Η αποκάλυψη Λίπι για τα πέναλτι με τη Μίλαν και πώς χάθηκε ο τελικός για τη Γιουβέντους

Στις 28 Μαΐου 2003 το ιταλικό ποδόσφαιρο έζησε μία από τις κορυφαίες στιγμές του, με τον τελικό ανάμεσα σε Μίλαν και Γιουβέντους στο Champions League.

Το 2002-03 ήταν μία σεζόν που ολοκληρωνόταν όπως έπρεπε. Ολοκληρωνόταν τέλεια. Με τρεις ιταλικές ομάδες, δηλαδή, στους «4» του Champions League. Και με την 4η να είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Καλύτερα, δεν γινόταν. Οπως δεν γινόταν να είναι καλύτερο και το σενάριο του τελικού: Ιταλικός 100%. Σε όλα. Καταρχάς στο ζευγάρι. Οτι θα υπήρχε μία ήταν σίγουρο, αφού είχαμε derby della Madonnina στον ημιτελικό. Απέμενε να κάνουν και οι Μπιανκονέρι τη δουλειά με τους Ισπανούς και την έκαναν. Ετσι, στις 28 Μαΐου 2003, στο Ολντ Τράφορντ, έλαβε χώρα ο πρώτος και μοναδικός ως σήμερα ιταλικός τελικός στην κορυφαία διοργάνωση…

Ενας τελικός, ο οποίος προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις. Προκάλεσε, βασικά, διάφορα σχόλια για το θέαμα. Κατανοητά φυσικά, αλλά από την άλλη ήταν ένας τελικός Μίλαν εναντίον Γιουβέντους για το Champions League. Το πρώτο ζητούμενο, επομένως, ήταν να αποφευχθεί η ήττα. Και από εκεί και πέρα, κάποιος τρόπος θα βρισκόταν για να έρθει η νίκη. Αυτός ο τρόπος, τελικά, ήταν κοινός. Η διαδικασία των πέναλτι. Εκεί όπου το σκηνικό θα μπορούσε να απογειωθεί εντελώς και να λήξει και… 1-1 ή 2-2. Οι Ντίντα και Μπουφόν, άλλωστε, ήταν οι καλύτεροι της σχετικής διαδικασίας. Μια διαδικασία που μάλλον είχε κριθεί πριν καν αρχίσει. Αυτό, τουλάχιστον, αντιλαμβάνεται κανείς από όσα έχει πει ο Μαρτσέλο Λίπι.

Αλλο Ρώμη, άλλο Μάντσεστερ…

Τρεζεγκέ, Μπιριντέλι, Ζαλαγέτα, Μπιριντέλι, Ντελ Πιέρο, ήταν οι πέντε που εκτέλεσαν. Μια πεντάδα που βγήκε με δυσκολία… «Ανάμεσα στο 1996 και στο 2003 υπήρχε μια διαφορά. Στη Ρώμη είχαν έρθει όλοι και μου είχαν ζητήσει να εκτελέσουν πέναλτι. Στο Μάντσεστερ με δυσκολία βρήκα την 5άδα…», έχει πει ο τότε προπονητής των Τορινέζων. Και ίσως γι’ αυτό η κούπα πήγε στους Μιλανέζους. Η Μίλαν ευστόχησε τρεις φορές, η Γιουβέντους δύο και ο Κάρλο Αντσελότι πήρε την τέλεια εκδίκηση από την πρώην ομάδα του. Οσο για τον Λίπι, θα περίμενε τρία χρόνια για να ζήσει ακόμη μια μεγάλη στιγμή. Την κορυφαία του. Την κατάκτηση του Μουντιάλ 2006. Στα πέναλτι ξανά. Και με λιγότερα προβλήματα στο να βρει τους 5 που θα εκτελούσαν…