Με τις Γιουβέντους και Λάτσιο να είναι ήδη στους «16» του Champions League, σειρά παίρνουν οι Ιντερ και Αταλάντα.
Κάποτε, όταν άρχιζε να έχει αυτή τη μορφή, με τους όμιλους, η κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, για την Ιταλία ήταν αυτονόητο ότι οι ομάδες της όχι απλά θα προκρίνονταν στα νοκ άουτ ματς, αλλά θα έφταναν και ως το τέλος. Από το 1993 ως το 1998, άλλωστε, υπήρχε πάντα μία ιταλική ομάδα στον τελικό.
Τα χρόνια, βέβαια, περνάνε, οι εποχές αλλάζουν, η παρακμή διαδέχεται την ακμή και και μετά, επειδή όλα κύκλος είναι, έρχονται ξανά οι όμορφες μέρες. Μία τέτοια περιμένουν όλοι στην Ιταλία ότι θα είναι και η σημερινή. Η Γιουβέντους είχε ήδη κάνει, από την προηγούμενη αγωνιστική, αυτό που έπρεπε και απλά χθες Τρίτη (8/12) το τελειοποίησε με την 1η θέση μετά την 3άρα στη Βαρκελώνη.
Η Λάτσιο έσπασε το δικό της ταμπού, το οποίο διαρκούσε 20 χρόνια, από τη σεζόν 2000-01, παίρνοντας κι αυτή το εισιτήριο για τους «16». Το έκανε με άγχος, αλλά το έκανε και αυτό είναι που έχει σημασία. Και τώρα είναι η σειρά των άλλων δύο, είναι η σειρά των δύο δύσκολων -αλλά όχι ακατόρθωτων- αποστολών. Η Ιντερ δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την ίδια, η Αταλάντα δεν είναι σε τέλεια κατάσταση για ένα εκτός έδρας ματς με τον Αγιαξ, αλλά είναι στη φάση που… πρέπει να το κάνουν.
Είναι από το 2011-12 που η Ιταλία δεν έχει εκπροσώπηση σε ποσοστό 100% στη φάση των «16» του Champions League, αλλά τότε οι ομάδες της ήταν τρεις (Μίλαν, Ιντερ, Νάπολι). Και είναι από το 2002-03 που δεν κάνει το 4×4. Πολλά χρόνια… Τότε, εκείνη τη σεζόν, η Ευρώπη υποκλίθηκε στη Serie A, αφού τρεις στους τέσσερις των ημιτελικών ήταν από την Ιταλία και ιταλικός ήταν και ο τελικός.
Τώρα, για τον τελικό ή τους ημιτελικούς έχουμε χρόνο. Προέχουν οι «16» και η… απόλυτη επιστροφή του Calcio. Forza!
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημη ιστοσελίδα της UEFA
