Ιντερ και Λάτσιο είναι εδώ και δεκαετίες αντίπαλοι στο γήπεδο, αλλά στις εξέδρες δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν.
Τη δεκαετία του ’90 η Sere A κατάφερε να φτάσει σε ύψη μεγαλύτερα κι από αυτά της δεκαετίας του ’80. Ηταν μια δεκαετία στην οποία το χρήμα έρεε άφθονο. Οχι μόνο στους τρεις του βορρά, αλλά και στη Ρώμη. Στη Φλωρεντία. Στην Πάρμα. Ηταν η Serie A των «sette sorelle», όπως είχε ονομαστεί. Των «επτά αδελφών» που ξεκινούσαν τη σεζόν με στόχο τον τίτλο.
Για όποιον άρχισε τότε να ασχολείται με το Campionato, λοιπόν, ακουγόταν πολύ περίεργο το να είναι αδελφοποιημένοι οι οπαδοί των δύο εξ αυτών των επτά ομάδων. Κι όμως, ανάμεσα στους ultras των Ιντερ και Λάτσιο υπήρχε αυτή η φιλία. Και παραμένει μέχρι σήμερα. Είναι δυνατόν οι οπαδοί δύο ομάδων που κοντράρονταν για τίτλους, να είναι φίλοι; Κι όμως, είναι. Και όχι μόνο επειδή οι δύο πλευρές ήρθαν πιο κοντά όταν δεν ήταν ισάξιοι αντίπαλοι στο γήπεδο.
Η φιλία των οπαδών των νερατζούρι και των λατσιάλι άρχισε στα μέσα των 80’s και ήταν απάντηση σε αυτή των οπαδών των Μίλαν και Ρόμα. Ροσονέρι και τζαλορόσι, βέβαια, τα έσπασαν μετά τον θάνατο του Αντόνιο Ντε Φάλκι. Ρομανίστα, ο οποίος έχασε τη ζωή του μετά από επίθεση των μιλανίστι. Το γεγονός ότι χάλασε η δική τους φιλία, όμως, δεν επηρέασε αυτή ανάμεσα σε νερατζούρι και λατσιάλι. Οι οποίοι, παράλληλα, ταυτίζονταν πάντα πολιτικά.
Οι τελικοί του κυπέλλου UEFA το 1991 και το 1998
Οι δύο πλευρές παρέμεναν κοντά και από εκεί και πέρα, χρόνο με τον χρόνο, δένονταν και περισσότερο. Οπως, για παράδειγμα, το 1991. Ο τελικός του κυπέλλου UEFA είναι ιταλική υπόθεση, αφού το ζευγάρι είναι Ιντερ – Ρόμα. Ενα ματς στο Μιλάνο, ένα στη Ρώμη. Και στα δύο, περισσότερα από 1.000 μέλη των Irriducibili της Λάτσιο ήταν στην εξέδρα των ultras των νερατζούρι. Και τελικά πανηγύρισαν μαζί την ήττα των τζαλορόσι.
Το 1998, πάντως, δεν μπορούσαν να πανηγυρίσουν μαζί στο τέλος του τελικού. Μπορούσαν όμως να αφήσουν άφωνη την Ευρώπη με τη συμπεριφορά τους. Στις 6 Μαΐου 1998, στο Παρίσι, Ιντερ και Λάτσιο κοντράρονται για έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Ο Ρονάλντο θα φροντίσει ώστε η κούπα να πάει στο Μιλάνο με το εμφατικό 3-0, αλλά οι ultras των δύο ομάδων θα φροντίσουν ώστε να πάρουν το χειροκρότημα του ευρωπαϊκού Τύπου.
Η συμπεριφορά τους είναι υποδειγματική, στη γαλλική πρωτεύουσα δεν συμβαίνει το παραμικρό επεισόδιο. Και την ώρα του αγώνα, στς εξέδρες επικρατεί μια εκπληκτική ατμόσφαιρα, με πάθος και σεβασμό. Οι coreo, τα συνθήματα, τα χειροκροτήματα της μιας πλευράς για την άλλη συνθέτουν ένα σκηνικό πρωτόγνωρο για ευρωπαϊκό τελικό.
