Η σημαία της Ιταλίας, bandiera d’ Italia στα ιταλικά, είναι τρίχρωμη, εξ΄ ου αποκαλείται και ως tricolore, με τρεις κάθετες ισομεγέθεις λωρίδες, χρώματος πράσινου, λευκού και κόκκινου.
Η Ιταλική σημαία με τα τρία χρώματα είναι ουσιαστικά ίδια με τη Γαλλική με τη διαφορά τους να εντοπίζεται στην αριστερή λωρίδα όπου εδώ έχουμε το πράσινο χρώμα αντί για το μπλε.
Η προέλευσή της ανάγεται στην εποχή του Ναπολέοντα και για τον λόγο αυτό η έμπνευσή της είναι η γαλλική σημαία. Σύμφωνα με ένα θρύλο, η εμφάνιση σ’ αυτή του πράσινου χρώματος αντί του μπλε πραγματοποιήθηκε εξαιτίας του ότι το πράσινο ήταν το αγαπημένο χρώμα του Αυτοκράτορα της Γαλλίας.
Υπάρχουν, όμως, κι άλλες θεωρίες που εξηγούν την επιλογή του πράσινου χρώματος. Μια από αυτές λέει ότι ο Ναπολέοντας επέλεξε το πράσινο ως υπενθύμιση για το πράσινο νησί της Κορσικής (σ.σ. ο Ναπολέων Α’ Βοναπάρτης γεννήθηκε στην πόλη Αιάκειο της Κορσικής), ενώ σε κάποια άλλη πιστεύεται ότι το εν λόγω χρώμα αναφέρεται στις πράσινες στολές της πολιτοφυλακής του Μιλάνου. Το πράσινο χρώμα συνδέεται επίσης με την περιοχή της Λομβαρδίας.
Η πρώτη εμφάνιση και η καθιέρωσή της
Η σημαία αυτή πρωτοεμφανίστηκε στις Γαλλικές δημοκρατίες της βόρειας Ιταλίας που δημιουργήθηκαν στα τέλη του 18ου αιώνα. Ο ίδιος ο Ναπολέων το 1796 έδωσε σε μια ομάδα εθελοντών της Λεγεώνας της Λομβαρδίας ένα λάβαρο με τα χρώματα της σημερινής tricolore. Κατά το 1797-98 υιοθετήθηκε ως σύμβολο της Repubblica Cisalpina (Υπεραλπική δημοκρατία), μιας αδελφής δημοκρατίας της Γαλλίας και της Βόρειας Ιταλίας.
Η Ιταλία ήταν κατακερματισμένη και ασταθής μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, γεγονός που αντανακλάται και στις συχνές αλλαγές του σχεδιασμού της σημαίας. Το 1848 η πράσινο-άσπρο-κόκκινη σημαία υιοθετήθηκε με το θυρεό του στρατού (Οίκος της Σαβοΐας) στο κέντρο της και μ’ αυτή την εικόνα έγινε η επίσημη σημαία της Ιταλίας από τον βασιλιά Κάρολο Αλβέρτο της Σαρδηνίας.
Κατά τη δικτατορία του Μουσολίνι προστέθηκε πάνω από το θυρεό του στρατού το ιταλικό στέμμα.
Η σημερινή της μορφή, χωρίς κανένα επιπλέον σύμβολο, καθιερώθηκε μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συγκεκριμένα το 1946, με την οριστική πτώση της ιταλικής μοναρχίας και την σύσταση της Ιταλικής Δημοκρατίας. Υιοθετήθηκε ως επίσημο εθνικό σύμβολο στις 18 Ιουνίου 1946, με τη γειτονική χώρα να έχει Σύνταγμα από την 1η Ιανουαρίου του 1948.
Ο συμβολισμός των χρωμάτων
Τι συμβολίζουν, όμως, τα τρία χρώματα; Συσχετίζοντας την tricolore με τη σημαία της Γαλλίας ως μια προσπάθεια να αναπαραχθούν τα ιδεώδη της γαλλικής επανάστασης το πράσινο χρώμα της σημαίας αντιπροσωπεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα της ισότητας και της ελευθερίας. Μια δεύτερη ερμηνεία είναι ότι το πράσινο χρώμα συμβολίζει την ελπίδα, το λευκό την πίστη και το κόκκινο την αγάπη. Ενώ εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι τέλος και η ερμηνεία του ποιητή του 19ου αιώνα Francesco Dall’Ongaro, ο οποίος περιγράφοντας πώς τα χρώματα της σημαίας περικλείουν ολόκληρη την πατρίδα του έγραψε το ακόλουθο: «il bianco le Alpi, il rosso i due vulcani, il verde l’erba dei lombardi piani.» (το λευκό αντιπροσωπεύει τις Άλπεις, το κόκκινο τα δυο ηφαίστεια, το πράσινο το χορτάρι στις πεδιάδες της Λομβαρδίας).
Διαβάστε στο italians.gr
Γιατί η Ιταλία φοράει μπλε ενώ η σημαία της έχει πράσινο-άσπρο-κόκκινο
Πώς γεννήθηκε ο εθνικός Υμνος της Ιταλίας και πώς συνδέεται με τον ελληνικό
11 πράγματα που θεωρούν οι Ιταλοί γρουσουζιά, τα 4 τα κάνουμε κι εμείς
