Το κίνημα των ultras έχει γράψει τη δική του ιστορία στο ιταλικό ποδόσφαιρο, έχοντας να αντιμετωπίσει διάφορους «εχθρούς» μέσα στα χρόνια, με μεγαλύτερο την ηρωΐνη.
Τη δεκαετία του ’60 στην Ιταλία εμφανίστηκε τα πρώτα γκρουπ ultras. Ηταν το ξεκίνημα μιας νέας εποχής για το οπαδικό κίνημα, για το ιταλικό ποδόφαιρο. Μια εποχή, στην οποία θα έμπαιναν όλοι τη δεκαετία του ’70, όταν το φαινόμενο εξαπλώθηκε. Αυτή η δεκαετία, όπως και αυτή του ’80, θεωρούνται οι καλύτερες για τους Ιταλούς ultras. Και θα ήταν ακόμη καλύτερες αν δεν είχε εμφανιστεί, κάπου ανάμεσα στο 1974 και στο 1975, ένα άγνωστο ναρκωτικό…
Η εμφάνισή του έγινε στις πλατείες και στις γειτονιές της Ρώμης, αλλά γρήγορα κατέκλεισε και άλλες πόλεις. Η ηρωΐνη, για την οποία ο λόγος, «εξαφάνισε» τις άλλες ουσίες, τα «ελαφριά» ναρκωτικά, αλλά παράλληλα εξαφάνισε και μια ολόκληρη γενιά από τα ιταλικά γήπεδα. Κι ας μην ήταν αυτός, τουλάχιστον εξαρχής, ο στόχος. Εκείνα τα χρόνια, ήταν χρόνια περίεργα για την Ιταλία. Ηταν τα χρόνια της βίας, του ένοπλου αγώνα κόντρα στο κράτος, με τις τρομοκρατικές επιθέσεις.
Ηταν τα χρόνια που δεν εμφανίστηκε μόνο το φαινόμενο των ultras, αλλά και διάφορα κινήματα. Στόχος τους; Η ανατροπή του κυρίαρχου κεντρικού συστήματος. Η αμφισβήτηση του τρόπου λειτουργίας του κράτους. Η έκφραση των συναισθημάτων, όχι και τόσο όμορφων, για τις ΗΠΑ ή τη Σοβιετική Ενωση. Η Ιταλία, λόγω και της γεωπολιτικής θέσης της, ήταν στο επίκεντρο. Οπως και λόγω της τότε πολιτικής της.
Η επιχείρηση «Μπλε Φεγγάρι»
Ετσι, οι ιστορικοί κατέγραψαν την εμφάνιση της ηρωΐνης ως μη τυχαία. Διάφορα αφιερώματα του ιταλικού Τύπου σε εκείνη την εποχή, αναφέρονται στην επιχείρηση «Μπλε Φεγγάρι». Μια επιχείρηση που περιελάμβανε τη χρήση ηρωίνης ως μη συμβατικού όπλου, προκειμένου να αποδυναμώσει τις πολιτικές και ανανεωτικές δυνάμεις που προέρχονταν από πανεπιστήμια και γυμνάσια. Ο στόχος, με λίγα λόγια, ήταν να σταματήσουν οι αντιδράσεις. Οι πορείες. Ο ξεσηκωμός των νέων. Ο ένοπλος αγώνας κατά του κράτους. Και η ηρωΐνη ήταν ένα καλό «όπλο» για να επιτευχθεί αυτό…
Δεν άργησε, επομένως, να κατακλύσει την Ιταλία. Μεγάλες πόλεις, όπως το Μιλάνο, η Ρώμη ή το Τορίνο, αλλά και πόλεις πανεπιστημίων, όπως οι Μπολόνια, Μόντενα, Βερόνα και Μπέργκαμο, γεμίζουν εμπόρους. Αν κάποιος πίστευε ότι η ηρωΐνη ήταν μια μόδα που θα περνούσε, άρχισε να καταλαβαίνει ότι είχε έρθει για να μείνει. Και δεν έκανε ιδεολογικές ή κοινωνικές διακρίσεις. Η επιχείρηση «Μπλε Φεγγάρι» προχωρούσε κανονικά και το ναρκωτικό δεν άργησε, φυσικά, να φτάσει και στα πέταλα των γηπέδων. Εκεί, άλλωστε, σύχναζαν κατά βάση οι νέοι της εποχής. Αυτοί που έβγαιναν στους δρόμους για να τα βάλουν με το κράτος. Αυτοί που ήταν ο στόχος της ηρωΐνης.
Οι έμποροι θα καταλάβουν νωρίς ότι στα γήπεδα, στα πέταλα των γηπέδων, μπορούν να ελέγξουν την κατάσταση μέσω του ναρκωτικού. Δημοσιεύματα της εποχής στέκονται στους οπαδούς της Βερόνα. Στους Brigate Gialloblu, οι οποίοι… πνίγηκαν από την ηρωΐνη. Η Ελλάς στέφθηκε πρωταθλήτρια Ιταλίας το 1985 αλλά ήταν πολλοί αυτοί που δεν πρόλαβαν να δουν αυτό το θαύμα… Υπαίτιος; Ο Φελίτσε Μανιέρο, αυτός που είχε γεμίσει με ηρωΐνη τη Βερόνα, το Βένετο γενικότερα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αλλού τα πράγματα ήταν καλύτερα…
Τα κασκόλ δεμένα στο χέρι για να βρεθεί η φλέβα…
Στα τέλη των 70’s και αρχές των 80’s καταγράφηκαν οι θάνατοι πολλών οπαδών των Σαμπντόρια και Τζένοα λόγω ναρκωτικών. Στη Βιτσέντσα, το 1979, το ματς με τη Μόντενα διακόπηκε επειδή από το πέταλο των φιλοξενούμενων πετούσαν σύριγγες στον τερματοφύλακα. Ηταν ένα μεγάλο σοκ για το ιταλικό ποδόσφαιρο. Σε μια εποχή που η μπάλα ή η μουσική αποτελούσαν τους καλύτερους τρόπους διαφυγής, όλα άλλαζαν. Η διασκέδαση άφηνε τη θέση της στο λιώσιμο. Η χαρά άφηνε τη θέση της στον θάνατο.
