Επική φυσιογνωμία, συμπαθής σε όλους, καλός παίκτης και υπερεπιτυχημένος, ο Ατίλιο Λομπάρντο αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση.
Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που θεωρούνται «φυσιογνωμιστές». Είναι αυτοί που ισχυρίζονται, άλλες φορές δικαίως και άλλες όχι, ότι αν δουν ένα πρόσωπο, καταλαβαίνουν πολλά. Ακόμη και ο καλύτερος αυτών πάντως, ο μέγας γκουρού των φυσιογνωμιστών, θα έκανε λάθος με τον Ατίλιο Λομπάρντο.
Γιατί βλέποντας τον, αποκλείεται να σκεφτόταν ότι έχει μπροστά του έναν πρωταθλητή Ιταλίας με τρεις διαφορετικές ομάδες. Εναν πρωταθλητή Ευρώπης, παραλίγο με δύο διαφορετικές ομάδες. Εναν ποδοσφαιριστή που κατέκτησε και κύπελλο Κυπελλούχων με δύο διαφορετικές ομάδες. Εναν τύπο που, αφού τα έκανε όλα αυτά, έγινε ο νεότερος προπονητής στην ιστορία της Premier League.
Ακόμη κι αν τα μάντευε όλα αυτά, όμως, δεν θα σκεφτόταν ότι υπήρξε και μπάρμαν. Κι όμως, αυτή η επική μορφή, το έκανε κι αυτό. Οταν ακόμη είχε μαλλιά όμως. Δηλαδή πριν τα 19 του χρόνια, γιατί από τότε άρχισε το… κακό. Τότε που άρχιζε την καριέρα του με τη φανέλα της Κρεμονέζε. Εκεί, υπό τις οδηγίες του Ταρτσίζιο Μπούρνιτς, μέλος της Ιντερ του Ελένιο Ερέρα, άρχισε να δείχνει το ταλέντο του. Και είχε τέτοιο. Οπως είχε και αντοχή, δύναμη, ταχύτητα.
Ο Λομπάρντο ήταν ένα δεξί εξτρέμ που μπορούσε να παίξει όλη την πλευρά και το έκανε. Δεν ήταν ο τεχνίτης που θα χάζευε τον αμυντικό επί 90 λεπτά, αλλά μπορούσε να τρέχει επί 90 λεπτά. Και όσο κι αν έτρεχε, μπορούσε να παραμένει ψύχραιμος όταν τελείωνε τη φάση. Αυτή η ψυχραιμία ήταν που τον έκανε και ήρωα της Κρεμονέζε τον Μάιο του 1989: Μπαράζ ανόδου στη Serie A. Αντίπαλος η Πεσκάρα. Νίκη 4-3 στα πέναλτι με τον Λομπάρντο να βάζει το τελευταίο.
Ο… Ποπάι των μπλουτσερκιάτι
Το έβαλε, τους ανέβασε στη Serie A και έφυγε για τη Σαμπντόρια, όπου θα ζούσε ένα παραμύθι. Η ομαδάρα του Βουγιαντίν Μποσκόρ δεν είχε μόνο τον Μαντσίνι, τον Βιάλι ή τον Βιέρκοβουντ. Δεν ήταν μόνο ο Παλιούκα, ο Σερέζο ή ο Κάτανετς. Ηταν και ο… Ποπάι, όπως ονόμασαν οι τιφόζι των μπλουτσερκιάτι τον Λομπάρντο.
«Είχα πολλά παρατσούκλια, είναι η αλήθεια. Αλλά αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι αυτό των οπαδών της Σαμπντόρια. Ποπάι. Πάντα θα είμαι ο μπλουτσερκιάτο Ποπάι», είπε χρόνια μετά, όταν είχε σταματήσει την καρέρα του. Και σταμάτησε έχοντας ζήσει μεγάλες στιγμές, μεγαλύτερες από ό,τι θα περίμενε.
Στη Γένοβα έγινε πρωταθλητής Ιταλίας (1991), κυπελλούχος Ευρώπης (1990), κυπελλούχος Ιταλίας (1989, 1994), παραλίγο πρωταθλητής Ευρώπης (1992). Ολα αυτά, ως βασικός. Και ως σημαντικός για την ομάδα του. Τόσο σημαντικός, ώστε το καλοκαίρι του 1995 να υπογράψει στην πρωταθλήτρια Γιουβέντους του Μαρτσέλο Λίπι.
Στην κορυφή της Ευρώπης και του κόσμου
Εκεί, όμως, στάθηκε και άτυχος. Ο τραυματισμός στην περόνη σε ένα καλοκαιρινό φιλικό με τη Ντόρτμουντ, τον αφήνει εκτός δράσης ως τον Δεκέμβριο. Επέστρεψε στη δράση, έπαιξε, πανηγύρισε το Champions League, έγινε και πρωταθλητής Ιταλίας και κόσμου (διηπειρωτικό) την επόμενη σεζόν. Δεν ήταν, όμως, ο Λομπάρντο της Σαμπντόρια.
Θα ακολουθούσε, το 1997, η μεταγραφή στην Κρίσταλ Πάλας, οι οπαδοί της οποίας τον λατρεύουν ακόμη και σήμερα. Ενδεχομένως επειδή τον Μάρτο του ’98 δέχθηκε να γίνει παίκτης-προπονητής. Ο νεότερος προπονητής, όντας 32 ετων, 2 μηνών και 8 ημερών, στην ιστορία της Premier League.
Σε επτά ματς νίκησε τα δύο, η ομάδα υποβιβάστηκε και ο Λομπάρντο επέστρεψε στην Ιταλία τον Ιανουάριο του 1999 για τη Λάτσιο. Λίγους μήνες μετά, κύπελλο Κυπελλούχων με δεύτερη διαφορετική ομάδα. Και την επόμενη σεζόν, scudetto με τρίτη διαφορετική ομάδα! Και Coppa Italia. Και τελικά, το 2001, επιστροφή στη Σαμπντόρια για να κλείσει εκεί την καριέρα του. Εκεί όπου έγινε ο αγαπημένος Ποπάι της Serie A. Εκεί όπου έγινε όσα δεν θα μπορούσε ποτέ να μαντέψει ένας φυσιογνωμιστής…
Διαβάστε στο italians.gr
Αρπαντ Βάις: Ο προπονητής που έκανε μυθικά πράγματα στο Campionato και ελάχιστοι τον γνωρίζουν
Η δολοφονία που έστειλε τον Μάρκο Μποριέλο στη Μίλαν αλλάζοντάς του τη ζωή
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημος λογαριασμός της Σαμπντόρια στο Twitter
