Η αθώωση του Φραντσέσκο Ατσέρμπι για ό,τι είπε στον Ζουάν Ζέσους παραμένει στην επικαιρότητα και η Gazzetta dello Sport δίνει μάχες.
Ηταν μια υπόθεση που θα έκλεινε, υπό φυσιολογικές συνθήκες, χωρίς πολλά-πολλά. Ο αμυντικός της Ιντερ θα έπαιρνε την τιμωρία του, αυτός της Νάπολι θα ένιωθε δικαιωμένος και η ζωή στη Serie A θα συνεχιζόταν… Τελικά, όμως, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά, αφού ο αθλητικός δικαστής αποφάσισε να αθωώσει τον Ιταλό αμυντικό. «Δεν υπάρχουν αποδείξεις», ήταν η απόφασή του. «Από εδώ και πέρα μπορείς εύκολα να είσαι ρατσιστής με τον αντίπαλο αλλά να το κάνεις στο αυτί του για να μην σε ακούσει κανείς», λένε από την πλευρά τους τα ναπολιτάνικα ΜΜΕ. Και αφού τα ναπολιτάνικα ΜΜΕ είναι στις επάλξεις, δεν γινόταν να μην είναι και η Gazzetta dello Sport.
Πάντα είναι σε τέτοια θέματα, στο κάτω-κάτω, έχει αποδείξει ότι είναι ευαίσθητη σε θέματα ρατσισμού. Πέρυσι, για παράδειγμα, ήταν έξαλλη κάθε φορά που υπήρχε κάποιο περιστατικό με τον Ρόμελου Λουκάκου και ζητούσε τιμωρίες. Τώρα ήταν και πάλι έξαλλη αλλά με όσους ζητούσαν τιμωρία του Ατσέρμπι. Καθημερινά άλλωστε, μέχρι να βγει η απόφαση του αθλητικού δικαστή, υπήρχαν ένα-δύο άρθρα για αυτό το θέμα. Αρθρα που έλεγαν ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις, άρα κακώς υπάρχει όλος αυτός ο θόρυβος. Και μετά το κλείσιμο της υπόθεσης, όμως, η GdS συνεχίζει. Οχι για να μην τιμωρηθεί ο Ατσέρμπι πλέον αλλά για να μην υπάρχουν υποψίες ότι κακώς αθωώθηκε. Ετσι, σήμερα (29/3) δημοσίευσε την ερώτηση ενός αναγνώστη και φυσικά την απάντηση.
«Από πότε είναι ρατσιστική η λέξη νέγρος;»
Η ερώτηση, λοιπόν, του αναγνώστη της ιταλικής εφημερίδας ήταν η εξής: «Είμαι 70 ετών, ήμουν πάντα αναγνώστης και πριν αρκετά χρόνια η λέξη “νέγρος” χρησιμοποιείτο κανονικά και δεν είχε καμία ρατσιστική έννοια. Τι άλλαξε εν τω μεταξύ;».
Η απάντηση, λοιπόν, της Gazzetta dello Sport είναι η εξής…
«Ενδιαφέρουσα η ερώτηση. Η λέξη “νέγρος” δεν ήταν πάντα τόσο σκληρά προσβλητική όσο θεωρείται σήμερα, ιδιαίτερα από τους Αφροαμερικανούς. Διευκρίνιση: Είναι αναμφίβολα ένα ρατσιστικό επίθετο και ο ρατσισμός είναι το υπέρατο κακό της ανθρωπότητας, μαζί με τα… παιδιά του, δηλαδή την αποικιοκρατία, τη σκλαβιά, τον αντισημιτισμό και τον ναζισμό. Είναι, όμως, ένα αρκετά πρόσφατο γλωσσικό απόκτημα.
Για παράδειγμα, αν κάποιος ξεφυλλίσει τη Gazzetta dello Sport της δεκαετίας του ’60 ή του ’70 θα έβλεπε ότι αυτό το επίθετο χρησιμοποιείτο απλά για να υποδείξει τους Αφρικανούς και τους Αφροαμερικανούς. Και έτσι ήταν και στις ΗΠΑ μέχρι τη δεκαετία του ’60, τόσο στη λογοτεχνία όσο και στον προφορικό λόγο. Ο όρος αυτός υπήρχε σε διάσημα έργα συγγραφέων, όπως στο “Η καμπίνα του θείου Τομ” της Χάριετ Μπίτσερ Στόου».
