Μία από τις πιο συγκλονιστικές ιταλικές υποθέσεις, με τον υπόλοιπο κόσμο να παρακολουθεί σοκαρισμένος όσα αποκαλύπτονταν, ήταν αυτή για τους «Τραπεζίτες του Θεού», δηλαδή την μασονική Στοά της Ιταλίας.
Μάρτιος του 1981… Δύο εισαγγελείς από το Μιλάνο ερευνούν μια υπόθεση ψεύτικης απαγωγής που είχε γίνει δύο χρόνια νωρίτερα. Ο άνθρωπος που υποτίθεται ότι είχε απαχθεί το 1979 ήταν ένας Σικελός τραπεζίτης και χρηματοπιστωτικός σύμβουλος του Βατικανού. Το όνομά του ήταν Μικέλε Σιντόνα και η έρευνα των εισαγγελέων θα οδηγήσει σε αποκαλύψεις που συγκλονίζουν όχι μόνο την Ιταλία αλλά όλο τον κόσμο. Αποκαλύψεις που φτάνουν μέχρι τη Μαφία, τον Πάπα, τον νεαρό και ανερχόμενο επιχειρηματία Σίλβιο Μπερλουσκόνι και πολλούς άλλους. Αποκαλύψεις που θα εμπλέξουν μέχρι και τη… χούντα των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή…
Εχοντας βρεθεί στο στόχαστρο των Αρχών λόγω της ψεύτικης απαγωγής του, ο Σιντόνα κρυβόταν κάπου στη Σικελία. Οταν, επομένως, εθεάθη ξαφνικά στο Αρέτσο για να συναντηθεί με τον Λίτσιο Τζέλι, σήμανε συναγερμός. Ο Τζέλι μπαίνει αυτομάτως κι αυτός στο στόχαστρο, αφού οι εισαγγελείς σκέφτηκαν το απλό: Για να εμφανίζεται ο Σιντόνα και να ταξιδεύει 1000 χλμ. για να τον συναντήσει, κάτι ύποπτο παίζει μ’ αυτόν. Και τελικά θα γίνει χαμός: Στις 17 Μαρτίου 1981 οι Αρχές κάνουν ντου στο γραφείο του Τζέλι και βρίσκουν, μεταξύ άλλων, μια λίστα με 962 ονόματα. Τι ήταν αυτά τα 962 ονόματα; Τα μέλη της μασονικής Στοάς της Ιταλίας. Της διαβόητης P2 (Propaganda 2), της οποίας αρχιμάγιστρος ήταν ο Λίτσιο Τζέλι.
Μέλη από όλους τους τομείς
Ανάμεσα στα 962 ονόματα, οι ιταλικές Αρχές βλέπουν και κάποια που δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν: Τρεις υπουργοί, 43 βουλευτές, 8 ναύαρχοι, όλοι οι επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, καρδινάλιοι (!), οι αστυνομικοί διευθυντές των μεγαλύτερων πόλεων, εκατοντάδες κρατικοί υπάλληλοι και διπλωμάτες, σύμβουλοι επιχειρήσεων, ο εκδότης της Corriere della Sera, γνωστοί δημοσιογράφοι, άνθρωποι της ιταλικής τηλεόρασης, ο τραπεζίτης Ρομπέρτο Κάλβι, πολλοί βιομήχανοι. Ενας εκ των οποίων ο ανερχόμενος Μπερλουσκόνι. Ολοι αυτοί και πολλοί ακόμη (962 συνολικά, επαναλαμβάνουμε) ήταν μέλη της P2. Χωρίς να ξέρει ο ένας για τον άλλον! Ο μόνος που ήξερε όλα τα μέλη ήταν ο Τζέλι, ο οποίος ήταν και ο μοναδικός που δεν έκρυβε το πρόσωπό του στις συνεδριάσεις της μασονικής Στοάς.
Τα χρήματα σε δικτατορικά καθεστώτα και το «Σχέδιο Δημοκρατικής Αναγέννησης»
Ανθρωπος που λάτρευε τον φασιμό και θεωρούσε μέγιστη απειλή τον κομμουνισμό, ήταν στο πλευρό του Μπενίτο Μουσολίνι και στη συνέχεια διέφυγε στην Αργεντινή. Εκεί, άγνωστο πώς, έγινε φίλος του προέδρου Χουάν Περόν και ξαφνικά επέστρεψε στην Ιταλία ως βιομήχανος με ισχυρούς φίλους. Κανείς, όμως, πιο ισχυρός από τον ίδιο. Οι εισαγγελείς, επομένως, βρήκαν κάτι παραπάνω από λαβράκι και όσο ξετυλίγουν το κουβάρι, παθαίνουν σοκ. Η P2, όπως δείχνουν τα στοιχεία που βρέθηκαν, είχε συμμετοχή σε όλα τα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα. Είχε σχέσεις με τη Μαφία, με την οποία συνεργαζόταν για διάφορες πολιτικές δολοφονίες. Είχε σχέσεις με τρομοκρατικές οργανώσεις, τις οποίες χρηματοδοτούσε. Είχε τον έλεγχο της τράπεζας του Βατικανού και μέσω αυτής, με τη βοήθεια και της CIA, διοχεύτευε κεφάλαια σε παραστρατιωτικές οργανώσεις αλλά και σε δικτατορίες. Μία από αυτές ήταν και η ελληνική, η χούντα των Συνταγματαρχών (1967- 1974)!
