Στις 13 Δεκεμβρίου 1981, στη Μπολόνια, το ιταλικό ποδόσφαιρο έζησε ακόμη μία δύσκολη στιγμή με τον απροσδόκητο χαμό του δημοσιογράφου Πιέρο Παζίνι.
Αποστολή του δημοσιογράφου, λένε, είναι να ενημερώνει τον κόσμο. Να καταγράφει τα γεγονότα. Αυτό, όμως, σε θεωρητικό επίπεδο. Γιατί πρακτικά, οι δημοσιογράφοι έχουν… ξεχάσει την αποστολή τους. Εχουν παραβλέψει ότι το λειτούργημά τους είναι αυτό της ενημέρωσης και έχουν γίνει, παράλληλα, εισαγγελείς ή δικαστές. Τα παραδείγματα πάρα πολλά, εντός ή εκτός Ελλάδας. Και δεν εξαιρείται, φυσικά, η Ιταλία. Εκεί όπου υπήρξαν, όμως, και δημοσιογράφοι που ήταν πραγματικοί δημοσιογράφοι. Επαγγελματίες που δεν ξέχασαν ποτέ την αποστολή τους. Και κάποιοι από αυτούς, κατάφεραν να συνδυάσουν το λειτούργημα της ενημέρωσης με το να σώσουν και ανθρώπινες ζωές. Ακόμη κι αν για να γίνει αυτό «χρειάστηκε» να χάσουν αυτοί τη δική τους. Οπως, για παράδειγμα, συνέβη με τον Πιέρο Παζίνι…
Το καλοκαίρι του 1972, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, έλαβε χώρα ένα από τα πιο άσχημα γεγονότα. Μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες σε αθλητικό περιβάλλον. Αναφερόμαστε, φυσικά, στην εισβολή μελών της παλαιστινιακής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης» στο Ολυμπιακό Χωριό, προκειμένου να πάρουν ως όμηρους αθλητές της ισραηλινής αποστολής. Ηταν ένα σκηνικό που είχε ως αποτέλεσμα δύο νεκρούς. Ηταν όμως και ένα σκηνικό για το οποίο η Ιταλία ενημερωνόταν σε live χρόνο. Πώς; Χάρη στον Παζίνι, ο οποίος φορώντας τις φόρμες της ιταλικής αποστολής για τους Αγώνες, είχε μπει στο Ολυμπιακό Χωριό και μέσω ενός τηλεφώνου μετέδιδε live όσα γίνονταν.
Ηταν μια μεγάλη επιτυχία για τον ίδιο και για τη Rai. Ηταν μια απόδειξη για το πώς αντιλαμβανόταν ο ίδιος τη δουλειά του. Το λειτούργημά του. Και ήταν, παράλληλα, μια ριψοκίνδυνη προσπάθεια, η οποία τον καθιέρωσε στη συνείδηση όλων. Ο Πιέρο Παζίνι έγινε αδιανόητα δημοφιλής στην Ιταλία, αλλά ο ίδιος δεν θέλησε να το εκμεταλλευτεί όλο αυτό. Αντιθέτως, ήθελε να συνεχίσει να κάνει αυτό που λάτρευε. Να μεταδίδει, δηλαδή, για το ραδιόφωνο της Rai τους αγώνες της Μπολόνια. Της ομάδας που αγαπούσε από μικρό παιδί. Στη θρυλική ραδιοφωνική εκπομπή «Tutto il calcio minuto per minuto», ήταν επί σειρά αυτός που ενημέρωνε για όσα γίνονταν στους εντός έδρας αγώνες των Ροσομπλού.