Ολο το Olimpico υπέρ της Ιντερ
Αφού η φιλία είχε επιβιώσει από ένα τέτοιο ματς, δεν είχε πλέον να φοβηθεί τίποτα. Αντιθέτως, τα επόμενα χρόνια θα γινόταν ακόμη πιο δυνατή. Αυτό είχε φανεί στις 5 Μαΐου 2002. Τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος. Η αδιάφορη Λάτσιο υποδέχεται την πρωτοπόρο Ιντερ, την οποία υποστηρίζει όλο το Olimpico. Ο λόγος απλός. Καλύτερα να πάρουν το scudetto οι νερατζούρι παρά η Γιουβέντους ή η Ρόμα.
Τελικά οι λατσιάλι θα επικρατήσουν με 4-2 μέσα σε μια… παγωμάρα στις εξέδρες! Τα πράγματα δεν είχαν εξελιχθεί όπως ήθελαν οι δύο πλευρές, αλλά αυτό θα… διορθωνόταν κάποια χρόνια μετά. Στις 2 Μαΐου 2010, τρεις αγωνστικές πριν το τέλος, το πρόγραμμα λέει Λάτσιο – Ιντερ. Οι λατσιάλι αδιάφοροι, οι νερατζούρι πρωτοπόροι με τη Ρόμα ακριβώς πίσω τους. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, η Curva Nord κάνει σαφές σε όλους ότι την Κυριακή δεν πρέπει να κάνουν κανένα… αστείο. Και δεν έκαναν.
Το τελικό 0-2 φέρνει την Ιντερ αγκαλιά με τον τίτλο και στο Olimpico χαμογελούν. Και σηκώνουν, παράλληλα, ειρωνικά πανό, όπως το «oh nooo», όταν σκοράρουν οι νερατζούρι.
Για τον Γκαμπριέλε και τον Diabolik
Αν οι λατσιάλι ήταν αυτοί που «έβαλαν πλάτη» αγωνιστικά, θέλοντας ήττα της ομάδας τους το 2002 ή το 2010, οι ιντερίστι το έκαναν εξωαγωνιστικά. Ο θάνατος του λατσιάλε Γκαμπριέλε Σάντρι το 2007 από σφαίρα αστυνομικού συγκλόνισε την Ιταλία. Οι οπαδοί όλων των ομάδων ξεσηκώθηκαν και αυτοί της Ιντερ ζήτησαν την αναβολή του αγώνα με τη Λάτσιο.
Παράλληλα, είχαν πολύ δυνατή εκπροσώπηση στην κηδεία του στη Ρώμη, ενώ κάθε χρόνο τιμούν τη μνήμη του. Οπως έκαναν και με τον Diabolik. Η δολοφονία του Φαμπρίτσιο Πισιτέλι, αρχηγού των Irriducibili, στις 7 Αυγούστου 2019, δεν συγκλόνισε όλη την οπαδική Ιταλία. Ισως επειδή ήξεραν όλοι ότι ο φόνος του δεν είχε καμία σχέση με το ποδόσφαιρο.
Για τους ultras της Λάτσιο, φυσικά, ήταν τεράστιο χτύπημα. Το ίδιο, όμως, πόνεσαν και αυτοί της Ιντερ, αφιερώνοντάς του μια coreo στο Meazza. Το ελάχιστο που μπορούσαν να κάνουν για τον άνθρωπο που είχε φέρει πιο κοντά τις δύο πλευρές από τα μέσα των 80’s.
«Οι δύο μεγαλύτερες πόλεις. Οι μεγαλύτερες ομάδες τους. Τα μεγαλύτερα πέταλα», είχαν γράψει σε πανό οι Irriducibili στην 20ή επέτειο της αδελφοποίησης, της φιλίας. «Μια αγάπη που γεννήθηκε μέσα από το μίσος», είχε γράψει κάποτε η Corriere della Sera, αναφερόμενη στο ότι ήταν απάντηση στη φιλία των οπαδών Μίλαν και Ρόμα.
Το γεγονός, όμως, ότι αυτή η φιλία παραμένει ακόμη δυνατή, δείχνει ότι τελικά μάλλον υπάρχει όντως αγάπη. Οσο περίεργο κι αν φαινόταν σε όποιον λάτρεψε το Campionato τη δεκαετία του ’90…
Διαβάστε στο italians.gr
Ιντερ: Αυτός είναι το αφεντικό των ultras των νερατζούρι
Νάπολι – Ρόμα: Το χρονικό της οπαδικής κόντρας που κατέληξε σε μια δολοφονία
