Ρόμα. Η ομάδα που έζησε διάφορες αλλαγές στην Curva Sud, την οποία σημάδεψε ένα πρόσωπο.
Κυριακή, 5 Ιουνίου 2005. Στις 12:30, στη στροφή της via Pratica di Mare, μια μηχανή που κινείται με μεγάλη ταχύτητα βγαίνει εκτός πορείας, θα αναποδογυρίσει πολλές φορές και θα προκαλέσει χάος. Στο σημείο θα φτάσουν αμέσως αστυνομία και ασθενοφόρο, το οποίο όμως δεν θα μπορέσει να σώσει τον οδηγό της μηχανής που βρίσκεται στο έδαφος. Και όταν η αστυνομία θα ανακοινώσει ότι το πτώμα είναι αυτό του Πάολο Τζαπαβίνια, στην Αιώνια Πόλη θα επικρατήσει πανικός…
Σαν κι αυτόν που προκαλούσε ο ίδιος όταν έμπαινε στη μάχη. Με σωματοδομή που… υπολόγιζες καλά αν ήσουν απέναντι του, σχεδόν ξυρισμένο κρανίο και με μεγάλη εμπειρία από οπαδικά σκηνικά, ο Τζαπαβίνια, «Τζαπάτα» για τους φίλους του, υπήρξε μία από τις μορφές που στιγμάτισαν το οπαδικό κίνημα της Ιταλίας, παρά το γεγονός ότι έφυγε από τη ζωή μόλις 40 ετών. Λίγα γενικά, πολλά όμως για να προλάβει ο Πάολο να αλλάξει τα πάντα στην Curva της Ρόμα, της ομάδας που αγάπησε από μικρός και την οποία ακολουθούσε από 13 ετών, είτε στο πέταλο του Olimpico είτε στις εκδρομές.
Χρόνια αργότερα, βέβαια, αυτές οι εκδρομές θα γίνονταν λόγος για να κατηγορηθεί, αλλά όχι και να αμφισβητηθεί ευθέως. Γιατί; Λόγω ενός ξαδέρφου του, ονόματι Γκουίντο, ο οποίος ήταν στέλεχος στο “Lotta al sistema”, μάχη με το σύστημα, ένα ακροδεξιό κίνημα των δεκαετιών ’70 και ’80. Ο Πάολο Τζαπαβίνια δεν υπήρξε μέλος του συγκεκριμένου κινήματος, υπήρξε όμως ακροδεξιός και δεν το έκρυψε ποτέ. Και επειδή το ήξεραν όλοι, το γεγονός ότι μετέφερε την έδρα των Boys, το κλαμπ του οποίου ήταν ηγέτης και το οποίο πήρε το κουμάντο στην Curva επί των ημερών του, σε περιοχή της Ρώμης που ανήκε στην αριστερά, δείχνει και τον σεβασμό που είχε από τους “αντιπάλους” του.
«Η Ρώμη ανέκαθεν ήταν, είναι και πιστεύω ότι πάντα θα είναι μια πόλη που ανήκει στη δεξιά. Αρέσει ή όχι, έτσι είναι. Ποτέ, όμως, δεν επιτρέψαμε να μπλέξει η πολιτική με τη Ρόμα. Μπορούν να μας κατηγορήσουν για πολλά αν θέλουν, αλλά όχι γι’ αυτό», είχε πει κάποτε και ειδικά την περίοδο που ο Τύπος τον κατηγορούσε ότι είναι και «επιχειρηματίας», επειδή ο ξάδερφος Γκουίντο είχε ιδρύσει την εταιρεία “Un Amore Infinito”, η οποία αναλάμβανε την οργάνωση των εκδρομών της τζαλορόσα Curva σε Ιταλία και εξωτερικό, ενώ παράλληλα πουλούσε και οπαδικά προϊόντα.
Μπορεί να μην ακούγεται ωραίο και να μην είναι όντως, αλλά στην Ιταλία, καλώς ή κακώς, είναι μια συνηθισμένη πρακτική στις tifoserie και ειδικά σε αυτές των μεγάλων ομάδων, με τα πολλά μέλη. «Ο Τζαπαβίνια ήταν ultra, φασίστας και επιχειρηματίας μαζί. Κανένα από τα τρία δεν μπορούσε να σταθεί χωρίς τα άλλα δύο», έγραψε γι’ αυτόν η La Repubblica μετά τον θάνατό του, προκαλώντας την αντίδραση όχι μόνο των φίλων του στο πέταλο, αλλά και των αντιπάλων του στο απέναντι.