Οι αποκαλύψεις, φυσικά, θα φέρουν το τέλος της P2 ή τέλος πάντων αυτή η εκδοχή έχει επικρατήσει. Ο Τζέλι, άλλωστε, θα διαφύγει στην Αργεντινή, μέχρι να παραδοθεί τελικά στις ιταλικές Αρχές για να εκτίσει ποινή φυλάκισης 12 ετών. Τα όσα αποκαλύφθηκαν, άλλωστε, τον είχαν κατατάξει στην κατηγορία των «πολύ επικίνδυνων». Και θα γίνει ο Νο1 κίνδυνος, όταν στη βίλα του, κάπου στην Τοσκάνη, θα βρεθεί ένα ανατριχιαστικό ντουκουμέντο: «Σχέδιο Δημοκρατικής Αναγέννησης». Αυτός ήταν ο τίτλος του και ανέφερε τα εξής: Ενοποίηση του Τύπου. Καταστολή των εργατικών σωματείων. Αναθεώρηση του ιταλικού Συντάγματος. Ολα αυτά η P2 τα θεωρούσε απαραίτητα για το μέλλον της Ιταλίας. Και όλα αυτά μπορούσαν να γίνουν με τα κεφάλαια από την τράπεζα του Βατικανού. Γι’ αυτό και το «τραπεζίτες του Θεού», όπως έμειναν στην ιστορία οι εμπλεκόμενοι.
Ο απαγχονισμός – μήνυμα
Στόχος της P2, της μασονικής Στοάς της Ιταλίας, ήταν η δημιουργία μιας νέας πολιτικής και οικονομικής ελίτ. Μια νέα πραγματικότητα που θα οδηγούσε σταδιακά στην «απολυταρχική μορφή δημοκρατίας», όπως ανέφερε ένα από τα κεφάλαια του σχεδίου που ανακαλύφθηκε. Σχέδιο που κατέρρευσε οριστικά και αμετάκλητα, όταν κατέρρευσε και η Banca Ambrosiano, η Αμβροσιανή Τράπεζα, την οποία ουσιαστικά ήλεγχε το Βατικανό. Και ακόμη πιο συγκεκριμένα ο Ρομπέρτο Κάλβι. Πρόεδρος της τράπεζας, άνθρωπος του Βατικανού και μέλος της P2, όπως αναφέραμε και πιο πάνω. Και παράλληλα, άνθρωπος που θα έχει τραγικό τέλος, αφού θα βρεθεί κρεμασμένος σε γέφυρα του Λονδίνου, λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από εκκλησία που στον Μεσαίωνα ανήκε στους Ναΐτες Ιππότες. Οχι τυχαία, προφανώς, η επιλογή του σημείου της δολοφονίας του με τον παραδοσιακό μασονικό τρόπο εκτέλεσης…
Το 1,3 δισ. δολάρια της Cosa Nostra και η πολιτική ανέλιξη του Μπερλουσκόνι
Γιατί δολοφονήθηκε; Επειδή η Μαφία ήθελε με κάθε τρόπο να πάρει τον έλεγχο της Αμβροσιανής Τράπεζας. Και ο λόγος που ήθελε κάτι τέτοιο, ήταν ο εξής: Βρέθηκε το ποσό του 1,3 δισ. δολαρίων, χωρίς κανείς να ξέρει τον κάτοχό του. Η ιταλική αστυνομία, όμως, τον ήξερε, αν και δεν μπορούσε να τον αποδείξει. Τα λεφτά ήταν της σικελικής μαφίας, της Cosa Nostra, η οποία -όπως προαναφέρθηκε- συνεργαζόταν με τον αρχιμάγιστρο Τζέλι. Οι αποκαλύψεις είναι συνεχείς και σοκαριστικές, αφού γίνεται γνωστό ότι η P2 λειτουργούσε από το 1966 ενώ η CIA είχε προσπαθήσει από το 1950 να οδηγήσει τα πράγματα εκεί. Να οδηγήσει, δηλαδή, στη δημιουργία της P2 του Τζέλι.
Η μυστική σέχτα, όπως θα αποδειχθεί στη συνέχεια, είχε συμμετοχή σε ένα σωρό σκάνδαλα και τρομοκρατικές επιθέσεις. Αυτή, για παράδειγμα, ήταν πίσω από την τρομοκρατική επίθεση στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια με απολογισμό 85 νεκρούς και 200 τραυματίες. Είναι, απλά, το μεγαλύτερο τρομοκρατικό χτύπημα στην Ιταλία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο! Οι αποκαλύψεις, μάλιστα, είναι τέτοιες ώστε τον Μάιο του 1981, δύο μήνες μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου, ο πρωθυπουργός Αρνάλντο Φορλάνι να παραιτηθεί. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, άλλωστε, από τη στιγμή που μέλη της κυβέρνησής του ήταν στη λίστα των 962 μελών της P2.
Της μασονικής Στοάς που πολλοί πιστεύουν ότι δεν έπαψε ποτέ να λειτουργεί, παρά τη διάλυσή της το 1982. Και ως μια ισχυρή ένδειξη γι’ αυτό, θεωρούν ότι είναι η εκλογή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ως πρωθυπουργός το 1994…
Διαβάστε στο italians.gr
Αλ Καπόνε: Πώς ξεκίνησαν όλα στην ιστορία του διαβόητου μαφιόζου
Δολοφονία Αλντο Μόρο: Οι 55 μέρες που συγκλόνισαν την Ιταλία και οι θεωρίες συνωμοσίας
Το μυστικό καταφύγιο του Μπενίτο Μουσολίνι στο υπόγειο της Villa Torlonia