Η μοιραία 13η Δεκεμβρίου 1981
Με φωνή ραδιοφώνου, σωστή χρήση της ιταλικής γλώσσας και αντικειμενικά σχόλια, αν και όλοι ήξεραν ότι ήταν οπαδός, ο Παζίνι ήταν εκ των αγαπημένων των Ιταλών. Οταν, επομένως, στις 13 Δεκεμβρίου 1981 ετοιμαζόταν για την περιγραφή του Μπολόνια – Φιορεντίνα, όλοι περίμεναν να τον ακούσουν. Τόσο επειδή ήταν ένα γειτονικό ντέρμπι, όσο κι επειδή οι Βιόλα εκείνη τη σεζόν διεκδικούσαν τον τίτλο. Ο Παζίνι φτάνει στο γήπεδο, παίρνει τη θέση του στο μπουθ, ενημερώνει για τις 11άδες και στα πρώτα λεπτά ζητάει και παίρνει τη γραμμή για να περιγράψει το 0-1. Λίγα λεπτά μετά, από το στούντιο λένε «γραμμή στη Μπολόνια», αλλά δεν ακούγεται τίποτα. Ο λόγος; Ο Πιέρο Παζίνι έχει καταρρεύσει στο μπουθ…
Αυτή η σιωπή θα οδηγήσει τους πάντες στο συμπέρασμα ότι κάτι έχει γίνει και αρχίζει η κινητοποίηση. Μιλάμε, όμως, για το 1981, όχι για το 2021. Τι σημαίνει αυτό; Οτι για να ανέbει το φορείο και να παραλάβει τον δημοσιογράφο, έπρεπε αυτοί που το μετέφεραν να περάσουν μέσα από τον κόσμο στις εξέδρες. Ολο αυτό θα έχει ως συνέπεια να χαθεί πολύτιμος χρόνος και τελικά ήρθε το μοιραίο… Ο Παζίνι φεύγει από τη ζωή στην ηλικία των 55 ετών βυθίζοντας στο πένθος το ιταλικό ποδόσφαιρο. Ακόμη κι έτσι, όμως, έκανε τη διαφορά. Πρόσφερε στο κοινό στο οποίο απευθυνόταν, στην ομάδα που λάτρευε, στους αντιπάλους που σεβόταν. Πώς; Με την αλλαγή κάποιων πραγμάτων στα ιταλικά γήπεδα.
Ο θάνατος που έσωσε περισσότερες ζωές
Αμεσα αποφασίζεται να υπάρχει, πλέον, απινιδωτής στα γήπεδα. Αυτός ο απινιδωτής που θα μπορούσε να του σώσει τη ζωή αν υπήρχε και πριν τον θάνατό του. Παράλληλα, καθιερώνεται η σταθερή παρουσία ασθενοφόρων στα γήπεδα. Οπως και η παρουσία γιατρών, πέρα από αυτούς των δύο ομάδων. Και η διαφορά θα φανεί αμέσως, αφού λίγες εβδομάδες μετά, σε ένα Μπολόνια – Τορίνο, ένας οπαδός των φιλοξενούμενων παθαίνει καρδιακή προσβολή. Ο απινιδωτής, οι γιατροί και τα ασθενοφόρα που ήταν πλέον εκεί, θα του σώσουν τη ζωή. Οπως θα συμβεί και με τον Λιονέλο Μαφρεντόνια της Ρόμα στον αγώνα με τη Μπολόνια στις 30 Δεκεμβρίου 1989.
Ο Πιέρο Παζίνι, ο δημοσιογράφος που μπήκε στο Ολυμπιακό Χωριό του 1972 για να κάνει το καθήκον του, ο δημοσιογράφος που άφησε τη ζωή του στο μπουθ του γηπέδου της ομάδας του, συνέχισε να είναι ο αγαπημένος των Ιταλών ακροατών και μετά τον θάνατό του. Ισως επειδή με αυτόν έσωσε περισσότερες ζωές…
Διαβάστε στο italians.gr
Ιταλικό ποδόσφαιρο: Οι τρεις ιστορικές αποφάσεις που άλλαξαν το Καμπιονάτο
Αρπαντ Βάις: Ο προπονητής που έκανε μυθικά πράγματα στο Campionato και ελάχιστοι τον γνωρίζουν
Ο αντισυμβατικός ποδοσφαιριστής που σκοτώθηκε στους δρόμους του Τορίνο