Στην κηδεία του Τζαπαβίνια, πέρα από την αντιπροσωπεία της Ρόμα με τους Φραντσέσκο Τότι, Ντανιέλε Ντε Ρόσι, Μπρούνο Κόντι, Αντόνιο Κασάνο και Αλμπέρτο Ακουιλάνι, είχε βρεθεί και η ηγετική ομάδα των ultras της Λάτσιο, ενώ στην επέτειο του θανάτου του, σε μια γιορτή που διοργανώθηκε στη Ρώμη, τα πανό των Boys και των Irriducibili για πρώτη και τελευταία φορά κρεμάστηκαν δίπλα-δίπλα. Λόγω κοινών πολιτικών πεποιθήσεων; Ναι. Οχι μόνο γι’ αυτό όμως, αλλά και γιατί αμφότερες οι πλευρές στο γήπεδο ήταν αυτό που αγαπούσαν: Ultras. Και σε τέτοιες περιπτώσεις, κάτω από το μίσος, υπάρχει πάντα ένα είδος αναγνώρισης.
Για τον Τζαπαβίνια η αναγνώριση από την πλευρά του Τύπου δεν ήρθε όσο ήταν στη ζωή, αλλά όταν έφυγε από αυτή. Οι πολλές κάμερες που μπήκαν στα δύο πέταλα του Olimpico, οι πολλοί πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών που εισέβαλαν τόσο στην curva των τζαλορόσι όσο και σε αυτή των λατσιάλι, είχαν προκαλέσει στην ιταλική πρωτεύουσα ένα περίεργο κλίμα, με τους τιφόζι να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι για σκηνικό. Μια κατάσταση την οποία οι διάδοχοι του «Τζαπάτα» δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν όπως θα έκανε ο ίδιος. Κι ας είχε κατηγορηθεί κάποτε, λίγα χρόνια πριν το δυστύχημα με τη μηχανή, ότι είχε δώσει άτομα από το πέταλο, σε μια προσπάθεια του να το «καθαρίσει», με βάση τα δικά του πιστεύω.
Κατηγορίες που ο ίδιος απέκρουε πάντα, ενώ και το γεγονός ότι δεν ήρθε ποτέ σε δύσκολη θέση, δεν κατηγορήθηκε ευθέως από άλλους τζαλορόσι ή δεν έγινε κάποια προσπάθεια… ανατροπής του, μάλλον δείχνει ότι ακόμη κι αν ήταν μπλεγμένος, η ιστορία ήταν περίεργη και η συμμετοχή του δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο παρουσιαζόταν από τον Τύπο. Ή, από την άλλη, δείχνει ότι η δύναμή του στο πέταλο ήταν τέτοια ώστε κανείς να μην του πάει κόντρα, ακόμη κι όταν συνεργάζεται με τις μυστικές υπηρεσίες.
Οπως και να έχει, αλήθεια ή ψέματα, ο Πάολο Τζαπαβίνια δεν είναι στη ζωή, οπότε δεν έχει και μεγάλη σημασία μάλλον το τι έγινε πριν σχεδόν δύο δεκαετίες. Διάστημα όχι μεγάλο, πάντως, για να ξεχαστεί από τους ultras της Ρόμα που τιμούν πάντα τη μνήμη του, σηκώνοντας πανό με τα λόγια του που… αντηχούν πάντα στη Sud του Olimpico.
«Τζαλορόσο γίνεσαι, γιατί το να είσαι Ρομανίστα σημαίνει να τους έχεις όλους και όλα απέναντι σου, γιατί αυτό δεν σε ενοχλεί αλλά σε ανυψώνει, γιατί η επιλογή δείχνει το θάρρος, γιατί παρά τα πάντα θα παραμείνω για πάντα μια καρδιά Ultra».
Διαβάστε επίσης
Αταλάντα: Ο αρχηγός των οπαδών που δεν μπορεί να πάει στο γήπεδο επί δεκαετίες
