Εθνική Ιταλίας. Αήττητη για 21 σερί ματς, της έχει απομείνει ακόμη ένα για τον όμιλο του Nations League.
Αυτό θα διεξαχθεί την Τετάρτη στη Βοσνία και αν οι ατζούρι νικήσουν, θα πάρουν την 1η θέση. Καλό θα είναι να το κάνουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν δεν το κάνουν θα πρόκειται για κάποια τραγωδία. Για το Nations League μιλάμε. Ακόμη κι εκεί, όμως, κάποια συμπεράσματα μπορούν να βγουν.
Με τη δέσμευση ότι τις προσεχείς ημέρες θα τα πούμε πιο αναλυτικά για τη σκουάντρα ατζούρα, προς το παρόν μπορούμε να σημειώσουμε ότι πρόκειται για μια… περίεργη έκδοση της, αφού για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια δεν υπάρχει ο παίκτης που ξεχωρίζει ως ηγέτης. Ρόλο που είχε κάποτε ο Μπάτζιο, για να μην πάμε παλαιότερα, ενώ στη συνέχεια υπήρχαν πάντα οι παίκτες με μεγάλη αξία και ακόμη μεγαλύτερη προσωπικότητα.
Αυτό συνεχίστηκε και μετά το 2006, με τους Μπουφόν, Πίρλο και Ντε Ρόσι κυρίως, με τον πρώην αρχηγό να έχει και τη «βοήθεια» της τριάδας Κιελίνι-Μπαρτσάλι-Μπονούτσι μέχρι και πριν λίγα χρόνια. Γιατί αυτά, τα χρόνια δηλαδή, περνάνε για όλους.
Η Ιταλία έχει καταφέρει, χωρίς να έχει δοκιμαστεί ακόμη σε κάποια μεγάλη διοργάνωση, να γίνει μια ομάδα που παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο, σίγουρα περισσότερο από ό,τι τα τελευταία χρόνια, έχει πάρα πολύ καλό κλίμα όπως δείχνει και το γεγονός ότι μπορεί να «επιτρέπει» σε παίκτες να δείχνουν τον καλό τους εαυτό που δε δείχνουν στις ομάδες τους (παράδειγμα ο Μπερναρντέσκι) και παράλληλα έχει όλο το μέλλον μπροστά της, αφού ο μέσος όρος ηλικίας είναι πολύ καλός.
Αυτή η κατάσταση πιστώνεται στον Ρομπέρτο Μαντσίνι, ο οποίος τελικά ίσως να είναι αυτός ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Γιατί δείχνει, είτε το πίστευε κανείς είτε όχι κάποτε, ικανός να φτιάξει όντως μια καλή ομάδα. Το πόσο καλή, έχουμε καιρό για να το διαπιστώσουμε…
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημος λογαριασμός της εθνικής Ιταλίας στο Twitter