«Το πιο τραγικό έμβλημα” εκείνων των ετών ήταν οι νέοι που κείτονταν στα κρύα σκαλοπάτια των πετάλων. Προσπαθούσαν να κρατηθούν από ένα κάγκελο… Αδύναμοι πλέον να πανηγυρίσουν ένα γκολ, περίμεναν το τέλος του αγώνα για να πάρουν θέση στις πύλες εξόδου της θύρας, όπου ικέτευαν για λιγα λεφτά που θα ξόδευαν για μια νέα δόση», ανέφερε χαρακτηριστικά σε σχετικό αφιέρωμά της η Corriere della Sera.
Ηταν τα χρόνια που τα κασκόλ των οπαδών χρησιμοποιούνταν και για άλλο λόγο: Για να δεθεί το χέρι στην αναζήτηση της φλέβας. Ηταν τα χρόνια που οι σημαίες άρχισαν να γίνονται πιο βαριές. Τα χρόνια που πολλά γκρουπ ultras στο ιταλικό ποδόσφαιρο αποδεκατίστηκαν λόγω της ηρωΐνης. Χρόνια που ο σκηνοθέτης Κλαούντιο Καλιγκάρι είχε περιγράψει τέλεια στην ταινία Amore Tossico (τοξική αγάπη) το 1983. Ταινία που έδειχνε πώς η Ρώμη ήταν ανίκανη να σταματήσει τη ροή των νέων προς την Όστια. Προς τους εμπόρους ναρκωτικών.
Ηταν τα χρόνια που τα κινήματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ανέλαβαν να ξυπνήσουν τους νέους. Να τους αναλύσουν όλους τους κινδύνους. Να τους εξηγήσουν την επιχείρηση “Μπλε Φεγγάρι”. Να τους βγάλουν από τη δείνη στην οποία έμπαιναν. Καλή η προσπάθεια, αμφίβολο το αποτέλεσμα όμως. Οι Freak Brothers της Τερνάνα αποδεκατίστηκαν από την ηρωΐνη. Πρόβλημα υπήρχε και στην Τσεζένα, όπου οι Nuclei Sconvolti έβλεπαν «σύντροφους» να χάνονται. Πήραν διάφορες πρωτοβουλίες για να διώξουν την ηρωΐνη από το γήπεδο, αλλά στην Καλαβρία αυτό δεν ήταν ποτέ εύκολο.
Τα πέταλα στα χέρια εγκληματιών και οι οπαδοί πειραματόζωα
Η αναφορά σε οπαδούς μικρών ομάδων, γίνεται για να υποδειχθεί το μέγεθος του προβλήματος. Η ηρωΐνη είχε μπει σε όλα τα πέταλα, μικρά ή μεγάλα, αριστερά ή δεξιά, παίρνοντας ζωές. Και αλλάζοντας, ταυτόχρονα, τους αρχηγούς των πετάλων. Τότε ήταν που άρχισαν, σιγά-σιγά, να μπαίνουν εκεί κοινοί εγκληματίες. Αυτοί που θα αποκτούσαν ακόμη μεγαλύτερη δύναμη τη δεκαετία του ’90, αφού είχαν «φύγει» οι θαμώνες των προηγούμενων χρόνων.
Μια κατάσταση, η οποία τελικά είχε ως αποτέλεσμα οι Ιταλοί οπαδοί να γίνουν «πειραματόζωα». Εδώ και χρόνια, άλλωστε, το κράτος δοκιμάζει πρώτα στα γήπεδα, στα πέταλα, ό,τι νέο μέτρο καταστολής σκέφτεται. Τακτική που αποδίδει, αφού οι ultras έχουν υποδειχθεί ως οι κακοί της υπόθεσης στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα η κοινωνία να συμφωνεί με τα μέτρα που παίρνει το κράτος κατά των οπαδών. Αδυνατώντας να καταλάβουν ότι στα γήπεδα, ουσιαστικά, γίνεται η πρόβα για να εφαρμοστούν μετά στην κοινωνία.
Οπως αδυνατούσαν να καταλάβουν οι οπαδοί, όταν εμφανίστηκε η ηρωΐνη, ότι αυτή θα τους άλλαζε για πάντα. Οχι μόνο σωματικά ή διανοητικά, αλλά και σε ό,τι αφορά τον τρόπο λειτουργίας τους στο γήπεδο. Εκεί όπου δεν είναι, πλέον, όσο ευπρόσδεκτοι ήταν κάποτε…
Διαβάστε στο italians.gr
Η τραγική ιστορία του Εντοάρντο Μπορτολότι: Οι τρεις μήνες που του στοίχισαν τη ζωή
Η κόντρα μιας οικογένειας που γέννησε δύο κολοσσούς της αθλητικής βιομηχανίας
