Τη βραδιά της 30ης Μαΐου 1984 η Ρόμα ήταν έτοιμη να πατήσει στην κορυφή της Ευρώπης, αλλά τελικά αυτό που έγινε ήταν να «μισήσει» τον Φαλκάο.
Οταν γίνεται αναφορά στο Campionato της δεκαετίας του ’80, είναι πάρα πολλά τα ονόματα των μεγάλων παικτών. Ενας από αυτούς, ήταν και ο Βραζιλιάνος μέσος των Τζαλορόσι. Ενας από τους καλύτερους Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης του κόσμου μια περίοδο, αυτός που οδήγησε τους Ρωμαίους στο δεύτερο πρωτάθλημα της ιστορίας τους. Αυτό έγινε το 1983, τρία χρόνια μετά την άφιξή του στην Ιταλία. Ενας τίτλος που μετέτρεψε σε… Θεό τον Φαλκάο για τους οπαδούς της Ρόμα. Ή μάλλον, για να το πούμε με δικά τους λόγια, τον μετέτρεψε στον «8ο βασιλιά της Ρώμης».
Αυτό ήταν το προσωνύμιό του και ένα χρόνο μετά ήταν έτοιμος να γίνει και βασιλιάς της Ευρώπης. Η Ρόμα του Φαλκάο, η Ρόμα των Κόντι, Ντι Μπαρτολομέι, Τζανίνι, Προύτσο, Αντσελότι, Γκρατσιάνι έφτασε ως τον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ενας τελικός που θα γινόταν κυριολεκτικά εντός έδρας: Στο Ολίμπικο της Ρώμης. Απέναντί της, ήταν μια ομάδα που κυριαρχούσε εκείνα τα χρόνια. Η Λίβερπουλ. Ομαδάρα, όμως, ήταν και οι Τζαλορόσι και πίστευαν στην κατάκτηση του τροπαίου. Πίστευαν ότι μετά την Ιταλία, θα κατακτούσαν και την Ευρώπη. Η μοίρα είχε άλλα σχέδια όμως. Τόσο για τη Ρόμα, όσο και για τον Φαλκάο, τον ηγέτη της…
Στις 30 Μαΐου 1984, στο κατάμεστο Ολίμπικο, οι Ρωμαίοι ήταν έτοιμοι για το σπουδαιότερο παιχνίδι της ιστορίας τους. Βρέθηκαν πίσω στο σκορ από το 13′ με το γκολ του Νιλ, ισοφάρισαν στο 42′ με τον Προύτσο και πήγαν τη μάχη ως το τέλος. Ως τη διαδικασία των πέναλτι. Εκεί όπου ένα όνειρο χάθηκε και μια αγάπη τελείωσε… Η Ρόμα ηττήθηκε με 4-2 και ο Φαλκάο από «βασιλιάς» έγινε ο πρωταγωνιστής της «βραδιάς της μεγάλης άρνησης», όπως έμεινε στην ιστορία. Γιατί; Επειδή δεν εκτέλεσε πέναλτι…
Η «επίθεση» του Γκρατσιάνι και η εξήγηση του Βραζιλιάνου
Από εκείνη τη βραδιά τίποτα δεν ήταν ξανά το ίδιο. Η επόμενη σεζόν δεν πήγε καλά για τον Φαλκάο, όπως και για τη Ρόμα, αφού τραυματίστηκε σοβαρά τον Δεκέμβριο και το καλοκαίρι του 1985 έφυγε. Αυτό που δεν έφυγε ποτέ, όμως, ήταν το συναίσθημα της προδοσίας για εκείνη τη βραδιά. Προδοσία που ένιωθαν μόνο οι οπαδοί αλλά και οι συμπαίκτες του. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το 2015, δηλαδή 31 χρόνια αργότερα, ο Τσίτσιο Γκαρσιάνι δήλωνε σχετικά: «Οταν ένας παίκτης δεν νιώθει ότι το έχει πρέπει να το αποδεχόμαστε. Οι μεγάλοι παίκτες, όμως, πρέπει να ξέρουν να αναλαμβάνουν ευθύνες, όχι να “δραπετεύουν” από αυτές. Εκείνη τη βραδιά, στα πέναλτι, ο Φαλκάο δεν συμπεριφέρθηκε ως μεγάλος παίκτης. Ο Πάουλο είπε και λέει ότι δεν ήταν ποτέ σπεσιαλίστας στα πέναλτι. Στις σημαντικές στιγμές όμως, ακόμη κι αν δεν είσαι, αυτή είναι μια ευθύνη που πρέπει να αναλάβεις».
Λόγια που δείχνουν πώς ένιωσαν όλοι στους Τζαλορόσι για εκείνο το «όχι» του Βραζιλιάνου. Ο οποίος, τελικά, τον Μάιο του 2020 σε συνέντευξή του στην Corriere dello Sport, έδωσε την απάντησή του. Τη δική του εκδοχή για το τι έγινε το βράδυ της 30ης Μαΐου 1984.
«Θα το ξεκαθαρίσω μία και καλή… Δεν καταλαβαίνω αυτή την πολεμική. Δεν μπορούσα ούτε καν να περπατήσω λόγω του πόνου στο γόνατο. Είχα τραυματιστεί πριν τον τελικό, είχα κάνει ένεση για να παίξω. Κατά τη διάρκεια της παράτασης, όμως, η επίδραση του παυσίπονου είχε τελειώσει. Γι’ αυτό μίλησα με τον Νιλς Λίντχολμ και του είπα ότι δεν μπορούσα να εκτελέσω πέναλτι. Ακόμη κι αν ήμουν καλά, όμως, ο Λίντχολμ θα μου έδινε το 5ο. Ετσι είχε γίνει στον τελικό του Coppa Italia με την Τορίνο και δεν θα το άλλαζε, ως προληπτικός. Στο 5ο πέναλτι, όμως, εμείς δεν φτάσαμε, δυστυχώς. Ολα κρίθηκαν πριν εκτελέσουμε εμείς το τελευταίο πέναλτι», είπε…
Διαβάστε στο italians.gr
Η αυτοκτονία-μυστήριο του αρχηγού και σημαία της Ρόμα των 80’s
Μπρούνο Κόντι: Η σημαία της Ρόμα που δεν μπόρεσε να πάρει στη Νάπολι ο Μαραντόνα