Το ιταλικό ποδόσφαιρο έχει διάφορες σταθερές επί δεκαετίες και μία από αυτές είναι και η παρουσία γυναικών στις εξέδρες.
Η Ιταλία είναι μία χώρα με ξεχωριστή κουλτούρα σε αρκετά θέματα. Ενα από αυτά, είναι η μπάλα. Το ποδόσφαιρο. Σπορ που δεν αρέσει μόνο στους άντρες, αλλά και στις γυναίκες. Και δεν αναφερόμαστε σε όσα κορίτσια ακολουθούν επαγγελματικά το ποδόσφαιρο, αλλά σε όσα το ζουν οπαδικά. Επί πολλές δεκαετίες, άλλωστε, στις ιταλικές εξέδρες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν γυναίκες. Και το καλύτερο; Καταλαβαίνουν 100% τι βλέπουν. Πάνε στο γήπεδο επειδή το γουστάρουν, αγαπάνε την ομάδα τους, την ατμόσφαιρα…
Κάποιες εξ αυτών, μάλιστα, ήταν και «υπεύθυνες» γι’ αυτή την ατμόσφαιρα. Είχαν έναν πολύ πιο ενεργό ρόλο, γράφοντας τη δική τους ιστορία στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Μια ιστορία που ο κόσμος άρχισε να μαθαίνει το 2013. Τότε, τον Αύγουστο συγκεκριμένα, έγινε το Σούπερ Καπ. Λάτσιο – Γιουβέντους στη Ρώμη. Την επόμενη μέρα, οι εφημερίδες εστιάζουν σε μια συγκεκριμένη φωτογραφία. Τι έδειχνε αυτή; Μια γυναίκα σε ρόλο οργανωτή στην εξέδρα των οπαδών των Μπιανκονέρι.
Μέλη εντός και εκτός Ιταλίας
Το όνομά της, Βαλέρια Βισκέτι. Και κάπως έτσι, το ευρύ κοινό έμαθε για τις Dominae. Τον ενεργό γυναικείο τομέα οπαδικού κλαμπ. Ηταν, ουσιαστικά, ένας σύνδεσμος που υπαγόταν στους Drughi. Είχε, όμως, τη δική του πορεία. Μπορεί οι πολλοί να το έμαθαν τον Αύγουστο του 2013, αλλά οι Dominae, με τη Βαλέρια αρχηγό, δραστηριοποιούνταν από το 2009. Και έχοντας περισσότερα από 150 μέλη, από Ιταλία και εξωτερικό, δεν ήταν και… αμελητέα ποσότητα. Κάθε άλλο. Με συνεχή παρουσία στα εντός και εκτός έδρας παιχνίδια, οι Dominae κέρδισαν την εκτίμηση όλων. Την αναγνώριση.
Αυτή φάνηκε και στην πράξη, όταν η Βαλέρια ενημερώθηκε ότι θα είναι ένα από τα άτομα που θα οργανώνουν την εξέδρα.
«Έτσι θέλησε ο αρχηγός του γκρουπ μου. Και αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα. Πιστεύω πως το αξίζω ύστερα από πολλά χρόνια επιμελούς παρουσίας στους αγώνες της Γιουβέντους. Θέλω μόνο να βοηθώ στην ενίσχυση της ομάδας μου. Στην προσωπική μου ζωή είμαι πιο ντροπαλή και δεν θέλω να αποτελώ το κέντρο της προσοχής. Στο γήπεδο όμως είναι αλλιώς. Μία γυναίκα μπορεί να έχει περισσότερο τη νοοτροπία της εξέδρας απ’ ότι πολλοί άνδρες», είχε πει μιλώντας σε ιταλικό Μέσο μετά το Σούπερ Καπ 2013.
Τα 600 χλμ. για 90 λεπτά
Για την ίδια, το ότι οργάνωσε την εξέδρα σε κάποια παιχνίδια, ήταν ο προορισμός ενός μακρινού ταξιδιού. Μεγαλύτερο από αυτό των 600 χιλιομέτρων που έκανε από το Βίτερμπο, με τον πατέρα της, για να δει τη Γιούβε. Ετσι ξεκίνησε, όταν ήταν μικρή, η αγάπη της για τους Μπιανκονέρι, το ποδόσφαιρο, την εξέδρα. Και τελικά σε αυτή την εξέδρα κατάφερε να μπει όχι ως μια γυναίκα που θέλει να περάσει την ώρα της. Ή σαν ένα κορίτσι που πάει στο γήπεδο επειδή έτσι είναι η μόδα. Βρέθηκε εκεί έχοντας πιο ενεργό ρόλο απ’ ό,τι θα φαντάζονταν πολλοί.
Ισως γιατί δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι «εμείς αποτελούμε καρδιά και φωνή, όχι βυζιά και κώλους», όπως είχε πει η ίδια…
Διαβάστε στο italians.gr
Γιατί η Γιουβέντους έχει περισσότερους οπαδούς από όλους στον νότο
Οι τρεις εκδοχές πίσω από το θρυλικό σκηνικό με το μηχανάκι στο Μεάτσα
