Το όνομά του δεν λέει τίποτα σε κανέναν, αλλά η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να έχει πετύχει κάτι που κανείς άλλος δεν κατάφερε με Ιντερ και Μίλαν.
Αν πιάσεις οποιονδήποτε εκτός Ιταλίας, αν τους πιάσεις όλους έναν-έναν και τους πεις «Σολ Μαλατράζι», δεν θα πάρεις απάντηση. Καμία. Και είναι λογικό. Μόλις τρεις εμφανίσεις με την εθνική Ιταλίας, τίποτα το ιδιαίτερο ως ποδοσφαιριστής, τίποτα αξιόλογο ως προπονητής στη συνέχεια. Κι όμως, ο συγκεκριμένος τύπος έχει πετύχει κάτι μοναδικό. Κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο ως απίθανο να επαναληφθεί, αν και ποτέ δεν ξέρεις… Ας δούμε, όμως, τι είχε ζήσει ο Μαλατράζι γράφοντας μοναδική ιστορία. Και το «μοναδική», όπως θα διαπιστώσετε στις παρακάτω γραμμές, δεν είναι υπερβολικό αλλά η αλήθεια.
Ο Σολ Μαλατράζι, λοιπόν, ήταν ένας πλάγιος μπακ που έπαιζε και σαν στόπερ, λίμπερο ή και χαφ, αν χρειαζόταν. Δεν ήταν σούπερ σε καμία από αυτές τις θέσεις, αλλά δεν ήταν και άσχημο να υπάρχει στο ρόστερ. Μπορούσε να δώσει κάποιες λύσεις. Και αφού μπορούσε να δώσει λύσεις, πέρασε από Φιορεντίνα (1959-63) και Ρόμα (1963-64), πριν πάει στο Μιλάνο. Ο Μαλατράζι έπαιξε στην Ιντερ από το 1964 ως το 1966 κατακτώντας δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο Πρωταθλητριών. Τη σεζόν 1966-67 έπαιξε στη Λέκο και την επόμενη τριετία (1967-70) φόρεσε τη φανέλα της Μίλαν. Εκεί, με τους Ροσονέρι, πανηγύρισε την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος και ενός κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Μόνο αυτός!
Και εδώ είναι όλο το θέμα: Ο Σολ Μαλατράζι υπήρξε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία που κατέκτησε κύπελλο Πρωταθλητριών με δύο διαφορετικές ομάδες και ο μοναδικός μέχρι σήμερα που κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο Πρωταθλητριών τόσο με την Ιντερ όσο και με τη Μίλαν! Τρομερά πράγματα. Και για να του δώσουμε κι άλλους πόντους, θα αναφέρουμε και τα εξής: Κατέκτησε, επίσης, δύο κύπελλα Κυπελλούχων με Μίλαν και Φιορεντίνα, τρία Διηπειρωτικά με Ιντερ και Μίλαν, ένα κύπελλο Ιταλίας με τους Βιόλα!
Και δεν υπάρχει ούτε ένας -απολύτως λογικό- εκτός Ιταλίας που να μνημονεύει το όνομά του…
