Ενα από αυτά που μπορούν να θεωρηθούν παράδοξα, είναι το γεγονός ότι η Γιουβέντους έχει με διαφορά περισσότερους οπαδούς από τις άλλες ομάδες στον ιταλικό νότο.
Θυμάστε το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ το 1996; Από τη μία η πρωταθλήτρια Ευρώπης Γιούβε, από την άλλη η κυπελλούχος Ευρώπης Παρί Σεν Ζερμέν. Στο πρώτο ματς, στη Γαλλία, η ομάδα του Μαρτσέλο Λίπι μοίρασε θέαμα και τρόμο, επικρατώντας με 6-1. Νίκη πέτυχαν οι Μπιανκονέρι και στη ρεβάνς, με 3-1, αλλά όχι στο Ντέλε Αλπι. Ο αγώνας είχε γίνει στο Ρέντσο Μπαρμπέρα του Παλέρμο, το οποίο ήταν κατάμεστο.
Η διοίκηση των Τορινέζων είχε επιλέξει να γίνει εκεί το παιχνίδι για να χαρούν την ομάδα τους και οι οπαδοί του νότου. Και εδώ ερχόμαστε μπροστά σε ένα παράδοξο: Ανάμεσα σε νότο και βορρά, όπως ξέρουμε όλοι, στην Ιταλία υπάρχει μεγάλη κόντρα. Πώς είναι δυνατόν, επομένως, η ομάδα που αντιπροσωπεύει τον βορρά περισσότερο από όλες, να είναι η πιο αγαπητή στον νότο; Η απάντηση έχει τρία σκέλη…
Το ιταλικό οικονομικό θαύμα
Το πρώτο, αφορά στη FIAT. H οπαδική δύναμη των Μπιανκονέρι αυξήθηκε κατά πολύ, πάρα πολύ, τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Είναι η εποχή του «ιταλικού οικονομικού θαύματος», η εποχή που η βιομηχανία ακμάζει. Είναι, επομένως, πάρα πολλοί οι νότιοι που ψάχνουν δουλειά στον βορρά. Η FIAT, η οποία κυριαρχεί, θα προσλάβει τους περισσότερους.
Αφήνουν τον νότο, ανεβαίνουν στο Πιεμόντε και η μόνη διασκέδασή τους ήταν το γήπεδο. Το γήπεδο για να δουν την ομάδα του αφεντικού. Και έβλεπαν μια ομάδα που έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο και -κυρίως- νικούσε. Ετσι, υπολογίζοντας τα πάντα, υπολογίζοντας ότι η ομάδα αυτών που τους δίνουν δουλειά και παράλληλα είναι και καλή ομάδα, την υποστηρίζουν. Και αυτό περνάει και στους συγγενείς τους, ακόμη κι αν αυτοί ήταν ακόμη στον νότο.
Ταλέντα από τον νότο
Το δεύτερο σκέλος, αφορά στην τακτική της Γιουβέντους για να κερδίσει οπαδούς. Οι Ανιέλι, άλλωστε, ανέκαθεν ήξεραν τι να κάνουν. Ετσι, οι Μπιανκονέρι αρχίζουν εκείνα τα χρόνια να αγοράζουν ταλέντα από τον νότο. Σε αυτό τη βοηθάει και η απαγόρεση μεταγραφών ξένων παικτών μετά το Μουντιάλ 1966.
Οι Τορινέζοι, λοιπόν, αποκτούν τον Πιέτρο Αναστάζι που καταγόταν από την Κατάνια. Παίρνουν τον Αντονέλο Κουκουρέντου που ήταν από τη Σαρδηνία. Κάνουν δικό τους τον Τζουζέπε Φουρίνο από το Παλέρμο. Ντύνουν Μπιανκονέρο τον Φράνκο Καούζιο από το Λέτσε. Αυτοί οι τέσσερις, ουσιαστικά, ήταν τα «πρόσωπα», η βάση της ομάδας που κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα και το κύπελλο UEFA τη δεκαετία του ’70.
Οι νότιοι που δουλεύουν στις επιχειρήσεις των Ανιέλι, βλέπουν ότι η ομάδα τους στηρίζει και τα ταλέντα του νότου. Τους δίνει ευκαιρίες, χρήματα, δόξα. Ετσι, οι νότιοι οπαδοί ταυτίζονται ακόμη περισσότερο με τη Γιουβέντους.
Η εθνική Ιταλίας γεμάτη Γιούβε
Το τρίτο σκέλος, αφορά στην εθνική Ιταλίας. Μπορεί στον ιταλικό νότο να μην πήγαιναν τους βόρειους, μπορεί να ένιωθαν ότι ήταν… άλλο κράτος, αλλά με την Σκουάντρα Ατζούρα είχαν πάντα πάθος. Και η Σκουάντρα Ατζούρα εκείνα τα χρόνια ήταν… η Γιουβέντους. Στο Μουντιάλ 1978 η Ιταλία τερματίζει 4η με 9 παίκτες των Μπιανκονέρι στην 11άδα. Το 1982 στέφεται παγκόσμια πρωταθλήτρια με 6 παίκτες της Γιούβε στην 11άδα.
Η νέα γενιά Ιταλών οπαδών ταυτίζεται με τον Ρόσι, τον Ταρντέλι, τον Σιρέα, τον Τζοφ, τον Καμπρίνι, τον Μπέτεγκα, τον Καούζιο, τον Τζεντίλε… Ταυτίζονται με τους παίκτες της Γιουβέντους, της οποίας γίνονται οπαδοί. Και κάπως έτσι, η ομάδα που θεωρείται η… πιο βόρεια από τις βόρειες, λόγω της οικογένειας Ανιέλι, γίνεται και παραμένει η πρώτη οπαδική δύναμη στον ιταλικό νότο. Εκεί όπου έχει περισσότερα κλαμπ, αναγνωρισμένα επισήμως ή όχι, από οποιαδήποτε άλλη ομάδα.
