Το Μιλάνο βρίσκεται στο «1-2» της Serie A μετά από χρόνια και όλοι αναρωτιούνται αν ήρθε η ώρα να μπει τέλος στην κυριαρχία της Γιουβέντους.
Στην 1η θέση η Μίλαν, στη 2η η Ιντερ και μόνο ένας βαθμός να τους χωρίζει. Το φετινό πρωτάθλημα φαίνεται ότι θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και αυτό που περιμένουν να δουν άπαντες είναι αν η μάχη του φετινού τίτλου θα αφορά αποκλειστικά τις δύο ομάδες από το Μιλάνο. Δύσκολο να το πει κάποιος από τώρα, αφού η Γιούβε είναι μόνο τέσσερις βαθμούς πίσω, ενώ και οι Ρόμα και Νάπολι είναι εκεί, αλλά σίγουρα η παρουσία των δύο από το Μιλάνο στις πρώτες δύο θέσεις προκαλεί έξτρα ενδιαφέρον.
Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, ο Αρίγκο Σάκι με άρθρο του στη Gazzetta dello Sport, το οποίο δημοσιεύτηκε σήμερα 18/12/2020, αναλύει τα δεδομένα για ροσονέρι και νερατζούρι και εμείς παραθέτουμε αυτούσια όσα έγραψε.
«Μίλαν και Ιντερ παίζουν για την 1η θέση κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και θα είναι μια παθιασμένη μονοαχία αυτή τη στιγμή, στην οποία όλοι έχουμε ανάγκη από θετικά συναισθήματα. Για να διώξουμε κάθε αμφιβολία, πάντως, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι μια μάχη ανάμεσα σε έναν βαρέων βαρών (Ιντερ) κα έναν στην κατηγορία ελαφρών βαρών (Μίλαν), για να το θέσουμε με όρους πυγμαχίας.
Οι δύο πλευρές είναι εντελώς διαφορετικές σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις που έκαναν στις μεταγραφές (οι νερατζούρι ξόδεψαν πολλά περισσότερα) και την ποιότητα των παικτών (ξεκάθαρα ανώτερο το ρόστερ της Ιντερ).
Η Μίλαν μπορεί να είναι ανταγωνιστική ως το τέλος μόνο υπό έναν όρο: Πρέπει να είναι πιο ομάδα, πρέπει να ποντάρει περισσότερο στο παχνίδι και λιγότερο στην ατομική ενέργεια, δεν πρέπει να χάνει ποτέ την αποφασιστικότητά της, αυτό το πάθος και τον ενθουσιασμό που τη χαρακτήρισαν στους πρώτους μήνες της σεζόν. Μέχρι στιγμής οι ροσονέρι έχουν δείξει ότι έχουν περισσότερη θέληση, μεγαλύτερη διάθεση να… θυσιαστούν σε σχέση με τους αντιπάλους τους, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.
Το ρόστερ της Μίλαν αριθμητικά είναι μια χαρά, οι απουσίες των Ιμπραΐμοβιτς και Κίερ, σε βάθος χρόνου, κοστίζουν και φάνηκε στις τελευταίες δύο αγωνιστικές, αλλά ο χαρακτήρας του γκρουπ και η θέληση να μην τα παρατάνε ποτέ, κάνει τη διαφορά. Ο Πιόλι έχει αποδειχθεί καλύτερος από ό,τι περίμεναν πολλοί, ήξερε πώς να φτιάξει ένα ομοιογενές σύνολο, έδωσε ένα παιχνίδι στην ομάδα του, έπεισε τους παίκτες του να πιστέψουν στη δουλειά και κάνοντας τα αυτά, πήρε από όλους το μάξιμουμ, αν όχι ακόμη περισσότερα.
Τώρα πρέπει να διαχειριστεί τις δυνάμεις και μετά θα έρθει η διακοπή για να γεμίσουν τις μπαταρίες τους. Ενα πράγμα πρέπε να είναι σαφές: Η έλλειψη, αναπόφευκτη με δεδομένη την ηλικία των πρωταγωνιστών, εμπειρίας και γνώσεων, μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με την αύξηση της συνεργασίας και της ενότητας.
Η Ιντερ είναι ομάδα βαρέων βαρών, όπως προαναφέρθηκε. Είναι, υπολογίζοντας τις μεταγραφές, τους παίκτες που αποτελούν την ομάδα του Κόντε και φυσικά την αξία του προπονητή. Ας το θέσουμε έτσι: Η Ιντερ έχει έναν καθηγητή στον πάγκο, οι παίκτες θα πρέπει επομένως να γίνουν τώρα μια πειθαρχημένη τάξη. Οι νερατζούρι έχουν βελτιωθεί πολύ, ξέρουν πώς να είναι αφεντικά στο γήπεδο (όχι πάντα βέβαια…) και έχουν ένα πλεονέκτημα: Είναι εκτός Ευρώπης.
Αυτό, προσωπικά το έζησα όταν ήμουν στον πάγκο της Μίλαν, είναι πλεονέκτημα γιατί οι ποδοσφαιριστές έχουν μόνο ένα πράγμα να σκέφτονται και μέσα στην εβδομάδα μπορείς να προγραμματίσεις τη δουλειά με απόλυτη ακρίβεια. Πέραν αυτού, παίκτες όπως ο Λουκάκου δίνουν ένα σημαντικό μήνυμα και στους συμπαίκτες τους. Η Μίλαν, αντιθέτως, έχοντας ακόμη υποχρεώσεις στο Europa League, θα δει την ενέργειά της να χάνεται ως ένα σημείο λόγω της ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Τέλος, υπάρχει το θέμα του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν οι δύο ομάδες, το οποίο είναι πάντα καθοριστικό σε μια μονομαχία. Τόσο η Ιντερ όσο και η Μίλαν έχουν μια ιστορία με επιτυχίες, ξέρουν πώς νικάς και πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι, αλλά έχω την αίσθηση ότι οι παράγοντες των ροσονέρι είναι πιο δεμένοι μεταξύ τους, τα βρίσκουν καλύτερα, σε σχέση με τους συναδέλφους τους στους νερατζούρι.
Ακόμη κι αυτό είναι ένας τομέας που δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε: Πάντα πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω ότι οι επιτυχίες μιας ομάδας γεννιούνται από τη διοίκηση, περνάνε από τον προπονητή και φτάνου στους παίκτες, οι οποίοι θέτουν σε εφαρμογή τη στρατηγική που έχει σχεδιαστεί από ψηλά».
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημη ιστοσελίδα της Μίλαν
