρα το Stadium είναι μισοάδειο. Και είναι λογικό. Ο Αντρέα Ανιέλι δεν ήθελε οπαδούς στο γήπεδο. Ηθελε πελάτες. Οι… πελάτες, επομένως, του λένε φέτος το αναμενόμενο: «Δεν μας αρέσει αυτό που προσφέρει το μαγαζί, οπότε δεν αγοράζουμε, δεν δίνουμε τα λεφτά μας».
Την παραδίδει όπως την παρέλαβε…
Λεφτά τα οποία χρειάζεται όσο τίποτα άλλο το κλαμπ, όπως δείχνουν και οι τελευταίοι τρεις ισολογισμοί. Η πανδημία, προφανώς, έκανε μεγάλη ζημιά στη Γιούβε. Μεγαλύτερη από ό,τι στις άλλες ομάδες, γιατί αυτή είχε τα μεγαλύτερα οικονομικά ανοίγματα. Οι Μπιανκονέρι, όμως, τα κυνήγησαν τόσο πολύ και με τόσο άσχημο, απέναντι στους οπαδούς τους, τρόπο τα λεφτά, που τώρα τα ψάχνουν και δεν τα βρίσκουν. Και γι’ αυτό και δεν θα είναι εύκολα ούτε τα επόμενα 3-4 χρόνια.
Ο Αντρέα Ανιέλι παρέλαβε το 2010 μια Γιουβέντους που ήταν ένα μαύρο χάλι. Αγωνιστικά και οικονομικά. Κατάφερε τα επόμενα χρόνια να τη μετατρέψει σε ένα… θαύμα, αγωνιστικά και οικονομικά. Εκανε ρεκόρ στο ιταλικό πρωτάθλημα που δεν θα σπάσουν ποτέ, έγινε ξανά μία από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης με 2 τελικούς Champions League σε μια τριετία, έκανε ρεκόρ εσόδων στην ιστορία της, προσέλκυσε περισσότερους χορηγούς από ποτέ, εγκαινίασε φυσικά το νέο γήπεδο, πρώτο ιδιόκτητο στην Ιταλία. Εκανε πάρα πολλά, για να καταλήξει τελικά, έπειτα από όλα αυτά, σε μια κατάσταση, αγωνιστικά και οικονομικά, παρόμοια με αυτή που παρέλαβε το 2010. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη ήττα του.
Μια ήττα, στην οποία οδηγήθηκε… μόνος του. Απλά και μόνο επειδή πάντα ήθελε περισσότερα. Πάντα σκεφτόταν την επόμενη κούπα, αντί να πανηγυρίζει για αυτή που μόλις είχε κατακτήσει. Και τελικά είδε αυτό που έχτισε να γκρεμίζεται αργά αλλά σταθερά. Και χωρίς να προλάβει να πάρει και το 10ο σερί πρωτάθλημα που είχε πει στον Μουρίνιο…
Διαβάστε τα νέα της Γιουβέντους στο italians.gr
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημη ιστοσελίδα της Γιουβέντους
